จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 864

หยุนถิงยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนในลาน ถูกคนล้อมรอบเอาไว้ ทุกคนต่างก็มองดูหยุนถิงอย่างเคารพและนับถือ นางในแบบนี้เหมือนดั่งราชินี

และทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นการแลกเปลี่ยนมาจากการที่หยุนถิงปฏิบัติจริงใจกับผู้อื่น

“พวกข้าล้วนทำตามคำสั่งการของซื่อจื่อเฟย!” ทุกคนทำความเคารพให้อย่างเคารพ

หยุนถิงหันมองทุกคน พอใจเป็นอย่างยิ่ง "วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามา ก็เพราะอยากให้ทุกคนช่วยข้าทำเรื่องหนึ่งเรื่อง โจรตีเกาะเทียนหลงแห่งเขตทะเลนิรนาม!"

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็ตกตะลึง ก็เกิดความวุ่นวายทันที

“ซื่อจื่อเฟย เขตทะเลนิรนามไม่มีคนเคยไปมาก่อนเลยไม่ใช่หรือ?” มีคนถาม

"ข้าได้ยินมาว่าทางเขตทะเลนิรนามนั้นลึกลับยิ่งนัก และคาดการณ์ไม่ได้"

“ต่อให้จะลึกลับ อันตรายเพียงใด ขอแค่ซื่อจื่อเฟยออกคำสั่ง ต่อให้พวกข้าต้องพลีชีพก็จะทำตามคำสั่งของซื่อจื่อเฟย!”

ทุกคนต่างก็พูดเห็นด้วย พวกเขาไม่รู้เรื่องที่หยุนถิงได้ครอบครองเกาะไปแล้ว

เพราะหยุนถิงร่วมมือกับชางหลันเย่และเป่ยหมิงฉี่ เริ่นเซวียนเอ๋อร์และคนอื่นๆ ส่งคนไปที่เขตทะเลนิรนามอย่างลับๆ และการเดินทางในทะเลก็ต้องใช้เวลาหนึ่งเดือน ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้

“ทุกคนไม่ต้องกังวล ข้าหาตำแหน่งของเขตทะเลนิรนามเจอแล้ว และได้ยึดเกาะมาหลายเกาะ ข้าได้เตรียมอาวุธ อาหาร และสิ่งจำเป็นทั้งหมดไว้บนเกาะแล้ว และหม้อไฟร้อนเร็วและอาหารอื่นของพวกข้าก็ได้จัดหาไปไว้ที่นั่นแล้ว

ครั้งนี้เหตุผลที่ข้าเรียกทุกคนมา เป็นเพราะพวกเจ้าคือกองกำลังชั้นยอดของข้า อยากเห็นพวกเจ้าเปิดหูเปิดตากับอาวุธใหม่ และจะขยายอิทธิพลในขอบเขตของพวกข้า

เกาะเทียนหลงเป็นแกนกลางของเขตทะเลนิรนาม และฮูหยินเจ้าทะเลก็คือคนที่คิดร้ายแม่ข้าในตอนนั้น วางพิษกู่ให้แม่ข้า นางถูกข้าจับเอาไว้แล้ว

ตอนนี้เซียวหลันที่ปลอมตัวเป็นฮูหยินเจ้าทะเลอยู่บนเกาะเทียนหลงนั้น กลับส่งคนมาวางยาพิษให้ฮองเฮา อยากใช้ฮองเฮามาจัดการกับข้า แถมยังวางแผนการลอบสังหาร

สิ่งเหล่านี้ข้าไม่เห็นอยู่สายตา แต่พวกเขากลับกล้าลักพาตัวลูกทั้งสองของข้า เสี่ยวเทียนกับเสี่ยวเหยียนล้วนเป็นชีวิตของข้า ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายพวกเขาเด็ดขาด

ดังนั้นครั้งนี้พวกข้าไม่เพียงแต่จะกำจัดกองกำลังของเซียวหลัน แต่จะยึดครองเกาะเทียนหลง ทำให้มันกลายเป็นของของพวกข้า ยึดและเข้าแทนที่! " หยุนถิงกล่าวอย่างเผด็จการ

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาต่างก็มองดูซื่อจื่อเฟยอย่างไม่น่าเชื่อ

เขตทะเลนิรนามสถานที่ลึกลับเช่นนั้น กลับถูกซื่อจื่อเฟยยึดครองแล้ว และยังได้สร้างกองกำลังของตัวเองไว้บนเกาะ ฮูหยินเจ้าทะเลเป็นตำนานในหมู่คนนอก และมีอยู่ในเพียงในตำนานเท่านั้น ซื่อจื่อเฟยกลับจับนางเอาไว้ได้

วินาทีนี้ ทุกคนต่างก็ตกตะลึง ประหลาดใจ และเหลือเชื่อ และในที่สุดต่างก็กลายเป็นความนับถือและเครพและเกรงกลัว

สมกับเป็นซื่อจื่อเฟยจริงๆเลย สมกับเป็นคนที่พวกเขาเต็มใจจะติดตามด้วย และมีเพียงนางเท่านั้นที่จะแข็งแกร่งและทำได้เช่นนี้

“พวกข้ายอมติดตามซื่อจื่อเฟยไปจนตาย!” คนคนหนึ่งตะโกนดังลั่น

ทุกคนต่างก็ตะโกน เสียงอึกทึกสร้างแรงบันดาลใจ

จวินหย่วนโยวรู้สึกดีใจกับหยุนถิง เห็นนางเป็นที่นิยมของประชาชน ก็ดีใจแทนนางยิ่งนัก

"ขอบคุณทุกท่าน! คืนนี้ข้าจะให้จัดการให้คนพาพวกเจ้าออกเดินทาง ซูหลินเจ้าพาทุกคนไปเตรียมตัว!" หยุนถิงกล่าว

"เจ้าค่ะ!" ซูหลินพาทุกคนไปรับอุปกรณ์ที่หลังลาน นั่นเป็นสิ่งที่หยุนถิงเตรียมไว้นานแล้ว คนละชุด

ทุกคนต่างก็ไปเข้าแถวรอรับ หยุนถิงหันหลังกลับและเดินไปหาจวินหย่วนโยว กำลังจะบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องที่จวนซื่อจื่อถูกคนดักซุ่ม แต่ก็เห็นหลงยีและองครักษ์เงามังกรจับกุมคนมา

"ซื่อจื่อ ซื่อจื่อเฟย คนเหล่านี้ดักซุ่มอยู่นอกจวนไว้หลายไว้แล้ว เมื่อครู่ซื่อจื่อออกคำสั่ง พวกข้าได้จับคนเหล่านั้นมาแล้ว ทั้งหมดห้าสิบสองคน!" หลงยีรายงานทันที

หยุนถิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "พวกเจ้ารู้หมดแล้วหรือ ข้ายังไม่ทันได้บอกให้ท่านพี่เลย"

ระหว่างคิ้วของจวินหย่วนโยวเต็มไปด้วยไหวพริบเชิงกลยุทธ์และความเยือกเย็น "หากมีคนจับตามองอยู่นอกจวนซื่อจื่อก็ยังไม่รู้ เช่นนั้นจะเอาพวกเขาไว้ทำอะไร!"

"สมกับเป็นองครักษ์เงามังกรจริงๆเลย เก่งยิ่งนัก" หยุนถิง ยกนิ้วให้หลงยี

“ซื่อจื่อ จะจัดการกับคนเหล่านี้อย่างไร?” หลงยีถาม

"อืม!"

……………………

ตระกูลเก๋อ

เก๋อฮูหยินเร่งกลับมาจากวัดฉือหนิง ทันทีที่เข้าประตูมาก็เห็นเก๋อฉีที่เฝ้าอยู่หน้าประตู

“ฉีเอ๋อร์ สิ่งที่เจ้าให้คนมาบอกนั้นจริงหรือ อีนังต่ำต้อยนั้นเจอกับผู้สูงศักดิ์เช่นคุณชายห้านั้นได้อย่างไร？” เก๋อฮูหยินถามอย่างโกรธเคือง

แต่เดิมนางแก้บนอยู่ที่วัดฉือหนิง ต้องอยู่เป็นเวลาเจ็ดวัน แต่ลูกสาวให้คนไปบอกนางว่าหงหลิงจะแต่งให้กับคุณชายห้า เก๋อฮูหยินก็มีเวลามาสนเรื่องแก้บนแล้ว อยู่ไปแค่สองวันก็รีบกลับมาเลย

เก๋อฉีเดินมาทันที "ใช่จ่ะแม่ นางรู้จักกับคุณชายห้าได้อย่างไรข้าไม่รู้ แม่ท่านต้องช่วยข้านะ หากปล่อยให้นางแต่งเข้าตระกูลที่สูงเช่นตระกูลหยุนนั้น ต่อไปคงต้องมาเหยียดหัวพวกข้าสองแม่ลูกแน่เลย?" บนหัวของแม่และลูกสาวของเรา!"

"อย่ากังวลไปเลย แม่จะไม่ให้นางได้สมหวังแน่ ไป ไปที่หลังลาน!" เก๋อฮูหยินพาคนบุกไปที่หลังลานทันที

ในห้อง หงหลิงกำลังทายาให้ตัวเอง ร่างกายนี้ไม่มีที่ไหนดีเลย แผลเก่าไม่หายแผลใหม่ก็มาเพิ่ม แต่โชคดีที่ไม่นานนางก็จะจากไปจากที่นี่แล้ว

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายในลาน สีหน้าของหงหลิงเย็นลง และรีบเก็บยาจินชวงทันที ยัดไว้ใต้ตู้ แล้วสวมชุด

ประตูห้องถูกคนถีบเปิดออกอย่างกะทันหัน เก๋อฮูหยินพาคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา

"เด็กๆ จับนางแพศยานี้ไว้ ตีแรง กล้าไปยั่วยุคุณชายห้า ขายหน้าของตระกูลเก๋อยิ่งนัก!" เก๋อฮูหยินตะโกนด้วยความโกรธอย่างไม่แยกแยะถูกผิด

“เจ้าค่ะ!” มามาเฒ่าสองคนที่อยู่ด้านหลังรีบมาจับตัวหงหลิงไว้ทันที

แต่เดิมหงหลิงก็บาดเจ็บไปทั่วกายอยู่แล้ว แต่ทันใดนั้นก็ถูกพวกนางดึงอย่างรุนแรง เจ็บจนนางขมวดคิ้ว "ข้าไม่ได้ยั่วยุคุณชายห้า ข้ากับเขาต่างก็รักกัน!"

“เชอะ ต่างก็รักกัน ตี ตีจนนางยอมรับ!”