บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 89

“เธอดูโทรมลงไปนะ”

เมื่อมาเดลีนได้ยินเฟลิเป้พูดดังนั้น เธอสัมผัสใบหน้าของเธออย่างเชื่องช้าอย่างอดไม่ได้

เธอกำลังป่วยร่างกายของเธอแย่ลงเรื่อยๆ แน่นอนว่าเธอจะดูอ่อนแอเล็กน้อย

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” เขาถามอย่างห่วงใย

“ขอบคุณสำหรับการใส่ใจ คุณวิทแมน แต่ฉันสบายดี”

มาเดลีนขอบคุณเขาอย่างรวดเร็วก่อนจะลุกขึ้นจากไป

เธอนึกขึ้นได้ว่าเธอและเขามีส่วนเกี่ยวข้องกันในทางไหนเขาเป็นลุงของเจเรมี่สามีของเธอนั่นทำให้เธอรู้สึกเสียใจมาก

“เธอหยุดเรียกผมว่าคุณวิทแมนได้เมื่อไม่มีใครอยู่”

มาเดลีนลังเลแล้วเธอก็พูดว่า “ฉันจะไปแล้วนะคะ คุณลุง”

“ที่จริง ผมอายุมากกว่าเจเรมี่แค่สามปี ผมไม่ชอบถูกเรียกว่าลุง ดังนั้นเธอสามารถเรียกผมด้วยชื่อของผมได้”

มาเดลีนถึงกับผงะ จากนั้น เธอก็พยักหน้า “ฉันจะกลับไปทำงานต่อแล้วนะคะ คุณวิทแมน”

เฟลิเป้มองไปที่มาเดลีนแล้วยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น “ไปเถอะ”

…

มาเดลีนทุ่มเทให้ความสำคัญกับงานของเธออย่างมาก เธอทำได้เพียงลืมเรื่องต่างๆและผู้คนที่ทำให้เธอไม่มีความสุขด้วยการทำเช่นนี้

โปรเจคที่มีระยะเวลาหนึ่งเดือนของพวกเขาดำเนินไปได้ครึ่งทางแล้ว มาเดลีนค่อนข้างพอใจกับส่วนที่เธอรับผิดชอบ

ตามคำสั่งซื้อของลูกค้า หลังจากมาเดลีนออกแบบเสร็จเธอก็ใช้อีเมลของบริษัทเพื่อส่งให้อลิซาเบธที่กำลังเดินทางไปทำธุระนอกสถานที่ หลังจากนั้น เธอก็หยิบกระเป๋าเงินของเธอก่อนที่จะไปที่โรงอาหาร

เมื่อเธอเข้ามาในลิฟท์ เธอวิ่งเข้าไปโดยมีเฟลิเป้อยู่ข้างในโดยบังเอิญ เมื่อเขาเห็นเธอพร้อมกระเป๋าเงินใบน้อยของเธอ เขายิ้มและเอ่ยปากชวนเธอ “ผมจะไปทานอาหารกลางวันเหมือนกัน ทำไมเธอไม่มากับผมล่ะ?”

มีพนักงานคนอื่นๆในลิฟท์ พวกเขาทั้งหมดมองมาเดลีนด้วยสายตาแปลกๆ สิ่งนี้ทำให้มาเดลีน ไม่แน่ใจในสิ่งที่เธอควรทำ

“เธอจะทำให้ผมผิดหวังหรือไง หลานสะใภ้?” เฟลิเป้พยายามบรรเทาความอึดอัดด้วยน้ำเสียงที่ขี้เล่น

ภาพที่เห็นเมเรดิธจับแขนของเจเรมี่อย่างแนบชิดกันแค่ไหน ทำให้เธอรู้สึกว่าน้ำผลไม้ในปากของเธอเปลี่ยนไปเป็นรสขมทันที

เธอมองไปที่เจเรมี่ก่อนจะพบว่าเขาเองกำลังมองมาที่เธอเช่นกัน แต่ยังไงก็ตาม การจ้องมองของเขามีสายตารุนแรงราวกับว่ากำลังจะเจาะเธอ

ในขณะนี้ เมเรดิธแสดงรอยยิ้มที่ขอโทษและอบอุ่นให้เฟลิเป้ “ฉันขอโทษค่ะ คุณลุง ที่ฉันสติหลุดในวันนั้น แต่ว่าฉันไม่มีทางเลือก ฉันถูกบังคับโดยแมดดี้ เธอมีประวัติการลอกเลียนแบบและยังฆ่าลูกของพวกเราด้วย นั่นคือเหตุผลที่ฉันทำในสิ่งที่ทำในวันนั้น ฉันไม่คิดว่าจะทำร้ายคุณโดยบังเอิญ”

เธอพบข้อแก้ตัวสำหรับตัวตนที่แท้จริงของเธอที่ถูกเปิดโปงและผลักไสความผิดพลาดทั้งหมดให้กับมาเดลีน

เฟลิเป้มองเมเรดิธอย่างไม่แยแส “ผมเชื่อในสิ่งที่เห็น ผมเคยเห็นข้อกล่าวหาที่คุณพูดเกี่ยวกับ แมดดี้ แต่ผมยังเห็นว่าเธอกลั่นแกล้งพนักงานของผมที่ด้านหน้าบริษัทอย่างปากร้ายเหลือเชื่อ นอกจากนี้ คุณยังทำร้ายแมดดี้อีกด้วย”

"... " รอยยิ้มฝืนๆของเมเรดิธดูอึดอัดเล็กน้อย “คุณลุง…”

“ผมไม่ใช่ลุงของเธอ อย่าเรียกผมอย่างนั้น”

"... " เมเรดิธกระอักอีกครั้ง เธอเข้าซบเจเรมี่ด้วยความเสียใจ “เจเรมี่…”

“เธอไม่ได้บอกว่าเธอหิวเหรอ? ไปกินข้าวก่อนค่อยคุยกัน “เจเรมี่พูดกับเมเรดิธเบาๆ จากนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นมองเฟลิเป้ “นี่คุณลุง จะเป็นไรไหมหากพวกเราจะนั่งร่วมโต๊ะด้วย?”