จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1281

จ้าวจื้อไหลเป็นคนฉลาดมาก แวบแรกก็มองออกว่าเจียงชื่อนั้นกำลังสงสัย เขาจึงขยิบตาให้คนรอบข้าง

คนผู้นั้นเข้าใจและพูดเสริมทันทีว่า “ใช่แล้วครับคุณเจียง คุณหรงของเรามีจิตใจที่อ่อนโยนและบริสุทธิ์ มันลำบากมากที่ตอนนี้ตกเป็นเป้าของคนเลวคนนั้น”

“ช่วงนี้ ไม่เพียงแต่มีคนเขียนจดหมายให้คุณหรงไม่หยุด ทั้งเนื้อหาในจดหมายก็แปลกมากด้วยครับ บอกไม่ได้ว่าเป็นจดหมายรักหรือเปล่า คำพูดประมาณว่า ‘เกิดด้วยกัน ตายด้วยกัน’ และมักจะส่งดอกกุหลาบที่เต็มไปด้วยคราบเลือดมา มันน่ากลัวมากจริงๆ นะครับ”

“ช่วงนี้ผู้นำตระกูลของเรารู้สึกทนไม่ไหวกับเรื่องนี้เต็มทนแล้ว ขอให้คุณเจียงช่วยหน่อยนะครับ”

เจียงชื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย

ฟังจากที่พวกเขาพูด ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่เรื่องที่แต่งขึ้นมา จ้าวหรงตกเป็นเป้าสายตาของคนบางคนที่ไม่บริสุทธิ์ใจ

ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีสำหรับเจียงชื่อที่จะผ่อนคลายกับตระกูลจ้าวแล้ว อีกอย่างจ้าวหรงก็เคยช่วยเขา ดังนั้นเขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ

จากนั้น เจียงชื่อ พยักหน้า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นผมก็จะช่วยครับ”

“ดีจังเลยครับ!” จ้าวจื้อไหลพูด “ลูกสาวของผมคนนี้เนี่ย ดูเหมือนจะเกลียดผู้ชาย ทีแรก ผมได้หาบอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งหลายคนมาเพื่อปกป้องเธอ เธอกลับไล่พวกเขาทั้งหมดออกไป แต่ว่าตอนนี้มีคุณเจียง ผมก็โล่งใจแล้วครับ”

น่าแปลกใจ ที่คราวนี้จ้าวไห่เหรินไม่ได้ออกมาคัดค้าน

อันที่จริง เขาไม่ชอบการที่ให้เจียงชื่อและจ้าวหรงอยู่ด้วยกัน

แต่ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่อยากเห็นจ้าวหรงเป็นอันตราย

เช่นเดียวกับที่จ้าวจื้อไหลพูด มีโรคจิตคนหนึ่ง วันๆ จ้องจะทำร้ายจ้าวหรง ขณะนี้ยังจับตัวไม่ได้สักที อีกอย่างจ้าวหรงเองก็ไม่ชอบให้ผู้ชายมาอยู่กับเขา ถือว่าเป็นเรื่องที่อันตรายมาก

ถ้าเป็นเจียงชื่อ ปัญหาทั้งหมดนี้คงจะถูกจัดการ

จ้าวหรงจึงอยากให้เจียงชื่ออยู่กับเขา

ที่สำคัญคือ เมื่ออยู่กับเจียงชื่อแล้ว จะยังมีใครสามารถทำอันตรายได้? หึหึ คงคิดว่าตัวเองชีวิตนานเกินไปแล้ว

จ้าวไห่เหรินจิบไวน์ “หรงเอ๋อร์ ฉันจะรีบหาตัว ไอ้สารเลวนั่นเจอให้ไวที่สุด เธอสบายใจได้เลย”

เจียงชื่อพูดเสริม “เรื่องบอดี้การ์ด คงต้องเลื่อนไปสักสองวันนะครับ บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อของเราจะเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ในวันพรุ่งนี้ ผมเกรงว่ามันจะไม่ว่าง”

“ไม่มีปัญหาครับ” จ้าวจื้อไหลพูด “ถ้าอย่างนั้น ตั้งแต่วันมะรืนนี้เป็นต้นไป คุณเจียงก็มาเป็นบอดี้การ์ดให้ลูกสาวของผม คอยดูแลความปลอดภัยของลูกสาวผมตลอด 24 ชั่วโมง ไม่ว่าจะอาบน้ำหรือเข้าห้องน้ำ คุณก็ต้องอยู่กับเธอตลอดเวลา!”

นี่.....

ผู้คนที่โต๊ะอดหัวเราะไม่ได้ นี่จ้าวจื้อไหลอยากได้เจียงชื่อเป็นลูกเขยจนเพี้ยนไปแล้วเหรอ? พูดแต่อะไรก็ไม่รู้?

จ้าวหรงเขินอายจนหน้าแดงไปถึงคอแล้ว

“ท่านพ่อ ท่านกำลังพูดอะไรอยู่คะ?!”

“โอ้ ที่ฉันทำทั้งหมดนี้ก็เพราะหวังดีต่อเธอ กลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอไม่ใช่เหรอ?”

การแสดงดีๆ กำลังจะเริ่ม

เมื่อกลับถึงบริษัท

เจียงชื่อยังไม่ทันได้เดินเข้าประตูบริษัท เหมียวถงก็รีบออกมาและชี้ไปที่จมูกของ เจียงชื่อเพื่อตำหนิ “เจียงชื่อ คุณคิดจะทำอะไร?!”

“เอ่อ เกิดอะไรขึ้นครับ”

“คุณยังจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นอีกเหรอ คุณดูเอาเองสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”

เหมียวถงลากเจียงชื่อเดินเข้าประตู และเห็นกรงสุนัขในล็อบบี้ของบริษัท ข้างในมีทั้งกระดูกและหมาจรจัดที่สกปรกถูกขังไว้

มันคือ สุนัขหมายเลขสองที่เจียงชื่อช่วยชีวิตในงานฉลองวันเกิด และถูกนำมาส่งโดยพนักงานของตระกูลจ้าว

เจียงชื่อยิ้มและพูดว่า “ผมให้คนพาหมาตัวนี้มาส่งไว้เองครับ”

“เพราะเหตุนี้ไง ฉันถึงโกรธมากแบบนี้!” เหมียวถงพูด “ฉันจะไม่ห้ามถ้าคุณต้องการเลี้ยงหมา และฉันก็รับได้ ถ้าคุณจะเลี้ยงมันในบริษัท แต่ฉันขอแค่ให้คุณมีรสนิยม มีความต้องการกว่านี้ได้มั้ย? รับเลี้ยงหมาจรจัดที่เลอะเทอะแบบนี้ได้ยังไง? ดูมันสิ เห็นเขี้ยวตลอดเวลา แค่มีคนเข้าใกล้ มันก็เห่าไม่หยุด เนื้อตัวสกปรกขนาดนี้ ไม่รู้ว่าไม่ได้อาบน้ำมานานแค่ไหนแล้ว อีกทั้งยังเหม็นขนาดนี้ คงมีเชื้อโรคเยอะแน่เลย! น่าขยะแขยง! เจียงชื่อ คุณจะทำอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ไม่ได้นะคะ”

เจียงชื่อยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

สุนัขหมายเลขสองไม่มีคุณภาพจริงๆ