จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 155

เดิมทีสถานที่ที่มีเสียงดังเอิกเกริกวุ่นวาย เวลานี้คงยากที่จะมีการเคลื่อนไหวอะไรที่ใหญ่โตอีกแล้ว

เพราะว่าทุกคนต่างก็ตื่นตะลึงกันไปทั้งหมด

โล่เชียนฟานของตระกูลโล่แห่งตี้ตู เรียก “คุณนายเย่” คนนี้ว่าคุณอา?

ผู้มีอิทธิพลแห่งวงการหมัดมวยเมื่อเห็น “คุณเย่” ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร คุกเข่าข้างเดียวลงไปที่พื้นและตะโกนเรียกว่าผู้มีบุญคุณเลย?

เมื่อพี่ใหญ่แห่งวงการปาปารัสซี่เห็นภาพเหตุการณ์ดังกล่าวแล้ว ก็แทบจะระเบิดตัวตายลงไปทันที!

เมื่อครู่ เขายังคิดที่จะหาโอกาสพึ่งพาอํานาจของผู้ทรงอิทธิพลเพื่อกดขี่และข่มขู่อยู่เลย และจะสานสัมพันธ์ผูกมิตรกับคุณชายโล่เชียนฟานของตระกูลโล่ เพื่อให้อีกฝ่ายหนึ่งช่วยจัดการสั่งสอนคนที่ถูกเรียกขานว่า “คุณเย่” กับ “คุณนายเย่” สักหน่อย......

แต่ตอนนี้กลับตาลปัตร!

เมื่อโล่เชียนฟานพบเห็น “คุณนายเย่” คนนี้ ก็เรียกว่าคุณอา!

และยังจะคารวะคุณอาด้วย!

“คุณนายเย่” คนนี้ เป็นคนของตระกูลโล่แห่งตี้ตูอย่างนั้นเหรอ?

พี่ใหญ่แห่งวงการปาปารัสซี่ตะลึงงันไปหมดแล้ว

เมื่อมองดูเฉิงโม่หนงในตอนนี้ ก็อยู่ในสภาพที่ตกตะลึงด้วยเช่นกัน

เพราะว่าสำหรับคนอย่างโล่เชียนฟานนี้ เฉิงโม่หนงคุ้นเคยเป็นอย่างดีเลย

ในด้านธุรกิจ ทั้งสองคนมีความร่วมมือกันมาโดยตลอด

สำหรับเบื้องหลังของโล่เชียนฟาน เฉิงโม่หนงเองก็เข้าใจและรับรู้อย่างชัดเจน

ยอดนักธุรกิจโล่เชียนฟาน มาจากตระกูลโล่แห่งตี้ตู และถือเป็นหนึ่งในคุณชายจำนวนน้อยแห่งตี้ตู!

ตอนนี้เรียกเสิ่นรั่วชิงว่าคุณอา?

สถานการณ์เป็นอย่างไรกันแน่?

เสิ่นรั่วชิงไปมีความสัมพันธ์กับตระกูลโล่แห่งตี้ตูนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?

หล่อนไม่ใช่คนของตระกูลเสิ่นแห่งเมืองเจียงไห่อย่างนั้นเหรอ?

ตกลงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ดังนั้น การที่พวกผู้มีอิทธิพลรอบข้างที่หน้าด้านเข้ามาจับมือทักทายกับเสิ่นรั่วชิง และเรียกคุณนายเย่อย่างไม่ขาดปากนั้น ไม่เพียงแต่เพราะว่าหล่อนคือผู้หญิงของเย่อู๋เทียนเท่านั้นหรอกเหรอ?

คำถามจำนวนมากมาย ได้ผุดขึ้นมาในหัวสมองของเฉิงโม่หนง

แม้จะครุ่นคิดอยู่หลายรอบก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี!

ในขณะนั้นเอง เสิ่นรั่วชิงก็มองไปยังโล่เชียนฟานอย่างเฉยเมย และพูดขึ้นว่า: “ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ก็ได้”

ก่อนหน้านี้ที่โรงแรมว่างไห่ เป็นเพราะคุณชายคนหนึ่งของตระกูลเจียง จึงทำให้โล่เชียนฟานเกิดปัญหาทะเลาะกันกับเย่อู๋เทียนเล็กน้อย

ดังนั้น......

ถึงแม้ว่าตอนอยู่ต่อหน้าทุกคนโล่เชียนฟาน จะเรียกเธอว่าคุณอาอย่างสนิทสนม แต่เธอเองก็ยังคงยากที่จะมีความรู้สึกที่ดีอะไรต่อโล่เชียนฟาน

โล่เชียนฟานเห็นว่าเสิ่นรั่วชิงแสดงท่าทางเย็นชากับตนเอง ก็ยิ้มอย่างเก้อเขิน และก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยไปอีก จากนั้นก็หันมองไปที่เย่อู๋เทียน และเรียกขานว่า: “อาเขย”

เย่อู๋เทียนพยักหน้าให้กับเขาอย่างพอเป็นพิธี แล้วจึงพูดกับเจียงอู่ฟูที่คุกเข่าข้างเดียวอยู่ที่พื้นว่า: “ลุกขึ้นเถอะ”

เจียงอู่ฟูราวกับถูกลดโทษปลดปล่อย จึงรีบลุกยืนขึ้นในทันที

ก่อนหน้านี้ที่โรงแรมว่างไห่ เจียงอู่ฟูเคยพูดไม่สุภาพกับเย่อู๋เทียน แน่นอนว่าเขาเองก็กลัวเย่อู๋เทียนจะจดจำความแค้นที่มีต่อเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า......

ถึงแม้เย่อู๋เทียนจะแสดงท่าทางที่เย็นชากับเขา แต่นี่ก็ถือว่าเป็นผลลัพธ์ที่ดีอย่างที่สุดแล้ว

เวลานี้ พวกบุคคลยิ่งใหญ่ที่อยู่รอบข้างเมื่อเห็นว่าโล่เชียนฟานกับเจียงอู๋ฟูแสดงความอ่อนน้อมถ่อมตัวต่อหน้าของเย่อู๋เทียน ซึ่งนอกจากเฉียนจิ้งคุนและภรรยารวมถึงเผยว่านหลี่แล้ว แต่ละคน ต่างก็ไม่กล้าแม้แต่จะถอนหายใจ

ไม่สนที่ว่า “คุณเย่” คนนี้ตกลงมีสถานะอะไร เพียงแค่ “คุณนายเย่” คนที่โล่เชียนฟานเรียกว่าคุณอานั้น ก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดาแล้ว!

เป็นไปได้ว่าเธอคงจะเป็นเครือญาติของตระกูลโล่แห่งตี้ตู!

ไม่อย่างนั้น ทำไมโล่เชียนฟานถึงต้องเรียกเธอว่าคุณอาด้วยล่ะ?

โล่เชียนฟานเมื่ออยู่ต่อหน้าของเธอ แม้แต่จะพูดอะไรทำไมถึงต้องประหม่ามากขนาดนี้ด้วย?

แม้เสิ่นรั่วชิงจะรู้ว่าเย่อู๋เทียนมีวิชาแพทย์ที่สูงส่ง แต่เมื่อได้ยินที่เขาพูดแล้ว ก็ยังรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ

นั่นคือมะเร็งตับ!

โรคมะเร็ง!

สามารถที่จะรักษาให้หายได้โดยง่ายขนาดนั้นเชียวเหรอ?

ถ้าหากสามารถรักษาให้หายได้โดยง่ายแล้ว โลกใบนี้ก็คงจะสวยงามขึ้นอย่างมากเลยทีเดียว?

เย่อู๋เทียนเหมือนจะมองทะลุความคิดในใจของเสิ่นรั่วชิงได้ จึงพูดว่า: “เมื่อกลับไปแล้วคุณก็เป็นผู้นำก่อตั้งบริษัทยาแห่งหนึ่งขึ้น ตัวฉันมีวิธีการรักษาโรคมะเร็งอยู่มากมาย เมื่อถึงตอนนั้นก็ผลิตยาสำเร็จรูปออกมา แล้วมาดูกันว่าจะสามารถทำให้ทั่วทั้งใต้หล้านี้หมดสิ้นโรคมะเร็งได้หรือไม่! ”

เสิ่นรั่วชิงอ้าปากค้าง และพูดว่า: “นี่คือบุญกุศลอันมหาศาลเลยทีเดียว! ”

เย่อู๋เทียนยิ้ม: “คุณรู้ไหมว่าทำไมบนโลกนี้ถึงได้มีโรคมะเร็ง? ”

เสิ่นรั่วชิงพูดขึ้นด้วยความสงสัยว่า: “ทำไมเหรอ? ”

เย่อู๋เทียนพูดขึ้นทันทีว่า: “อักษรคำว่ามะเร็ง มีอักษรคำว่าป่วยเป็นตัวหลักครอบอยู่ แล้วก็มีอักษรคำว่าปากสามตัว และอักษรคำว่าภูเขาหนึ่งตัว ดังนั้น อาการป่วยเกิดขึ้นจากการที่เข้าไปในปาก กองรวมกันมากมายจนเป็นภูเขา ซึ่งก็คือสิ่งที่กินเข้าไปทั้งนั้น! อีกทั้ง โรคมะเร็ง คือโรค ไม่ใช่อาการป่วย ซึ่งสามารถใช้พลังชี่ธรรมขับไล่พลังชี่ชั่ว เท่านี้ก็รักษาให้หายได้แล้ว! ส่วนที่ว่าพลังชี่ธรรมในร่างกายของคนนั้นมีจุดกำเนิดมาจากที่ไหน คุณรู้ไหม? ”

เสิ่นรั่วชิงพูดขึ้นอย่างงุนงงว่า: “มีจุดกำเนิดมาจากที่ไหนเหรอ? ”

เย่อู๋เทียนเอามือไขว้หลังและพูดว่า: “พลังชี่ธรรมก็มาจากพลังชี่แข็ง หากพลังชี่แข็งแข็งแกร่งดุจดั่งมังกร พลังชี่ชั่วทุกอย่างก็จะถูกขับไล่ออกไปได้ทั้งหมด! ”

เสิ่นรั่วชิงกำลังที่จะพูดอะไรออกมา ก็พลันมีเสียงตื่นเต้นดีใจดังขึ้นมาจากด้านหลังของเธอ: “ฉันรู้แล้ว! ฉันรู้แล้วว่าจะรักษาโรคมะเร็งของฉาวซิงให้หายได้อย่างไร! ”

คนที่พูดนั้น หากไม่ใช่ผิงเสี่ยวหลิงแล้วจะเป็นใครได้อีกล่ะ?

เขาติดตามเย่อู๋เทียนกับเสิ่นรั่วชิงในระยะที่ไม่ใกล้ไม่ห่างมาโดยตลอด เขาผู้ที่มีการฟังที่ไม่ธรรมดาซึ่งเมื่อครู่ได้ยินคำพูดของเย่อู๋เทียนแล้ว จึงพลันนึกเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

เย่อู๋เทียนหันหน้ามองไปที่ผิงเสี่ยวหลิง ยิ้มและพูดขึ้นว่า: “โรคมะเร็งของฉาวซิงนั้น ควรที่จะรักษาอย่างไรให้หายดี? ”

ในขณะที่ผิงเสี่ยวหลิงกำลังจะพูด ก็มีชายหญิงวัยรุ่นคู่หนึ่ง เดินตรงเข้ามาทางนี้ ผู้หญิงนั้นหน้าตางดงาม สวมใส่เสื้อผ้าพิถีพิถัน เมื่อดูแล้วน่าจะเป็นผู้หญิงที่มาจากตระกูลที่ร่ำรวย

เวลานี้ ผู้หญิงคนนี้กำลังจ้องมองตรงมาที่เสิ่นรั่วชิง พร้อมกับหรี่ตาลงและพูดเย้ยหยันว่า: “โอ้ นี่ไม่ใช่เด็กเถื่อนลูกสาวของเกาเม่ยหลิงนั้นหรอกเหรอ คนด้านข้างของเธอนี้เป็นคุณชายตระกูลไหนเหรอ? ถึงได้มีสิทธิมาเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของท่านฉาวด้วย! ”