จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 139

หญิงงามในชุดที่สง่างาม ไม่ใช่หานเฟิงอี้ยังจะมีใครอีก?

คนที่อยู่ในสถานที่ทั้งหมดล้วนแล้วคิดไม่ถึง หานเฟิงอี้ของตี้ตูตระกูลหาน จะมาที่นี่

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เธอกลับไม่ได้มาคนเดียว แต่พาคนกลุ่มหนึ่งมา

แต่ถึงแม้ว่าคนที่อยู่ในขบวนรถด้านหลังหานเฟิงอี้จะยังไม่ปรากฏตัว เพียงแค่หานเฟิงอี้คนเดียว......

ก็เพียงพอที่จะทำให้อึดอัดได้แล้ว

เพราะของอย่างออร่า อยากฝึกก็ฝึกไม่ได้ จำเป็นต้องใช้เวลาบ่มเพาะ และใช้พลังอำนาจในการหล่อเลี้ยงมัน

เห็นได้ชัดอย่างมาก ความสำเร็จของหานเฟิงอี้ในด้านนี้ ประสบความสำเร็จอย่างมาก

ต่อให้เป็นเฉิงโม่หนงผู้บริหารระดับสูงของเทียนจวิน กรุ๊ปมีความโดดเด่นท่ามกลางผู้คนอย่างมาก หลังจากมองเห็นหานเฟิงอี้ ออร่าที่มาพร้อมกับตัวเองอดไม่ได้ที่จะอ่อนลง

ยังคงประโยคนั้น ถ้าหากเปรียบเทียบหานเฟิงอี้เป็นราชินีคนหนึ่ง อย่างนั้นเฉิงโม่หนงเป็นแค่สาวใช้คนหนึ่ง

พร้อมกับการลงจากรถของหานเฟิงอี้และเดินมาทางเย่อู๋เทียน หานจื่อหยวนลงจากที่นั่งคนขับของรถที่อยู่ด้านหลังหานเฟิงอี้

วินาทีนี้ ทุกคนต่างตกอยู่ในความเงียบ

พนักงานหญิงหลายคนของเทียนจวิน กรุ๊ปสาขาเจียงไห่ล้วนแล้วอยู่ในสถานที่ด้วย

แม้แต่ผู้บริหารหญิงระดับสูงบางคนของสำนักงานใหญ่เทียนจวิน กรุ๊ปที่ถูกเฉิงโม่หนงสั่งย้ายมาจากตี้ตูเป็นพิเศษ ก็อยู่ในสถานที่เช่นกัน

พวกเธอทุกคน ล้วนแล้วโดดเด่นที่สุดในบรรดาสาวออฟฟิศทั้งหมด

ตรงกลางของพวกเธอ ต่อให้เป็นผู้หญิงที่ธรรมดาที่สุด เพียงเพราะทำงานในเทียนจวิน กรุ๊ปข้างหลังล้วนแล้วมีคนตามจีบมากมาย!

ตอนนี้ พวกเธอมองเห็นหานเฟิงอี้และหานจื่อหยวนปรากฏตัวพร้อมกันด้วยตาของตัวเอง ทุกคนกลายเป็นคนธรรมดาไปแล้ว

สังเกตเห็นว่าทั้งหานเฟิงอี้และหานจื่อหยวนกำลังเดินไปหาเย่อู๋เทียน พวกเธอยิ่งประหม่าจนพูดไม่ออก

เพราะพวกเธอมีสัญชาตญาณอย่างหนึ่ง

ไม่ว่าจะเป็นหานจื่อหยวน หรือว่าจะเป็นหานเฟิงอี้ ล้วนแล้วไม่ได้มาดี

ในเวลาเดียวกัน คนที่อยู่ในสถานที่ทั้งหมดต่างงกำลังคาดเดา....

ระหว่างเย่อู๋เทียนกับหานเฟิงอี้และหานจื่อหยวนผู้หญิงสองคนนี้ ตกลงมีความเกี่ยวข้องอะไรกัน!

หานหยุนเซียวมองเห็นหานเฟิงอี้เดินดุ่มๆเข้ามาทางเย่อู๋เทียน สภาพจิตใจไม่มีความแปรปรวนอะไรเป็นพิเศษ แต่วินาทีต่อมา เขาก็ตื่นเต้นเช่นกัน

เพราะว่ามองเห็น ท่ามกลางแถวรถหรูด้านหลังหานเฟิงอี้ มีคนกลุ่มหนึ่งเดินลงมา หนึ่งในนั้นมีชายหนุ่มผมสีแดงคนหนึ่ง สะดุดตาเป็นพิเศษ!

หลังจากเขาลงจากรถ กลับไม่ได้รีบร้อนที่จะเดินตามหานเฟิงอี้ แต่เป็นการยืนอยู่ข้างรถ จุดบุหรี่อย่างช้าๆหนึ่งมวน มองลานจอดรถโดยรอบอย่างเฉยเมย

ถังจิ่วเชียน!

มีคนตั้งชื่อเล่นให้ จิ่วเชียนซุ่ย(จิ่วเชียนซุ่ย ในจีนหมายความว่าอายุยืนยาวเก้าพันปี)!

เขาเป็นคนที่ลึกลับที่สุดนอกเหนือจากถังเลี่ยนของตระกูลถังในตี้ตู

หานหยุนเซียวเคยได้ยินมาว่า นี่เป็นชายที่ดุร้ายเพียงคนเดียวที่สามารถต่อสู้กับถังเลี่ยนได้ อายุไล่เลี่ยกับถังเลี่ยน เป็นเด็กคนหนึ่งที่ถูกตระกูลถังเก็บมาเลี้ยง จุดประสงค์ของการดำรงอยู่ เป็นหินลับมีดที่คู่ควรให้กับถังเลี่ยน

และในฐานะที่เป็นหินลับมีดให้กับถังเลี่ยน ถังจิ่วเชียนสามารถปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนด้วยสุขภาพที่ดี สิ่งนี้ได้อธิบายปัญหาบางอย่างแล้ว

ในตี้ตู ยกเว้นบรรพบุรุษของตระกูลถังและตระกูลหาน ถังจิ่วเชียนก็เป็นคนเดียวที่สามารถมองเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหานหยุนเซียว

ตอนนั้นหานหยุนเซียวประลองฝีมือกับหานจิ่วฉอง หลังจากการพ่ายแพ้จอมปลอม ถังจิ่วเชียนเคยพูดกับหานหยุนเซียวหนึ่งประโยค ยังคงทำให้ความทรงจำของหานหยุนเซียวชัดเจนเหมือนเดิม

สิ่งที่ถังจิ่วเชียนพูดในตอนนั้น : “ถ้าหากฉันเป็นนาย ฉันไม่มีทางสู้กับหานจิ่วฉอง เพราะว่าไม่มีความหมาย ถ้าหากจะสู้ แน่นอนต้องสู้กับคนที่แข็งแกร่งกว่าตัวเอง!”

หานหยุนเซียวพูดด้วยความเขินอาย : “เมื่อกี้ต่อสู้กับเฉียนเป่ยเฉินหนึ่งรอบ”

หานเฟิงอี้หรี่ตาลง พูดอย่างจริงจัง : “นายชนะหรือแพ้?”

หานหยุนเซียวพูด : “เสมอ”

หานเฟิงอี้เงียบลงมา เป็นเวลานาน จากนั้นค่อยมองไปทางเย่อู๋เทียนที่กำลังจะเดินเข้าไปประตูอาคาร พูดอย่างเย็นชา : “ฉันเพิ่งมาจากโรงพยาบาล ทราบว่า หานหยุนเฉ่า ก็คือเย่อู๋เทียนเป็นคนทุบตีจนพิการ”

หานหยุนเซียวยิ้มอย่างขมขื่น : “ผมไม่แปลกใจเลยแม้แต่นิดเดียว”

หานเฟิงอี้เตรียมจะพูดอะไรบางอย่าง หานจื่อหยวนมองไปทางเย่อู๋เทียนหนึ่งที กัดฟันพูด : “ไอ้ชาติหมา มันคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของของที่นี่จริงๆเหรอ!”

หานเฟิงอี้เหลือบมองหานจื่อหยวนอย่างไม่แยแส จากนั้นมองไปทางถังจิ่วเชียนที่อยู่ไม่ไกล พูดอย่างเย็นชา : “มีเขาอยู่ คุณสามารถครอบครองที่นี่ได้อย่างรวดเร็ว!”

หานจื่อหยวนไม่พูดอะไรอีกต่อไป

ในเวลานี้ เย่อู๋เทียนเดินเข้าไปในอาคารเทียนจวินแล้ว ด้านหลังมีคนกลุ่มหนึ่งเดินตาม ล้วนแล้วเป็นผู้บริหารระดับสูงของเทียนจวิน กรุ๊ปและคนที่เดินตามเย่อู๋เทียนใกล้ที่สุด แน่นอนเป็นเสิ่นรั่วชิงและเฉิงโม่หนง

แม้ว่าเสิ่นรั่วชิงจะไม่เข้าใจสถานการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น อารมณ์กลับสงบอย่างมาก เพราะว่าเธอรู้ดี ไม่ว่าเรื่องอะไรจะเกิดขึ้น เย่อู๋เทียนก็ไม่มีทางเป็นอะไร

เฉิงโม่หนงก็ไม่เหมือนกันแล้ว เดินตามเย่อู๋เทียนอยู่ข้างกาย สีหน้าเคร่งเครียด สุดท้ายอดไม่ได้ที่จะพูด : “เย่อู๋เทียน ทางที่ดีอีกเดี๋ยวอย่าพยายามอย่ายั่วยุหานเฟิงอี้ ผู้ชายผมแดงที่เธอพามาด้วยในวันนี้ เป็นเด็กรับเลี้ยงของตระกูลถัง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาฝึกฝนอยู่เคียงข้างถังเลี่ยน น่ากลัวอย่างมาก!”

เย่อู๋เทียนยิ้มเล็กน้อย : “ก็เป็นเพราะว่า เขาเป็นคู่ฝึกของถังเลี่ยนเหรอ?”

เฉิงโม่หนงลังเลสักพักหนึ่ง ถามกลับ : “หรือว่านี่ยังไม่เพียงพออีกเหรอ?”

เย่อู๋เทียนเงียบสักพักหนึ่ง ยิ้มและพูด : “ก็พอมีความสามารถอยู่บ้าง แต่ถ้าจะพูดว่าน่ากลัว ผมยังมองไม่ออกจริงๆ”

เฉิงโม่หนงถอนหายใจอย่างเงียบๆ จู่ๆก็พูด : “นายไปห้องประชุมชั้นสิบหกก่อนแล้วกัน ฉันจะรอหานเฟิงอี้ที่นี่ เธอเป็นผู้หญิงเอาหน้าคนหนึ่ง”

จู่ๆเย่อู๋เทียนนึกถึงอะไรบางอย่าง ยิ้มและถาม : “หานหยุนเซียวบอกว่า ความสัมพันธ์ของหานเฟิงอี้กับถังเลี่ยนไม่ธรรมดา คุณรู้ไหมว่าพวกเขาสองคนเกี่ยวข้องอะไรกัน?”