บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 470

ท่ามกลางความเงียบได้ถูกทำลายลง เจเรมี่ได้ยินมาเดลีนหัวเราะออกมาเบา ๆ

“เจเรมี่ ต้องให้บอกอีกกี่ครั้งว่าทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว ฉันไม่หลงเหลือความรู้สึกอะไรให้กับนายอีกต่อไปแล้วในตอนนี้ต่อให้นายพูดอะไรหรือทำดีแค่ไหนมันก็ช่วยไม่ได้อีกแล้ว” มาเดลีนพูดออกมาโดยไม่แยแสความรู้สึกของเขา มันแสดงให้เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ต้องการเขาอย่างแท้จริง

“เพราะฉันไม่ได้รักนายแแล้ว”

แล้วถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเธอไม่ได้รักเขาอีกต่อไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินมันจากปากของเธอ ทำให้เขาได้รู้ซึ้งถึงการที่ถูกลูกธนูนับล้านเล่มพุ่งเข้ามาในหัวใจเขาในคราวเดียวกัน

ไม่ใช่เท่านั้นเขายังรู้สึกราวกับมีดที่มองไม่เห็นได้แทงมาบนตัวเขาและเชือดเฉือนเนื้อของเขาออกจากร่างกายทำให้เหลือแต่กระดูกในตอนนี้

มาเดลีนใช้มือของตัวเองดึงแขนที่ไร้ชีวิตของเจเรมี่ออกไป

เธอหันหน้าไปมองชายสิ้นหวังคนนี้อย่างประชดประชัน

“เจเรมี่ ฉันกับนายมันจบลงแล้ว ในทันทีที่นายสั่งให้คนมาขุดหลุมฝังศพของคุณปู่ของฉัน มันทำให้ฉันเสียใจที่ได้ตกหลุมรักผู้ชายเย็นชาที่ไร้หัวใจเช่นนายตั้งแต่ตอนนั้น”

คำพูดของเธอคอยตอกย้ำเขา ทำให้เจเรมี่รู้สึกถึงลมหนาวที่พัดผ่านร่างกายของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า อุณหภูมิหัวใจของเขาลดลงต่ำกว่าศูนย์ไปอีก

มาเดลีนหัวเราะออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นสีหน้าที่กำลังตกตะลึง อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเธอได้ดูเคร่งขรึมและสายตาที่มองของเธอดูจริงจังมากขึ้น

“ในตอนที่ฉันรักนายมาก นายทำทุกอย่างเพื่อที่จะดูถูกและทำร้ายฉันจนหมดทางสู้ แล้วบังคับให้ฉันเซ็นใบหย่าก่อนที่ฉันจะตายไปนั่นเพราะนายทำเพื่อผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น”

“นายรู้อะไรไหมว่าหลังจากที่นายบังคับให้ฉันเซ็นเอกสารพวกนั้นแล้ว ฉันก็แค่หวังให้นายหันกลับมามองฉันบ้าง ถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวในสายตาก็ตาม! แต่ไม่เลย นายไม่แม้แต่จะปลายสายตามองฉันด้วยซ้ำ ฉันต้องทนมองนายเดินจากไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วยแสงสุดท้ายในการมองเห็นของฉัน ฉันทำได้เพียงนอนราบกับพื้นและทนต่อความเจ็บปวดแสนสาหัสสิ่งที่ฉันทำได้ก็เพียงแค่รอให้ตาของฉันสูญเสียการมองเห็นไปโดยสิ้นเชิง และชีวิตของฉันได้จบลง

“และนั่น อย่ามาบอกกับฉันว่านายเสียใจหรือนายทำผิดไป เจเรมี่ วิทแมน นายไม่ผิดเลย! คนผิดเป็นฉันที่ไปหลงรักคนผิดแบบนาย!”

เจเรมี่รู้สึกได้ถึงน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตาของเขาหลังจากที่ได้ยินในสิ่งที่มาเดลีนพูด

เจเรมี่เดินออกมาจากห้อง ร่างสูงและเรียวของเขาดูอ้างว้างและมืดมัว

ภายหลังจากที่เขาปิดประตู มาเดลีนมองไปยังที่เจเรมี่ที่เพิ่งเดินออกไป เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหลับตาลง เมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้งดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง

'เจเรมี่ ในตอนนั้น ฉันได้ถูกดึงดูดด้วยความลุ่มหลงที่เป็นมหันตภัยจากตัวนาย ในที่สุด ฉันก็เผาส่วนที่ไร้เดียงสาของฉันให้ตายลงไป ฉันจะไม่ทำผิดซ้ำซากแบบนั้นอีกแล้ว'

มาเดลีนกลับไปที่ห้องของตัวเองเพื่อที่จะพักผ่อนและนอนหลับ แต่เธอทำเพียงแค่พลิกไปพลิกมาเพราะนอนไม่หลับ

เธอจุดเครื่องหอมและบังคับตัวเองให้นอนหลับไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง

เธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้า กับเหตุผลบางอย่าง เพียงเพื่อเธอต้องการที่จะไปวิ่งออกกำลังกายเพื่อผ่อนคลาย ทว่า เมื่อเธอเปิดประตูออกจากอพาร์ตเมนต์ สภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่าเจเรมี่นอนอยู่บนพื้นที่หนาวเย็น