บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 530

ก่อนที่เธอจะได้สัมผัสเมเดลีน เธอก็ถูกกำราบโดยผู้คุม

ถึงอย่างนั้นเมเรดิธก็ไม่ได้หยุดตะโกน เธอบ้าคลั่ง และยิ่งประสาทเสียเข้าไปใหญ่ “ฉันจะไม่ยอมให้แกกับเจเรมี่ได้ครองคู่กัน! ฉันจะไม่ปล่อยให้แกได้ทำสิ่งที่แกปรารถนา เมเดลีน!”

“เจเรมี่เป็นของฉัน เขาเป็นของฉัน! เมเดลีน แกเป็นใครถึงกล้ามาขโมยคนของฉัน? ทำไมผู้หญิงอย่างแกถึงได้ครอบครองหัวใจของเจเรมี่มา 18 ปี? แกกล้าดียังไง?!”

18 ปี…

คำพูดที่เมเรดิธตะโกนออกมาอย่างรวดเร็ว ทำให้เมเดลีนหัวใจเต้นแรง

ก่อนที่เธอจะได้คิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมเรดิธก็ยังคงตะโกนต่อไปอย่างบ้าคลั่ง

“นางแพศยา! แกมันสารเลว! ถ้าไม่ใช่เพราะแก คนที่เจเรมี่จะตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอ ในวันแรกของการเรียนมหาวิทยาลัยมันจะเป็นฉัน! แกแกล้งทำเป็นชนกับเจเรมี่ เพื่อจะเรียกร้องความสนใจจากเขา! เป็นเพราะแก เจเรมี่ถึงไม่สนใจจดหมายรักที่ฉันเขียนถึงเขา!”

‘ก่อนที่เมเรดิธจะปลอมตัวเป็นฉัน เธอเคยเขียนจดหมายรักถึงเจเรมี่?’

เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจ เธอมองเห็นร่องรอยของความโศกเศร้าบนใบหน้าของเมเรดิธ

“แต่หลังจากที่ฉันบอกว่า ฉันคือสาวน้อยที่เขาเจอในตอนนั้น เจเรมี่ก็มีท่าทางเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง! ทำไมฉันถึงต้องปลอมตัวเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจอย่างเธอ เพื่อแลกกับความสนใจของเจเรมี่?! ทำไม?!”

“เมเดลีน ฉันเกลียดแก! ฉันเกลียดแกแทบตาย! ทำไมผู้ชายที่เพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ และเก่งกาจอย่างเจเรมี่ ถึงมาตกหลุมรักผู้หญิงบ้านนอกชั้นต่ำอย่างแก? เขาไม่เคยสัมผัสฉันแม้แต่ครั้งเดียวในตลอดช่วงเวลาหลายปีที่ฉันอยู่กับเขา แม้กระทั่งตอนที่เขาเมา เขามักจะพร่ำเพ้อว่า ‘ลินนี่ ลินนี่’ แหวะ!

“ตอนที่แกตาย เขาก็ใจแหลกสลายจนนอนไม่หลับ! เขาทำแม้แต่สร้างหลุมศพให้แก! เขาจะซื้อดอกกุหลาบช่อใหญ่ และไปที่สุสานทุก ๆ 3-5 วัน เขาจะคุยกับหลุมศพคนเดียวราวกับว่าผีเข้าสิง พูดประมาณว่า ‘ภรรยาสุดที่รัก’ แกเป็นภรรยาสุดที่รักประเภทไหนกัน? แกควรค่าพอเหรอ? แกคู่ควรพอไหมเมเดลีน?!”

หลังจากที่เมเรดิธทรุดตัวลง และตะโกนโวยวายอย่างควบคุมไม่ได้ เมเดลีนมองไปที่เมเรดิธซึ่งกำลังกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งด้วยดวงตาแดงก่ำ คลื่นความปั่นป่วนค่อย ๆ ก่อตัวในหัวใจของเธอ

มันกลายเป็นความจริง

ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจและสยดสยอง ความรู้สึกที่คุ้นเคยของเหตุการณ์ซึ่งกำลังเกิดขึ้นทำให้ใบหน้าของเธอซีดเผือดในทันที

‘ทำไมจมูกฉันถึงมีเลือดออก?’

‘เป็นไปได้ไหม… เป็นไปได้ไหมที่มะเร็งเม็ดเลือดขาวของฉันกำลังกลับมาอีกครั้ง?’

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เมเรดิธก็ตัวสั่นด้วยความตื่นตระหนก “ฉันยังไม่อยากตาย! ฉันยังไม่อยากตาย! เรียกหมอมาให้ฉันที ฉันยังไม่อยากตาย! ฉันยังไม่อยากตาย!”

“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ถ้าอาการของเธอดีขึ้น? อย่างไรชีวิตเธอก็จะถึงจุดจบในเร็ว ๆ นี้อยู่ดี”

“เมเรดิธ ครอว์ฟรอด์ ปีศาจอย่างเธอควรจะตกนรกไปตั้งนานแล้ว เธอจะทำร้ายคนบริสุทธิ์อีกมากมาย ถ้าเธอยังอยู่บนโลกใบนี้” คำพูดของเมเดลีนพุ่งตรงไปหาหัวใจของเมเรดิธอย่างไม่ลังเล ขณะที่เธอยิ้ม และพูดว่า “นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเจอเธอ ขอบคุณที่บอกให้ฉันรู้นะ ว่าเจเรมี่รักฉันมากขนาดนั้นจริง ๆ”