จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1276

จะพนันกันจริงๆ น่ะเหรอ?

ทุกคนต่างก็ประหลาดใจ

เพราะดูจากสถานการณ์แล้ว สุนัขหมายเลขหนึ่งมีโอกาสชนะมากกว่า หรือจะพูดได้ว่าจ้าวไห่เหรินมีโอกาสชนะสูงกว่า ส่วนเจียงชื่อน่าจะปฏิเสธการเดิมพันครั้งนี้ไป

เพราะการดื้อรั้นแบบนี้ การทำตัวหน้าใหญ่ใจโต มันจะจบไม่สวยแน่นอน

จ้าวจื้อไหลก็อายอย่างมาก ถ้าเจียงชื่อปฏิเสธไป เขายังสามารถช่วยได้ แต่นี่เขากลับตอบตกลงไป ถึงเขาอยากช่วยก็คงยาก

ก็ได้แต่ปล่อยให้เรื่องมันเดินต่อไป ถ้าเจียงชื่อแพ้จริงๆ เขาก็แค่ช่วยพูดคำสองคำ ให้เรื่องมันแล้วๆ ไป

จะให้เจียงชื่อไปสู้กับสุนัขได้อย่างไรกัน?

ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่มีใครคิดว่าเจียงชื่อจะชนะ

ไม่น่าแปลกใจที่ มันเหมือนกับการต่อสู้ของคนสูงสองเมตรกับคนสูงเมตรครึ่ง คุณคงรู้สึกแปลกใจถ้าคนสูงเมตรครึ่งชนะ

จ้าวไห่เหรินยืนขึ้นพร้อมกับโบกมือ "เริ่มเร็วๆ สิ ฉันรอดูหมาดุสองตัวสู้กันแทบจะไม่ไหวแล้ว"

ทันใดนั้นเจ้าหน้าที่ก็ปล่อยสุนัขทั้งสองตัวทันที

และทันทีที่ปล่อยเชือก สุนัขที่มีร่างกายกำยำหมายเลขหนึ่งก็กระโจนเข้าไปทันที ส่วนสุนัขหมายเลขสองก็เอาแต่หนีไปมาบนเวที

สุนัขหมายเลขหนึ่งยังคงไล่กัด ส่วนสุนัขหมายเลขสองก็ยังคงวิ่งต่อไป

นี่เป็นการต่อสู้ที่ไหนกัน ก็เป็นแค่การแสดงของแมวที่ไล่จับหนูเท่านั้น

เมื่อเห็นอย่างนั้น จ้าวไห่เหรินก็หัวเราะและพูดว่า "คุณเจียงครับ ดูเหมือนการวิเคราะห์ของคุณไม่น่าจะถูกนะครับ สุนัขหมายเลขสอง ตัวนี้ไม่เห็นดุร้าย หรือสู้เก่งอย่างที่คุณว่าเลย นอกจากจะวิ่งหนีไปมาก็ไม่เห็นทำอะไรเลย ไม่นานก็คงถูกสุนัขหมายเลขหนึ่งกัดตายแน่นอนครับ"

ทันใดนั้น สีหน้าของผู้ชมทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที

โดยเฉพาะจ้าวไห่เหริน เขาแทบไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยซ้ำ สุนัขหมายเลขหนึ่งมีร่างกายกำยำและแข็งแกร่งขนาดนั้นแพ้ได้อย่างไร?

"จับมันออกไปเดี๋ยวนี้!" จ้าวไห่เหรินยืนขึ้นมาและตะโกน

สุนัขหมายเลขหนึ่งพยายามเอาสุนัขหมายเลขสองออกไป ด้วยร่างกายที่ทั้งกำยำและแข็งแกร่งของมันกระแทกกับกำแพง แล้วฟาดลงกับพื้น

แต่สุนัขหมายเลขสองเอาแต่กัดคอของสุนัขหมายเลขหนึ่งไม่ยอมปล่อย

มันกัดเข้าไปลึก จึงทำให้เลือดไหลออกมาเยอะมาก

ผ่านไปสักพัก สุนัขหมายเลขหนึ่งก็เริ่มทนไม่ไหว ร้องแอ่วออกมาสองสามครั้ง จากนั้นก็ล้มลงกับพื้นไปในทันที