บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 502

“ออกไปซะ! ออกไป! ฉันไม่อยากเจอหน้านายอีก!”

เมเดลีนผลักชายคนนั้นออกไปในขณะที่ยังงุนงงอยู่และปิดประตูไล่หลังเขา

เธอพิงประตูพลางหายใจเข้าลึก ๆ และก้มต่ำลงมองดูร่างกายของตัวเอง ก่อนจะพบว่าเสื้อของเธอถูกปลดออก

ใครจะรู้ว่า อะไรจะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา ถ้าเธอไม่ได้ตบเขาไปเสียก่อน

ดูเหมือนว่าสติของเธอจะถูกกลืนกินโดยจูบของเขาและการแสดงความขอโทษอย่างสงบเสงี่ยมนั่น

เมเดลีนจับปกเสื้อที่ถูกเปิดออกของตัวเองด้วยความโล่งใจที่เธอไม่ยอมให้ชายคนนั้นทำไปมากกว่านี้อีก

…

เมเดลีนได้พาแจ็คไปที่ชานเมืองเพื่อเที่ยวเล่นในช่วงสุดสัปดาห์ และพบว่าตัวเองสงบลงเมื่อไม่ได้เห็นเจเรมี่ปรากฏตัวต่อหน้าเธออีก

วันนี้อาจจะดูหนาว แต่หัวใจของเธอรู้สึกอบอุ่นเหลือกัน

รอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของแจ็คสันทำให้เธอสบายใจ ในขณะที่ยังคงมีบางอย่างทำให้หัวใจของเธอรู้สึกอึดอัดอยู่

ความทรงจำของเธอแทบไม่มีสิ่งใดที่นึกถึงแล้วมีความสุขได้เลย

ความทรงจำเดียวที่เธอมีคือ วันที่เธอแต่งงานกับเจเรมี่ ในคราวนั้นเธอตั้งตารออนาคตและรู้สึกมีความสุขอย่างแท้จริงอยู่ครู่หนึ่ง

“คุณแม่ดูว่าวตัวเล็กของผมสิครับ มันบินสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ เลย” เด็กน้อยร้องเรียกด้วยน้ำเสียงร่าเริง

เมเดลีนหันไปยิ้มอย่างอบอุ่น “ทำได้ดีมาก แจ็ค”

“ถ้าคุณพ่อกลับมาจากทำงานแล้ว เราจะเล่นว่าวตัวใหญ่ได้ไหมครับ คุณแม่?” แจ็คสันถามอย่างมีความหวัง “ทำไมแม่ไม่พูดอะไรเลยล่ะครับ คุณแม่?”

เมเดลีนตอบทันทีว่า “อะไรก็ตามที่ลูกต้องการเลย แจ็ค”

“เย่!” แจ็คปรบมืออย่างร่าเริง

เมเดลีนยิ้ม จากนั้นเธอก็นึกถึงภาพจูบอันบ้าคลั่งของเจเรมี่ในคืนนั้น

จู่ ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์โทรจากเอโลอิส เมเดลีนก็รับสายทันที

เมเดลีนถึงกับตกใจมากที่เห็นไดอาน่าอยู่ในศาล และตำรวจศาลคอยดูแลคุ้มกันเธออยู่

ศาลเริ่มดำเนินการขึ้นในไม่ช้า และเมเรดิธก็ถูกนำตัวออกมา ขณะที่ใบหน้าของเธอถูกชำระล้าง ไม่มีการปกปิดใบหน้าที่ซูบซีดและจุดบนใบหน้าของเธอก็ถูกแสดงให้เห็นได้ชัดเจน

ครั้งหนึ่งเธอเคยหยิ่งผยองและสดใส แต่ตอนนี้ความหยิ่งของเธอลดน้อยลง และผิวของเธอก็ดูซีดเซียว

ดวงตาของเมเรดิธจับจ้องไปยังเมเดลีนซึ่งในตอนนี้มีทั้งเอโลอิสและฌอนนั่งอยู่ข้าง ๆ เพื่อปกป้องเธอในทันทีที่เมเรดิธถูกเรียกตัวออกมาในคดีนี้ หล่อนกำหมัด และจ้องมองเมเดลีนอย่างอิจฉาตาร้อน

เมเรดิธมองไปรอบ ๆ ห้อง แล้วก็ตระหนักได้ว่าเจเรมี่ไม่ได้มาอยู่ที่นี่ เธอเริ่มกรีดร้องและตะโกนว่า “ฉันเป็นผู้บริสุทธิ์! ฉันไม่ได้ฆ่าบริทนีย์ มอนต์โกเมอรี! หล่อนต่างหากที่เป็นคนฆ่าบริทนีย์! ผู้หญิงคนนั้น!”

เธอชี้ไปที่เมเดลีน

“ด้วยความเคารพ นี่คือผู้หญิงที่ฆ่าบริทนีย์ มอนต์โกเมอรี บริทนีย์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ฉันจะฆ่าเธอได้ยังไง? ฉันถูกใส่ร้าย! ฉันมีหลักฐานว่าเธอคือคนที่ฆ่าบริทนีย์นะ! ฉันมีหลักฐานจริง ๆ!”

เมเรดิธตะโกน ซึ่งนั่นทำให้ไดอาน่าร่วมวงด้วย

“เธอนั่นแหละที่ฆ่าบริทนีย์ของฉัน เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด! เธอจะใช้ชีวิตแบบไม่ต้องรับโทษได้ยังไง นังฆาตกร! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพ่อของฉันยังดูแลเธอเหมือนเธอเป็นหลานสาวของเขาเองได้ นังสารเลว! เอาบริทนีย์ของฉันคืนมา!”