จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1428

เจียงชื่อเขาก็ตกใจมาก พวกงูพวกแมลงพวกนี้เนี่ยนะ ทำเงินได้5-6พันล้านต่อปี？

คิดแล้วรู้สึกเกินไปหน่อย

ดูเหมือน โลกนี้มีสิ่งทำเงินได้เยอะเกินไปแล้ว แม้แต่เจียงชื่อ ไม่ใช่เคยเจอไปสิ่งทุกอย่าง

แต่นี่ทำให้เจียงชื่อรู้สึกเกรงใจ

จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ทำอะไรเลย แค่รักษาสุนัขตัวหนึ่งหายก็เท่านั้น ว่าตามหลัก มันเป็นสุนัขที่ไม่ได้ป่วยอะไรด้วยซ้ำ เหวินหยุนจือถึงกลับให้เขา5-6พันล้านต่อปี

เกินไปแล้ว？

เหวินหยุนจือพูด“ประธานเจียงคุณไม่ต้องเกรงใจ คุณรักษาลูกชายสุดที่รักของฉัน และพูดตามตรง ฉันอยากรามือกับสถานที่แห่งนี้มานานแล้ว เพียงหาคนเหมาะสมไม่ได้ ประธานเจียง วันนี้ได้เจอคุณ ทำให้ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่เหมาะสมมาก”

“นรกอสุราแห่งนี้ ต่อไปเป็นของคุณแล้ว”

พูดถึงขนาดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธแล้ว

เจียงชื่อประสานมือ“ขอบคุณมาก！”

เทพแห่งสงครามชูร่าบวกกับนรกอสุรา ที่สำคัญคือ ที่นี่มีคนของตระกูลเชียงดูแลอยู่ สิ่งที่เจียงชื่อต้องทำคือแวะเวียนมาดูแลบ้าง

ไม่ต้องออกแรงอะไร ได้5-6พันล้านทุกปี

ไม่ต่างอะไรกับได้มาฟรีๆ

จากนั้น เหวินหยุนจือกับเจียงชื่อเซ็นสัญญาโอน มอบอำนาจการดูแลและหุ้นทั้งหมดของนรกอสุราให้เจียงชื่อ

“เสร็จแล้ว”

เหวินหยุนจือเซ็นสัญญาเสร็จ ถอนหายใจออกมา แล้วพูดขึ้น“เยี่ยมมาก ได้บ๊ายบายที่นี่สักที่”

ดูออกว่าเธอไม่ชอบของน่าสะพรึงกลัวแบบนี้เอาเสียเลย

จากนั้นพวกเขาก็ออกจากนรกอสุรา

ระหว่างทางกลับ พวกเขาเดินดูไปเรื่อย ขณะเดินอยู่ เห็นคนจำนวนมากรวมตัวอยู่ไม่ไกล และได้ยินเสียงดังออกมา

“เกิดอะไรขึ้น？”เหวินหยุนจือให้ลูกน้องคนหนึ่งไปดู

ครู่หนึ่ง ลูกน้องคนนั้นกลับมาแล้วพูดขึ้น“รายงานนายหญิง ด้านหน้าเกิดข้อพิพาท？”

“ลูกค้าจำนวนหนึ่งให้ฟีดแบค บอกว่าการบริการรักษาและการดูแลของเราเกิดช่องโหว่”

“ห้ะ？”

เหวินหยุนจือสีหน้าเปลี่ยนทันที

ป่าสัตว์โด่งดังไปทั่วเมืองหลวง อาศัยระบบการบริการเป็นเลิศ ไม่งั้น ขายแค่สัตว์เลี้ยงแล้วต่างอะไรกับตลาดนกและดอกไม้？

ตอนนี้มีลูกค้าให้ฟีดแบคว่าระบบการบริการของพวกเรามีช่องโหว่ แถมไม่ใช่แค่จุดเดียว เหมือนมีช่องโหว่ในการบริการทุกประเภท

เว่ยเหลียงซุนยิ้มเยาะ“จุ๊ๆๆ คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอนายหญิงตระกูล！ดีเลย แบบนี้ก็ไม่ต้องเสียเวลาพูดกับลูกน้องที่ไม่ได้เรื่องพวกนั้น เหวินหยุนจือ ในฐานะที่คุณเป็นคนดูแลป่าสัตว์ อธิบายพวกเรามาสิ！”

กลุ่มคนด้านหลังเธอพูดเสริมทัพ

“อธิบายพวกเรามา！”

“ป่าสัตว์ ร้านใหญ่รังแกลูกค้า พวกเราจะร่วมมือกัน ไม่ยอมถูกรังแกอีกแล้ว！”

“ตระกูลเชียงแล้วเก่งนักเหรอ？”

คนพวกนี้มาด้วยท่าทีดุดัน แล้ววีรกรรมของเว่ยเหลียงซุน เหวินหยุนจือไม่กล้าประมาทศัตรู

เธอถามขึ้น“ไหนบอกมาซิ พวกคุณถูกรังแกยังไง？ป่าสัตว์ของเรา เป็นร้านใหญ่รังแกลูกค้า บริการไม่ดียังไง？”

เว่ยเหลียงซุนยิ้มเยาะ พลางปรบมือ

ทันใดนั้น เจ้าของสัตว์เลี้ยงจำนวนมากเดินเข้ามา อุ้มสัตว์เลี้ยงของพวกเขาให้เหวินหยุนจือดู

เห็นสัตว์เลี้ยงเหล่านี้มีอาการป่วย ไร้เรี่ยวแรง และมีหลายตัวดูเหมือนใกล้ตายแล้ว น่าสงสารมากๆ

เว่ยเหลียงซุนพูด“คุณเห็นแล้วใช่ไหม？Babyน้อยน่าสงสารพวกนี้เดิมทีน่ารัก และแข็งแรงมาก แต่หลังจากให้ป่าสัตว์ของพวกคุณดูแลและรักษา ล้วนป่วยกันหมด！คุณยังบอกว่าระบบการบริการของพวกคุณไม่มีปัญหาอีกเหรอ？！”

เหวินหยุนจือหรี่ตาเป็นเส้นตรง มองสัตว์เลี้ยงเหล่านี้ แล้วมองเว่ยเหลียงซุน รู้เลยว่าวันนี้เจอเรื่องยากแล้ว