บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 564

“ในตอนนี้ จะเป็นการดีที่สุดถ้าเราไม่ยั่วยุอะไรเจเรมี่ เธอควรทำความสะอาดที่นี่และเราจะคุยกันในวันพรุ่งนี้” คาเลนจากไป

“…” อีวอนทำได้เพียงกล้ำกลืนความโกรธของเธอและทำความสะอาดโต๊ะก่อนจะล้างจาน

หลังจากที่เมเดลีนส่งผู้อาวุโสและเจ้าตัวเล็กเข้านอนแล้ว เธอเห็นเจเรมี่รอเธออยู่ที่ประตูเมื่อเธอออกมาจากห้องของแจ็คสัน

ทันทีที่เธอปิดประตู เขาก็อุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขน

เมเดลีนอ้าปากหวอด้วยความประหลาดใจและยกแขนคล้องรอบคอของเจเรมี่

เมื่อกลิ่นของเขาลอยขึ้นมาปะทะจมูก ใบหน้าของเธอก็ร้อนขึ้น จากนั้นเธอก็หลับตาลงอย่างเขินอาย

“เจเรมี่ ฉันเดินเองได้ ปล่อยฉันลงเถอะค่ะ”

“ไม่เอา” เจเรมี่ส่ายหัว จากนั้นเขาก็จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ “ลินนี่ ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไปตราบเท่าที่ผมยังมีชีวิตอยู่”

คำพูดไพเราะจับใจของเขาโอบล้อมหัวใจเธอไว้อย่างอ่อนโยน

เมเดลีนยิ้มในขณะที่พิงไหล่ของเจเรมี่ เธอรู้สึกเพลิดเพลินกับช่วงเวลาแห่งความอ่อนโยนที่เขามอบให้เธอ

อีวอนที่เพิ่งทำความสะอาดห้องครัวเสร็จและกำลังขึ้นไปชั้นบน จ้องมองเจเรมี่อุ้มเมเดลีนเข้าไปในห้องด้วยสายตาแข็งกร้าว

เจเรมี่เป็นคนที่เธอชื่นชมมาตลอดตั้งแต่ยังเด็ก เธอคงจะสารภาพรักกับเขาถ้าพวกเขาไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องกัน

เธอรู้สึกว่าเจเรมี่จะชอบเธอถ้าพวกเขาไม่ได้เป็นญาติกัน อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถทำลายสายสัมพันธ์นี้ได้ และการมีอยู่ของเมเดลีนเป็นสิ่งที่น่ารำคาญที่สุดของเธอ

เธอวางยาพิษผู้อาวุโสในขณะที่ปลอมตัวเป็นเมเดลีน เพื่อที่เธอจะได้กำจัดเมเดลีนได้ แต่เธอกลับไม่คาดคิดว่าแผนนั้นจะล้มเหลว

ดูเหมือนว่าเธอจะต้องคิดหาวิธีอื่นในการกำจัดเมเดลีน เพื่อที่เธอจะได้เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้!

…

เจเรมี่อุ้มเมเดลีนเข้ามาในห้อง หลังจากนั้น เขาก็พูดหยอกล้อติดตลกเกี่ยวกับการขออาบน้ำกับเธอ

ท้ายที่สุด เมเดลีนก็ผลักเขาออกจากห้องน้ำ หลังจากที่เขาถูกไล่ออกมา เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเฟลิเป้

หลังจากที่เมเดลีนเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอเห็นเจเรมี่กำลังรออยู่ที่หน้าประตู

เขาสวมเสื้อคลุมหลวม ๆ ยืนส่งยิ้มมาให้เธอ เมื่อเขาเห็นเธอ เขาก็อุ้มเธอขึ้นมาอีกครั้ง

เมเดลีนตกใจ “เจเรมี่ คุณรออยู่หน้าประตูตลอดเลยเหรอ?”

เขามองเธอด้วยความรักและความหลงใหล “ลองเดาสิ”

เมเดลีนไม่สามารถให้คำตอบได้ จากนั้นเจเรมี่ก็อุ้มเธอขึ้นไปบนเตียง

ผิวหนังของเขาสัมผัสเข้ากับร่างกายเธอ พวกเขาอยู่ใกล้กันมากจนเธอได้กลิ่นหอมจากตัวเขา และนั่นทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว

ในความทรงจำของเธอ เมื่อใดก็ตามที่เจเรมี่สัมผัสร่างกายของเธอ เขามักจะทรมานเธออย่างรุนแรงด้วยความโกรธจัด

ในตอนนี้เขาโน้มตัวลงมาจูบมุมปากของเธอ ทำให้ร่างกายของเมเดลีนสั่นเทาอย่างช่วยไม่ได้

เจเรมี่ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับรู้สึกสับสนเมื่อเขาเห็นเมเดลีนตัวสั่น เขาตกใจกลัวว่าเธอจะจำได้ว่าเธอเกลียดเขามากแค่ไหน “ลินนี่ เป็นอะไรไป? คุณ… กลัวผมเหรอ?”