จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 120

ยังไงโจวฉินก็คาดไม่ถึงว่า เกาเยว่หรูจะมาปรากฏตัวที่นี่

เมื่อกี้นี้เธอเรียกชายหนุ่มข้างๆว่าอะไรนะ?

พี่เขย?

นอกจากนี้ เมื่อกี้นี้เธอเรียกหญิงสาวข้างกายชายหนุ่มว่าอะไรนะ?

พี่เหรอ?

โจวฉินเข้าใจอย่างรวดเร็วว่าคืออะไร และตกตะลึงไปชั่วขณะ!

จบเห่!

คราวนี้จบเห่จริงๆ!

ในเกาซื่อ อสังหาริมทรัพย์ กรุ๊ป เดิมทีเกาเยว่หรูก็ไม่ชอบหน้าตัวเองอยู่แล้ว ตอนนี้ ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะเรียกพี่สาวและพี่เขยของเธอว่าหมาแมว!

เพียงแต่ว่า ก็เป็นหมาแมวสองตัวจริงๆ ดูการแต่งตัวของทั้งสองคน ธรรมดาเกินไป ไม่มีแบรนด์ด้วยซ้ำ!

ในนี้ต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ!

ต่อให้ทั้งสองคนเป็นญาติของเกาเยว่หรู คาดการณ์ว่าอาจจะเป็นแค่ญาติห่างๆ!

โจวฉินมีเหตุผลมากพอที่จะเชื่อว่า เกาเยว่หรูไม่มีทางระบายความโกรธเธอ เพราะว่าเรื่องเล็กน้อยแค่นี้อย่างแน่นอน

ตอนที่เกาเยว่หรูอยู่ข้างนอกเมื่อกี้นี้ เห็นท่าทีที่โจวฉินมีต่อเย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิงแล้ว หันหน้ามองไปทางโจวฉิน สายตาเย็นชาอย่างน่าประหลาดใจ และพูดว่า: “โจวฉิน เธอก็ยังไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ! แค่นักแสดงที่เคยมีชื่อเสียง มักจะทำตัวเรียกร้องความสนใจที่น่าสงสารแค่นั้นของเธออยู่ตลอดเวลา!”

โจวฉินราวกับถูกฟ้าผ่า!

คาดไม่ถึงว่า เกาเยว่หรูจะตำหนิเธออย่างไร้ความปรานีต่อหน้าผู้คนมากมาย ในคำพูด ถึงกับยังมีความอัปยศอดสูอย่างมาก!

เมื่อก่อนโจวฉินเคยเป็นดาราภาพยนตร์และทีวี ไม่ชอบให้คนอื่นเรียกว่านักแสดงมากที่สุด

แต่เมื่อพิจารณาว่าเกาเยว่หรูเป็นเจ้านายของเธอ เธอก็ทำได้เพียงอดทนกับความไม่พอใจ เก็บซ่อนความเกลียดชังที่เธอมีต่อ เกาเยว่หรูไว้ในส่วนลึกหัวใจ

เมื่อมองไปที่อ้ายเสี่ยวเตี๋ยอีกครั้ง หลังจากที่เธอเห็นเกาเยว่หรู ก็ดูประหลาดใจเช่นกัน

เกาเยว่หรู!

เจ้าหญิงอสังหาริมทรัพย์ชื่อดัง!

ประธานคนปัจจุบันของเกาซื่อ อสังหาริมทรัพย์ กรุ๊ปเจียงหนาน?

เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนสนิทอย่างเสิ่นรั่วชิงเหรอ?

เฮ้ย!

เส้นใหญ่มากเลยน่ะ!

เย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิงได้หันความสนใจไปที่เกาเยว่หรูแล้ว คาดไม่ถึงว่า จู่ๆเธอจะปรากฏตัวที่นี่

แต่เผชิญหน้ากับความเอาใจใส่ของเกาเยว่หรู เย่อู๋เทียนกลับรู้สึกไม่สบายยังไงก็ไม่รู้

เพราะว่าเย่อู๋เทียนมีความทรงจำที่ไม่ดีต่อเกาเยว่หรูเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นทำตัวสูงส่งเหยียดหยามคนอื่น ไม่อย่างนั้น ท่าทีที่เกาเยว่หรูมีต่อเกาเม่ยหลิงป้าของเธอก่อนหน้านี้ ก็ไม่มีทางเลวร้ายขนาดนั้น!

แต่เสิ่นรั่วชิงกลับเห็นด้านที่เกาเยว่หรูกระตือรือร้นต่อเกาเม่ยหลิงก่อนหน้านี้ ดังนั้นสำหรับน้องสาวคนนี้ ยังไม่ถึงกับไม่ชอบ เมื่อเห็นเธอปรากฏตัวที่นี่ ก็ทักทายในทันที: “น้องสาว เธอก็มาซื้อเสื้อผ้าด้วยเหรอ?”

เกาเยว่หรูไม่ได้มาซื้อเสื้อผ้าอย่างแน่นอน แต่มาล่อผู้ชาย พูดให้ถูก คือจะมาหาโอกาสแย่งสามีของเสิ่นรั่วชิง และไขว่คว้าโอกาสอยู่กับเย่อู๋เทียนตามลำพัง

แต่เกาเยว่หรูในฐานะประธานหญิงของบริษัท ฝีมือการแสดงไม่ได้แย่เลยสักนิด เมื่อเห็นว่าเย่อู๋เทียนมีท่าทีธรรมดาต่อเธอ ในดวงตาก็แวบวาบด้วยความผิดหวังเล็กน้อย แต่หายไปในพริบตาเดียว รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นใบหน้า และพูดว่า: “ใช่แล้ว ไม่คิดเลยว่าจะบังเอิญขนาดนี้!”

จากนั้น เกาเยว่หรูมองไปทางอ้ายเสี่ยวเตี๋ยอย่างสุภาพเรียบร้อย และพูดอย่างสุภาพ: “คนนี้คือ…….”

เสิ่นรั่วชิงแนะนำ: “นี่คือเพื่อนสนิทของฉัน อ้ายเสี่ยวเตี๋ย” ต่อจากนั้นก็แนะนำอ้ายเสี่ยวเตี๋ยให้กับ: “เสี่ยวเตี๋ย นี่ลูกพี่ลูกน้องของฉัน เกาเยว่หรู!”

อ้ายเสี่ยวเตี๋ยรีบจับมือของเกาเยว่หรูอย่างรวดเร็ว และพูดด้วยรอยยิ้ม: “ได้ยินชื่อเสียงของคุณเกามานานแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันวันนี้ สวยกว่าในนิตยสารธุรกิจอีก!”

เกาเยว่หรูชอบให้คนอื่นชมรูปร่างหน้าของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ก็ยิ่งชอบเข้าไปอีก สิ่งสำคัญที่สุดคือ ยังชมรูปร่างหน้าตาของเธอต่อหน้าเย่อู๋เทียนด้วย

ผู้หญิงนะ ก็มีความคิดเปรียบเทียบแข่งขัน

ฉาวซิง นั่นเป็นจอมอันธพาลของพื้นที่สีเทาในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซี แม้แต่เกาซื่อ อสังหาริมทรัพย์ กรุ๊ป ก็ต้องพึ่งพาฉาวซิงออกนั่งบัญชาการรักษาการณ์ด้วยตันเอง อุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ถึงได้ราบรื่นมากขนาดนี้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา!

ถ้าโจวฉินตั้งท้องลูกของฉาวซิง จะต้องถูกตาแก่อย่างฉาวซิงมองว่าเป็นสุดที่รักอย่างแน่นอน……

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เกาเยว่หรูก็ตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างช่วยไม่ได้

แต่มาคิดอีกที ขอแค่พี่เขยเย่อู๋เทียนพูดแทนตัวเอง ฉาวซิงจะเป็นอะไรได้?

ฉาวซิงจะมีอำนาจยังไง ยังจะมีอำนาจมากกว่าเย่อู๋เทียนเหรอ?

เกาเยว่หรูยังคงดื้อรั้นเชื่อว่า เย่อู๋เทียนเป็นลูกนอกสมรสของฝ่าบาทผู้สูงส่ง ดังนั้น อยู่ต่อหน้าเย่อู๋เทียน สิ่งที่เรียกว่าผู้มีอิทธิพลทั้งหมดในพื้นที่สีเทา ก็ไร้อำนาจ!

เกาเยว่หรูมองไปทางเย่อู๋เทียนโดยไม่รู้ตัว ท่าทางค่อนข้างทำอะไรไม่ถูก

ความหมายนั้น เห็นได้ชัดว่าขอความช่วยเหลือจากเย่อู๋เทียน

เย่อู๋เทียนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง บนชั้นสองของร้านนี้ ชายชราลักษณะองอาจห้าวหาญก็เดินลงมา ยิ่งไปกว่านั้นข้างกายของชายชรา หยางเฟยเอ๋อร์ก็ติดตามไปด้วย

เกาเยว่หรูและโจวฉินมองไปโดยไม่รู้ตัว และทั้งคู่ก็หน้าซีดด้วยความตกใจ

“ท่านฉาว?”

ชายชราที่มีหยางเฟยเอ๋อร์อยู่ข้างกาย ก็คือฉาวซิงที่โจวฉินพูดถึง ทุกการกระทำ แสดงออกถึงความเหนือกว่าที่เผด็จการ

ในเวลานี้ ฉาวซิงประคองแขนของหยางเฟยเอ๋อร์ ดูเหมือนจะกลัวว่าตอนที่หยางเฟยเอ๋อร์ลงบันได แค่ไม่ระวัง จะสะดุดเท้า ท่าทางนั้น ก็เหมือนกำลังดูแลคนรักของเขาทั้งชีวิตทั้งจิตใจ!

แต่ว่า หยางเฟยเอ๋อร์กลับไม่รับน้ำใจด้วยความขอบคุณเลยสักนิด ใบหน้าที่สวยงามเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ถึงขนาดปัดมือหนาของฉาวซิงออก และพูดอย่างเย็นชา: “คุณไปเถอะ ต่อไปไม่ต้องมาหาฉันอีก! ฉันไม่มีพ่ออย่างคุณ!”

ฉาวซิงถอนหายใจ: “เฟยเฟย พ่อรู้ว่า เมื่อก่อนผิดต่อพวกเธอสองแม่ลูก แต่ว่า ลูกก็ต้องให้โอกาสพ่อชดใช้ความผิดนะ? ยังไงซะ เลือดข้นกว่าน้ำ! ยิ่งไปกว่าพ่อก็เพิ่งรู้เมื่อกี้นี้ว่า ช่วงก่อนลูกถูกคนวางยาพิษ เข้าโรงพยาบาล ลูกบอกกับพ่อสิ ใครกันแน่ที่กล้าหาญขนาดนั้น กล้าวางยาพิษลูก พ่อจะฆ่ามัน!”

หยางเฟยเอ๋อร์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ก็เห็นเย่อู๋เทียนอยู่ไม่ไกล

ก็ไม่รู้ว่าทำไม ทันทีที่เห็นเย่อู๋เทียน ความคับข้องใจในหัวใจ ก็พลุ่งพล่านราวกับกระแสน้ำ ถึงกับน้ำตาเต็มล้นเบ้าตาในทันที

หยางเฟยเอ๋อร์ชี้ไปที่เย่อู๋เทียน และพูดว่า: “ก็คือเขา เขาเป็นคนวางยาพิษฉัน!”