จ้าวไห่เหรินเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ในเมื่อน้องสาวที่แสนดีของฉันพูดแบบนี้ แล้วฉันจะฆ่ามันได้อย่างไร? อีกอย่างวันดีๆ แบบนี้ก็ไม่ควรจะมาฆ่ามัน เพียงแต่หมาตัวนี้มันดุร้ายเกินไป ฉันจะไม่เก็บมันไว้ที่นี่ เพราะฉันเห็นมันทีไรจะรู้สึกกลัวทุกที”
เจียงชื่อพูดต่อว่า “ไม่เป็นไรครับ ให้ผมเป็นคนเลี้ยงมันเองครับ”
“ว่าไงนะ?” จ้าวไห่เหรินตะลึงไปครู่หนึ่ง “เจียงชื่อ คุณจะรับเลี้ยงหมาตัวนี้? เกรงว่ามันจะไม่เหมาะกับตำแหน่งของคุณมั้งครับ?”
เจียงชื่อยิ้มเล็กน้อย “เราจะเลือกเกิดได้อย่างไร? พูดตามตรงนะ ผมยังรู้สึกชอบนิสัยของหมาตัวนี้มากเลย เพราะมันมีหลายๆ อย่างที่คล้ายกับผมมาก”
จะว่าไปก็คล้ายมากจริงๆ
ดวงตาที่โดนบีบบังคับให้ถึงทางตันและยังสามารถโต้กลับได้ อีกทั้งดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกอยู่ตลอดเวลา
จ้าวไห่เหรินพยักหน้า “โอเค ผมไม่ต้องการมัน ถ้าคุณอยากจะเลี้ยง งั้นคุณก็เอาไปเถอะครับ”
นี่ก็ถือว่าจ้าวไห่เหรินไว้หน้าเจียงชื่อ เพื่อขอบคุณเจียงชื่อที่ช่วยชีวิตจ้าวหรง เพียงแต่ว่าเขาไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อเจียงชื่อ หากทำให้เจียงชื่อเสียหน้า ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร
เจียงชื่อมองสุนัขหมายเลขสองที่อยู่ในมือ มันยังคงแยกเขี้ยวและดิ้นอย่างบ้าคลั่ง
ดูเหมือนว่าจะไม่สงบลงง่ายๆ
เจียงชื่อพูดกับพนักงานว่า “ทำให้มันสงบสติอารมณ์ลงก่อนได้มั้ยครับ? ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเกรงว่าจะไม่เป็นผลดี มันยิ่งดิ้น จะยิ่งทำให้มันบาดเจ็บหนักกว่าเดิมนะครับ”
“ง่ายมากครับ”
พนักงานเดินมาและฉีดยากล่อมประสาทให้สุนัขหมายเลขสอง สุนัขหมายเลขสองจึงค่อยๆ สงบลง
จากนั้นพนักงานก็เอาตะกร้อครอบปากมาครอบปากของสุนัขหมายเลขสอง และผูกเชือกไว้เพื่อไม่ให้มันไปทำคนอื่นได้บาดเจ็บอีก
“คุณเจียงครับ อย่างนั้นให้พวกเราส่งมันไปไว้ที่บริษัทคุณมั้ยครับ?”
“รบกวนด้วยนะครับ”
“ด้วยความยินดีครับ”
จู่ๆ จ้าวจื้อไหลพูดกับเจียงชื่ออีกครั้ง “คุณเจียง ผมเพิ่งเห็นทักษะที่ยอดเยี่ยมของคุณ ผมอยากจะขอความช่วยเหลือจากนายเรื่องหนึ่ง ไม่รู้ว่าท่านจะเต็มใจมั้ย?”
เจียงชื่อยื่นมือออกมา “เจ้าบ้านตระกูลจ้าวพูดมาได้เลยครับ”
“คืออย่างนี้ครับ ช่วงนี้ลูกสาวของผม มักจะได้รับจดหมายและของขวัญแปลกๆ อยู่เสมอ ผมสงสัยว่ามีคนกำลังจ้องจะทำร้ายเธอ เรื่องนี้ทำให้ผมกังวลมาก คุณเจียง คุณช่วยไขข้อข้องใจให้ลูกสาวของผม โดยการเป็นบอดี้การ์ดให้ลูกสาวผมได้มั้ยครับ? เมื่อรู้ตัวคนร้าย เรื่องนี้จะคลี่คลายในทันที และจะไม่ทำให้คุณเสียเวลามากเกินไป คุณวางใจได้เลยครับ”
นี่.....
เจียงชื่อดูเขินอาย
อันที่จริง เขาไม่รังเกียจที่จะเป็นบอดี้การ์ดให้ใคร แต่ทำไมเรื่องนี้มันฟังดูปลอมๆ?
ยังมีตนกล้ามาหาเรื่องลูกสาวของตระกูลจ้าวด้วยเหรอ? หรือไม่อยากมีชีวิตต่อแล้ว?
จะมองยังไงก็ดูเหมือนเป็นข้ออ้างที่สร้างขึ้นมาเพื่อจะจับเจียงชื่อให้คู่กับจ้าวหรง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...