จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1274

จ้าวไห่เหรินถึงกับอึ้งกลางงาน เขาไม่นึกว่าน้องสาวสุดที่รักของตนเองแท้ๆ แต่กลับหักหน้าเขาต่อหน้าผู้คน

จากสายตาของจ้าวไห่เหริน ทั้งหมดในนี้คนที่ไม่น่าจะสละที่นั่งให้ที่สุดก็คือ จ้าวหรง

เพราะจ้าวหรงเกลียดผู้ชายมาก ปกติจะไม่ค่อยเข้าหาผู้ชายเลยด้วยซ้ำ อีกทั้งคนข้างๆ ก็เป็นผู้หญิงทั้งนั้น

แม้แต่จะนั่งใกล้ผู้ชายในครอบครัวจ้าวหรงก็จะรู้สึกอยู่ไม่สุข แต่จู่ๆ ก็สละที่นั่งให้เจียงชื่อเลยงั้นเหรอ?

ฮ่าฮ่า ถ้าจ้าวไห่เหรินไม่ได้ยินจากหูของตัวเองก็คงไม่เชื่อ

การที่เธอทำแบบนี้ทำให้จ้าวจื้อไหลถึงกับตกใจ

ลูกสาวที่ดีของเขาเป็นคนที่ดื้อรั้นและเอาแต่ใจ เหลือเชื่อมากที่วันนี้เธอใจกว้างมากกว่าปกติ

เจียงชื่อกับจ้าวหรงมองหน้ากัน

และจ้าวหรงก็หน้าแดงขึ้นมาทันที จากนั้นก็ก้มหน้าเล็กน้อยเพราะอาย

คนที่นั่งอยู่ตรงนี้ ต่างก็ไม่ใช่เด็กที่ไร้เดียงสา? เมื่อเห็นการกระทำแบบนี้ของจ้าวหรงก็เดาความในใจของจ้าวหรงได้ทันที

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที

ใครจะไปคิดว่า จู่ๆ จ้าวหรงจะตกหลุมรักประธานของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ?

เมื่อเห็นว่าจ้าวหรงกำลังจะลุกจากที่นั่ง จ้าวไห่เหรินกลับล้มเลิกความตั้งใจ จะให้เจียงชื่อนั่งแล้วให้น้องสาวสุดที่รักของตัวเองยืนอยู่ได้ยังไง? นี่มันไม่ถูกต้องแล้ว

ในตระกูลจ้าวคนที่จ้าวไห่เหรินรักที่สุดก็คือจ้าวหรง ไม่ว่าจ้าวหรงจะทำอะไรเขาก็ไม่เคยขัด

คนบ้าคนนี้ รับเรื่องที่ต้องให้น้องสาวตัวเองยืนกินข้าวไม่ได้

ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจแล้วก็พูดว่า "จริงๆ แล้วที่นี่ยังพอว่างอยู่นะครับ หรงเอ๋อร์เธอไม่จำเป็นต้องสละที่นั่งให้ก็ได้ เดี๋ยวผมจะให้คนเอาเก้าอี้มาเสริม พวกเราก็นั่งเบียดๆ กันหน่อยก็พอแล้วครับ"

จ้าวหรงเริ่มแสดงสีหน้าที่บ่งบอกว่าชอบชัดขึ้นเรื่อยๆ จู่ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า "ดีเลยค่ะ งั้นก็ให้คุณเจียงมานั่งข้างฉันไหมคะ?"

เอ๋……

จากนั้นเมษที่อยู่ข้างหลังก็ผลักเขา "ผู้บังชาการ ไม่ต้องเกรงใจแล้วครับ นั่งเถอะครับ เดี๋ยวผมจะไปนั่งกินที่โต๊ะอื่น มีเรื่องอะไรค่อยเรียกผมนะครับ"

เจียงชื่อทำใจนั่งกับจ้าวหรง จากนั้นบรรยากาศก็เปลี่ยนไปทันที

ใจของจ้าวหรงเต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะ

จากครั้งนั้นที่แยกทางกับเจียงชื่อ เธอก็คิดถึงเจียงชื่อมาโดยตลอด แต่เธอก็รู้ดีว่าระหว่างเธอกับเจียงชื่อนั้นอยู่กันคนล่ะฝ่าย และคิดว่าคงไม่มีทางได้เจอกันอีก

และถ้าได้เจอกัน ก็เกรงว่าจะเกิดความขัดแย้งกันเพราะต่างคนต่างอยู่คนล่ะฝ่าย

ใครจะคิดว่า วันนี้พ่อของเธอจะเป็นคนพาเจียงชื่อมากินข้าวเอง และที่ยิ่งคิดไม่ถึงก็คือไม่คิดว่าจะเป็นคนที่ช่วยแม่ตัวเองกับหลานสาวออกมา

หลังจากนี้……ความสัมพันธ์จะดีขึ้นหรือไม่?

ยิ่งคิดก็ยิ่งมีความสุข

ทุกคนนั่งลง จ้าวไห่เหรินก็มองดูน้องสาวที่เขินอาย ยิ่งดูก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น ความรู้สึกราวกับว่าผักที่เขาปลูกด้วยน้ำพักน้ำแรงของเขา ถูกหมูกินเรียบไปทั้งสวน