บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 435

แม้ว่ามาเดลีนจะเดาได้จากคำตอบของเมเรดิธ แต่เมื่อเจเรมี่ให้คำตอบยืนยันกับเธอ เธอก็ยังรู้สึกตกตะลึงเหมือนเดิม

ลมหนาวจากต้นฤดูหนาวพัดมากระทบใบหน้าของเธอ ความเหน็บหนาวทะลุเข้าไปถึงกระดูกทำให้มาเดลีนระลึกถึงความโหดร้ายของผู้ชายคนนี้ในตอนนั้น

เธอไม่เคยลืมการกระทำที่โหดร้ายและเลือดเย็นของเขาเช่นเดียวกับการจ้องมองของเขา

หลังจากนั้นไม่นาน มาเดลีนก็เม้มริมฝีปากของเธอ “คุณเกลียดมาเดลีนมากนี่คะ แล้วทำไมคุณถึงสร้างหลุมฝังศพให้เธอล่ะ? แถมคุณยังให้ดอกกุหลาบกับเธออีก ฉันไม่เข้าใจเลยจริง ๆ” เธอยิ้มขณะที่เธอกล่าว เธอไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงนี้ได้

เขาเกลียดเธอมากจนอยากจะบดขยี้เธอให้เป็นฝุ่น แล้วทำไมเขาถึงต้องไว้อาลัยการจากไปของเธอล่ะ?

เจเรมี่ยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น สายตาที่อ่อนโยนของเขาจ้องไปที่ใบหน้าของมาเดลีน “ผมรู้ว่าคุณไม่เชื่อผมเพราะว่าผมก็หลอกตัวเองมาสองสามครั้งแล้ว”

มาเดลีนหันศีรษะของเธอไปมองเขา “หลอกตัวเองเหรอ?”

เจเรมี่ยิ้มและมองไปที่มาเดลีน “ผมหลอกกับตัวเองว่าการจากไปของเธอเป็นแค่เรื่องโกหก และผมยังหลอกตัวเองอีกว่า… ผมไม่ได้รักเธอ”

“...”

หลังจากที่เขากล่าวแบบนั้น มาเดลีนก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกฉีกออกจากกันเป็นชิ้น ๆ รอยยิ้มแอบประชดประชันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

ช่างน่าเศร้าเหลือเกิน แต่เธอไม่รู้สึกดีหรือไม่รู้สึกดีกับความหวานจากคำพูดของเขา เธอรู้ดีว่านี่เป็นเพียงความหน้าไหว้หลังหลอกที่น่าสมเพชก็เท่านั้น

เธอหัวเราะและหันกลับมา เธอกล่าวช้า ๆ “คุณพาฉันมาที่นี่เพื่อบอกฉันว่าคุณรักมาเดลีนอย่างนั้นเหรอ?”

หลังจากที่เธอถามคำถามนี้ออกไป มาเดลีนก็หัวเราะเบา ๆ

“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณสองคน แต่ฉันรู้ว่าถ้าผู้ชายรักผู้หญิงจริง เขาจะไม่ปล่อยให้เธอร้องไห้ หากคุณห่วงใยและเป็นห่วงเธอจริง ๆ เธอคงไม่ตายแบบนี้หรอก”

มาเดลีนกำหมัดที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อของเธอ เธอควบคุมความเกลียดชังในใจขณะมองไปที่เจเรมี่อย่างเย็นชา

“เจเรมี่ คุณไม่ได้รักมาเดลีน คุณรักเมเรดิธ ทุกคนในเกลนเดลรู้เรื่องนี้ดี”

เมื่อมองดูเขาที่กำลังทานอาหารของเธอในตอนนี้ ดวงตาของมาเดลีนก็เต็มไปด้วยความประชดประชัน

‘เจเรมี่ ถ้าคุณไม่ได้ตาบอดในตอนนั้นและไม่เชื่อทุกอย่างที่เมเรดิธพูด นี่คงเป็นช่วงเวลาที่อบอุ่นสำหรับเราทั้งสี่คนในครอบครัว’

‘แต่นายเองที่เป็นคนเลือกทำลายทุกอย่าง’

‘เราเคยสัญญากันไว้ตั้งแต่ตอนยังเด็กและมีคำมั่นสัญญาในวันแต่งงานของเราอีกด้วย แต่สุดท้ายมันก็เพียงความปรารถณาของฉันฝ่ายเดียว และในที่สุดนายก็ทำลายความปรารถณาสุดท้ายของฉันจนหมดสิ้น’

‘มันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน แต่นายกลับทำมันให้เป็นความทรงจำที่เลวร้ายและเจ็บปวดที่สุดของฉันเลย’

‘ย้อนกลับไปในวันที่หิมะตก ฉันบอกนายว่าถ้านายไม่ฆ่าฉัน ฉันจะหาทางกลับมาแก้แค้นนายอย่างแน่นอน’

กริ๊ง!