จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 144
คนส่วนใหญ่ในที่นั้น อันที่จริงไม่รู้ว่าถังเลี่ยนที่เป็นลูกชายของหานเฟิ่งอี๋ เป็นใครมาจากไหน
โดยเฉพาะคนของบริษัทลูกของเทียนจวินกรุ๊ปแห่งเจียงไห่อย่าพึ่งพูดถึงพนักงานธรรมดาพวกนั้น ต่อให้เป็นพวกระดับสูงของบริษัทลูกของเทียนจวินกรุ๊ป ก่อนหน้านี้แม้แต่ชื่อของถังเลี่ยนก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน
แต่คนพวกนี้ที่หานเฟิ่งอี๋พามา ไม่มีใครเลยที่ไม่รู้จักฝีมือของถังเลี่ยน
โดยเฉพาะถังจิ่วเชียน หานหยุนเซียว รวมถึงหานจื่อหยวน เฉิงโม่หนงสี่คนนี้ พวกเขาล้วนเคยพบเจอความน่ากลัวของถังเลี่ยน
ตอนนี้เย่อู๋เทียนกลับพูดว่า จะให้หานเฟิ่งอี๋โทรหาถังเลี่ยนเรียกถังเลี่ยนมาที่นี่ดูให้เห็นกับตาว่าเขารังแกหานเฟิ่งอี๋ยังไง?
เหลือเชื่อจริงๆ！
ถังจิ่วเชียนเริ่มสงสัยแล้ว
ความแข็งแกร่งของเย่อู๋เทียนได้ไปถึงระดับที่สามารถสู้กับถังเลี่ยนอย่างทัดเทียมได้แล้วจริงๆ!
หานหยุนเซียวเองก็เริ่มสงสัยความเป็นไปได้นี้เหมือนกัน...
จากนั้นหานหยุนเซียวนอกจากจะสงสัยถึงความแข็งแกร่งอ่อนด้อยของเย่อู๋เทียนกับถังเลี่ยน ที่มากไปกว่านั้นกลับเป็นความกังวล
เพราะถ้าถังเลี่ยนมาจริงๆ
อย่างนั้นเมืองเจียงไห่นี้น่ากลัวจะต้องเจอกับมหันตภัยแน่!
อัจฉริยะสุดล้ำ ยอดฝีมือเลิศเลอสองคน ถ้ามาเปิดศึกกันในเมืองเจียงไห่นี่ ถ้ามาเปิดการประลองกันที่ว่างด้านหน้าอาคารเทียนจวินนี่ แบบนั้นจะส่งผลกระทบไปถึง ไม่แค่ตึกพวกนี้แล้ว!
ยังมีคนที่นี่อีก!
“เทพเซียน”ทะเลาะกัน ส่งผลถึงคนธรรมดา มันไม่ใช่คำโกหกเลย!
อย่าพึ่งพูดถึงว่า ความแข็งแกร่งของเย่อู๋เทียนจะสามารถต่อสู้ทัดเทียมกับถังเลี่ยนได้ไหม เอาแค่ฝีมือที่เขาแสดงออกมาเมื่อครู่ ถ้าเขาประมือกับถังเลี่ยนจริงๆ อย่างนั้นคนที่อยู่ที่นี่ต้องบาดเจ็บล้มตายกว่าครึ่งแน่!
เพราะถึงแดนนี้ของเย่อู๋เทียนกับถังเลี่ยน ถ้าเกิดสู้กันขึ้นมาจริงๆ ต้องเกิดภาพวันสิ้นโลกแน่!
หานหยุนเซียวเป็นคนที่รักชีวิต
ต่อให้เขาหวังอย่างยิ่งว่า ในชีวิตนี้เขาจะสามารถเห็นการต่อสู้ระหว่างยอดฝีมือเลิศเลอที่แท้จริง!
แต่เขารู้ว่าตนเองในตอนนี้อยู่ระดับไหน!
และจวบจนวันนี้ หานหยุนเซียวถึงได้รู้จักถึงความอ่อนด้อยของตนเองอย่างแท้จริง!
ต่อหน้าเย่อู๋เทียน เขาน่ากลัวแม้แต่สิทธิ์ในการดูเย่อู๋เทียนต่อสู้กับคนอื่นอย่างแท้จริงก็ยังไม่มี!
นี่เป็นพลานุภาพของคนที่ยืนอยู่บนยอดสูงสุดของสามเหลี่ยมทองคำในหนทางนักสู้!
หานหยุนเซียวกังวลในเรื่องนี้ ไม่เท่ากับว่าคนอื่นจะกังวลแบบนี้
พอหานจื่อหยวนได้ยินว่าเย่อู๋เทียนโอหังถึงขนาดนี้ ประหนึ่งเห็นความหวังขึ้นมาเล็กน้อย เพราะในความทรงจำของเธอ ขอเพียงถังเลี่ยนมาที่นี่ ต้องฆ่าเย่อู๋เทียนได้แน่!
ไม่!
จะตายง่ายอย่างนี้ไม่ได้!
ต้องทำเขาพิการ!
เอาให้เหมือนกับหานอวิ๋นเชาอย่างนั้น ได้แต่นอนอยู่บนเตียง ทำเขาจนทั่วทั้งตัว มีแต่ดวงตาและลิ้นที่ขยับได้ จากนั้นก็ตัดแขนขาทั้งสี่ของเขาซะ...
ค่อยๆทำให้เขาได้รับรู้รสชาติของนรก!
ไม่งั้น ยากจะลดทอนความแค้นในใจได้!
ไม่เพียงหานจื่อหยวนที่คิดอย่างนี้ หานเฟิ่งอี๋มีหรือจะไม่คิดแบบนี้?
แต่มีเพียงหานเฟิ่งอี๋ที่รู้ว่า ตอนนี้ถังเลี่ยนไม่สามารถมาได้!
ถังเลี่ยนกำลังเตรียมความพร้อมเพื่อการประลองในการรับศิษย์ของหลังเขาง้อไบ๊ที่จะจัดขึ้นในวันที่ห้าเดือนหน้า!
นั่นคือเข้าฌาน!
เวลานี้หานเฟิ่งอี๋ก็ไม่อาจไปรบกวนถังเลี่ยนได้
หานเฟิ่งอี๋รู้ว่า วันที่ออกจากฌานของถังเลี่ยนจะเป็นอีกสามวันให้หลัง!
อีกสามวันให้หลัง ถังเลี่ยนจะปรากฏตัวขึ้นที่งานประมูลชุนชิวที่จะจัดขึ้นที่ใต้ทะเลสาบของทะเลสาบชุนชิวแห่งเจียงหนาน!
ถึงเวลานั้นถังเลี่ยนจะซื้อของบางอย่างที่งานประมูลนั่น!
อันที่จริงนี่ก็เป็นสาเหตุสำคัญที่หานเฟิ่งอี๋ร้อนใจอยากฮุบเทียนจวินกรุ๊ป!
ลูกชายจะซื้อของ และยังเป็นของสำคัญอีก คนเป็นแม่อย่างเธออต้องสนับสนุนอยู่แล้ว!
โดยเฉพาะหานเฟิ่งอี๋ ตอนนั้นยังส่งพวกเขาสองแม่ลูกออกจากตระกูลหานด้วยตัวเอง จากนั้นยังถุยน้ำลายใส่เท้าหานหว่านเอ๋อร์ต่อหน้าต่อตาเย่อู๋เทียน พลางพูดว่า
“แพศยายังไงก็คือแพศยา สิบชาติ ทุกชาติทุกภพก็ไม่มีทางหลีกหนีจากความแพศยาได้!”
นี่ก็คือตระกูลหาน นี่คือหานเฟิ่งอี๋!
ไม่ฆ่าคน แค่เสียดลึกถึงใจ!
พอคิดถึงเรื่องเมื่อตอนนั้น ในดวงตาเย่อู๋เทียนมีแววเย็นเยียบทะลุฟ้า เขาจับจ้องมองหานเฟิ่งอี๋พลางว่า “ตอนนี้ผมพึ่งเข้าใจว่า คุณมาเจียงไห่เพื่อมาเก็บหนี้!”
หานเฟิ่งอี๋ยิ้มเย็นบอก “เย่อู๋เทียน แกเป็นลูกกตัญญู ตอนนั้นดูเหมือนจะรับแส้แทนแม่แกด้วยนี่ น่ากลัวว่าจนถึงตอนนี้แผ่นหลังแกยังมีรอยแส้ที่ฉันฟาดเองกับมือตอนนั้นอยู่ล่ะมั้ง?”
ใครจะรู้พอพูดคำนี้จบ เสิ่นรั่วชิงที่อยู่ข้างกายเย่อู๋เทียน ซัดหานเฟิ่งอี๋อีกครั้ง
เพี๊ยะ!
หนึ่งฉาด ตบเข้าไปที่ใบหน้าหานเฟิ่งอี๋ นี่เป็นฉาดที่สามแล้ว!
และฉาดนี้ยังใส่เต็มแรงอีกด้วย!
ทำเอาหานเฟิ่งอี๋หน้าบวมปูดทันที และยังทำหานเฟิ่งอี๋เซถอไปอีกหลายก้าวด้วย!
แต่ยังไม่หมด!
เสิ่นรั่วชิงลงมืออีก
เพี๊ยะ!
อีกฉาดหนึ่งตบเข้าที่ใบหน้าหานเฟิ่งอี๋
เสิ่นรั่วชิงมองดูหานเฟิ่งอี๋ด้วยความโกรธจนตัวสั่น พลางว่า “งั้นหล่อนรู้หรือเปล่า ก่อนตายแม่สามีฉันสั่งเสียสามีฉันไว้ว่ายังไง?”
หานเฟิ่งอี๋โดนตบจนมึน ไม่คิดเลยว่า นังแพศยาเสิ่นรั่ชิงจะตบเธออีก
ยังไม่หมดอีก!
หานเฟิ่งอี๋จ้องมองเสิ่นรั่วชิงอย่างเคียดแค้น พูดเสียงเย็นเยียบว่า “อีกสามวัน แกต้องไม่ตายดีแน่!”
เสิ่นรั่วชิงถุยน้ำลายใส่หน้าหานเฟิ่งอี๋อย่างขาดสติ พลางว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันอยากฆ่าคน!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...