บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 73

สถาณการณ์ในตอนนั้นเกิดขึ้นรวดเร็วมาก มาเดลีนคิดว่าหล่อนไม่มีทางหลบกาแฟแก้วนั้นได้ทันทีแน่ ๆ แต่แล้วใครบางคนรูปร่างสูงเพียวปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ

กาแฟที่ถูกสาดใส่มาเดลีนกลายเป็นถูกสาดลงบนสูทและเสื้อเชิ้ตที่รีดอย่างเนียบของชายคนนั้น

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนมาเดลีนและเมเรดิธตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งคู่

“คุณผู้หญิงครับ ผมสามารถฟ้องคุณในข้อหาทำร้ายร่างกายได้เพียงแค่คุณสาดกาแฟร้อนใส่คนอื่น” ชายคนนั้นกล่าว เสียงของเขาทุ้มและกลมกล่อม ราวกับไวน์แดงที่รื่นหู ท่าทางของเขาดูไม่เหมือนใครอย่างเห็นได้ชัด

เมเรดิธมองหน้าชายคนนั้นก่อนจะพูดอย่างหยิ่งผยองหลังจากที่เธอได้สติกลับคืนมา “เหอะ! นี่กำลังพยายามทำให้ฉันตกใจหรือเปล่า? แล้วถ้าฉันจะทำร้ายเธอล่ะ? ฉันจะทำร้ายนังสารเลวคนนี้ ทำไมคุณถึงเข้ามาขัดขวางอย่างกะทันหันแบบนี้ห้ะ? "

“คุณครอว์ฟอร์ดเป็นพนักงานอย่างเป็นทางการของผม ในฐานะหัวหน้า ผมมีความรับผิดชอบในการดูแลและปกป้องพนักงานของผม”

เมื่อมาเดลีนได้ฟังแล้ว เธอตกใจมากกับสิ่งนี้

เธอพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วสายตาของเธอสบเข้ากับดวงตาที่ไร้ก้นบึ้งของชายคนนั้น เธอผงะเมื่อรู้สึกว่าเขาดูคุ้นเคยเป็นอย่างดี

"ฮ่าฮ่า" เมเรดิธหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม “นี่กล้าจ้างผู้หญิงคนนี้เหรอ? ไม่รู้หรือไงว่ายัยนั่นป็นใคร? ยัยนั่นเป็นคนที่ลอกเลียนผลงานทุกคนในเกลนเดลทั้งหมด! ไม่มีบริษัทจิวเวลรี่รายใดกล้าจ้างเธอ ถ้าเป็นเช่นนั้นเท่ากับว่า พวกเขาต้องการจะต่อต้านวิทแมนและมอนต์โกเมอรี!”

ชายคนนั้นไม่แยแสในคำขู่ของเมเรดิธ “มอนต์โกเมอรี? วิทแมน? งั้นหรอถ้าอย่างนั้นคุณควรรอจดหมายจากทนายความของผมแน่นอนผมจะตามเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด ในฐานะที่คุณพยายามรังแกคนอื่น”

หลังจากที่เขาพูดอย่างใจเย็นเขาก็มองไปที่มาเดลีน “มากับผม”

มาเดลีนมองไปที่เมเรดิธที่มีสีหน้าตกใจก่อนจะเดินตามชายคนนั้นไป

เมเรดิธคิดไม่ถึงว่าเธอจะถูกตอกกลับเช่นนี้ เธอโยนแก้วกาแฟลงบนพื้นแล้ววิ่งไปฟ้องเจเรมี่

มาเดลีนมองไปที่ผู้ชายข้าง ๆ เธอตอนที่พวกเขาอยู่ในลิฟต์

เขาสูงและมีคุณสมบัติที่ดีมาก เขามีธาตุอากาศของความมีคุณธรรมและความเผด็จการที่สามารถรับรู้ได้

หากมาเดลีนไม่มีนัดกับเอวา เธอไม่ต้องการแยกจากโต๊ะทำงานเธอแม้ว่าจะเลยเวลาเลิกงานมาแล้วก็ตาม เธอรักในงานปัจจุบันและสามารถลืมอดีตที่ไม่มีความสุขได้ด้วยการมุ่งทำงาน

เมื่อมาเดลีนอยู่ที่ทางเข้า รถสีเงินหยุดอยู่ข้างๆเธออย่างกระชันชิด หน้าต่างถูกเลื่อนลงและใบหน้าหล่อเหลาแบบเดียวกันนั้นก็ปรากฏขึ้นหลังหน้าต่าง

“ขึ้นมา ผมมีบางอย่างจะถามเธอ”

มาเดลีนลังเลเล็กน้อย กระนั้น เธอจำได้ดีว่าก่อนหน้านี้เขาช่วยเธออย่างไร ดังนั้นเธอจึงไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธเขา ในที่สุด เธอก็พยักหน้า

ในเวลาเดียวกัน เมื่อมาเดลีนเปิดประตูรถเพื่อเข้าไป รถสีดำที่คุ้นเคยอีกคันก็หยุดอยู่ตรงหน้าเธอในทันใด เธอคงจะถูกชนเป็นแน่หากไม่มีการเบรกเพียงไม่กี่เสี้ยวก่อนหน้านี้

มาเดลีนตกใจมากจนเธอตะลึง เธอเห็นเจเรมี่เดินมาหาเธอด้วยใบหน้าที่ไม่ยินดี จากนั้นเขาก็มองไปที่ผู้ชายที่อยู่ในรถด้วยรอยยิ้มปลอม ๆ

“คุณไม่เห็นต้องมีมารยาทขนาดนี้เลย คุณลุง ผมจะไปรับภรรยาของตัวเองจากที่ทำงาน คุณไม่จำเป็นต้องเข้ามาเป็นธุระเรื่องนี้ให้เลย”