บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 431

มือที่เหยียดออกของมาเดลีนถูกดึงกลับและเฟลิเป้ก็ถูกขัดจังหวะทันทีเมื่อเขาแตะที่มุมของแฟลชไดรฟ์

เขาเงยหน้าขึ้นมองอย่างไม่พอใจด้วยดวงตาที่เย็นชาและเห็นใบหน้าอีกคนที่โกรธจัด

“วีล่า ควินน์ ทำไมเธอถึงไร้ยางอายขนาดนี้?!”

อีวอนตะโกนว่า “ทันทีที่พี่เจเรมี่เดินออกไป เธอก็มาทานอาหารกลางวันอันแสนหวานกับผู้ชายอีกคนหนึ่งทันที แถมพวกคุณทั้งคู่ยังจับมือกันในที่สาธารณะอีก เธอมันแย่มาก เธอไม่สมควรเป็นว่าที่สะใภ้ของลูกพี่ลูกน้องของฉัน ฉันจะไปบอกเรื่องนี้กับพี่เจเรมี่!”

มาเดลีนไม่คิดว่าอีวอนจะแอบตามเธอมา

ขณะที่เธอกำลังฟังคำพูดใส่ร้ายของอีวอน เธอก็สะบัดมือของตัวเองออกมาอย่างไม่พอใจและกล่าวว่า “ช่วยพูดให้เกีรยติด้วยนะ ‘ชายอื่น’ ที่เธอกำลังพูดถึงนั้นเป็นอาของเจเรมี่”

“อะไรนะ?” อีวอนตกตะลึงมองไปที่เฟลิเป้ที่มีใบหน้าเย็นชา ในตอนนั้นเอง เธอสังเกตเห็นว่าผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่ดูหล่อเหลาและดูไม่ธรรมดา แต่ใบหน้าของเขายังดูคล้ายกับของเจเรมี่อีกด้วย

เธอรู้ว่าเจเรมี่มีอา แต่เธอไม่เคยเห็นเขามาก่อน ตอนนี้เธอได้พบกับเขาแล้ว และไม่คาดคิดว่าเขาจะเป็นชายหนุ่มที่ดูงดงามขนาดนี้

“ขอโทษวีล่าซะ” เฟลิเป้กล่าวอย่างไม่พอใจ

อีวอนชี้ไปที่มาเดลีน “คุณต้องการให้ฉันขอโทษเธอเหรอ? ทำไมล่ะ?”

“ผมสามารถฟ้องคุณได้เพียงแค่คำพูดสองสามคำที่คุณพูดออกมา” เฟลิเป้ตอบอย่างเฉยเมย

"..."

มาเดลีนยิ้มและเหลือบมองไปที่อีวอน “เฟลิเป้ ลืมมันไปเถอะ ฉันไม่ต้องการคำขอโทษปลอม ๆ หรอก”

“เธอ...” ใบหน้าของอีวอนแดงก่ำไปด้วยความโกรธ

ในขณะเดียวกัน เสียงเตือนดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือของเฟลิเป้ เขาเหลือบมองหน้าจอและขมวดคิ้วเล็กน้อย “วีล่า ผมต้องกลับไปที่บริษัทแล้ว มีงานสำคัญที่ต้องกลับไปล่ะ”

มาเดลีนยิ้ม ตอบกลับไปว่า “ไปเถอะค่ะ”

เฟลิเป้พยักหน้า เขาจ้องไปที่อีวอน แล้วหันกลับไปอย่างไม่พอใจ

“ชิ!” อีวอนรู้สึกเหมือนโดนดูถูกเหยียดหยาม เธอกลอกตาอย่างหงุดหงิดไปที่มาเดลีนก่อนจากไปเช่นกัน

ตอนนี้มีเพียงมาเดลีนเท่านั้นที่ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังอีกครั้ง

ขณะที่มาเดลีนกำลังจะปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ เธอกลับเหลือบไปเห็นโฟลเดอร์ที่ไม่มีชื่อ

เธอกดเปิดมันและพบว่ามีไฟล์ข้อความอยู่นับพันไฟล์ มาเดลีนกดสุ่มหนึ่งรายการและพบว่ามันมีเพียงข้อความเพียงหนึ่งบรรทัดในนั้น ‘ดีจังที่ได้พบคุณอีกครั้ง ผมหมายถึงอย่างนั้นจริง ๆ’

มาเดลีนปล่อยมือออกจากเมาส์ทันที

“ผมรักคุณ ผมรักคุณจริง ๆ”

หกคำที่เจเรมี่เคยพูดไว้กับเธอขณะสวมกอดเธอไว้ในอ้อมแขนที่ชายทะเลของเอพริลฮิลล์ ก่อนที่พวกเขาจะแต่งงานกัน ก้องกังวานอยู่ในหูของเธออย่างชัดเจนในตอนนี้

‘ผมรักคุณจริง ๆ’

‘เขากำลังเน้นอะไรบางอย่างอยู่หรือเปล่า?’

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง... ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

มาเดลีนสลัดความคิดของเธอออกไป และเห็นชื่อของเจเรมี่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ