จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1471

ผ่านไป40นาทีกว่าๆ จ้าวไห่เหรินขับรถมายังร้านขายยาหงหุ้ยด้วยตัวเองคนเดียว แล้วเข้าไปในห้องโถงใหญ่

“เจียงชื่อ ผมมาแล้ว”

จ้าวไห่เหรินเข้ามาถึงก็เรียกเสียงดัง

ช่วงนี้การงานย่ำแย่ ความร้อนรุ่มในใจเขาไม่มีที่ปลดปล่อย

เจียงชื่อเดินไปพลางพูด：“ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น เดี๋ยวมีเรื่องให้คุณตื่นเต้นยิ่งกว่านี้อีก”

“หึๆ งั้นคุณก็ทำให้ผมยิ่งตื่นเต้นสิ!”จ้าวไห่เหรินพูดอย่างไม่สบอารมณ์：“ตอนนี้รายการพังแล้ว และเสียงของประชาชนเบนไปข้างเดียว ตระกูลถานทำให้ตระกูลจ้าวของเราอับอายเป็นอย่างมาก เจียงชื่อ คุณต้องรับผิดชอบ!”

เจียงชื่อยิ้มยก ไม่พูดอะไร

เขาปรบมือสองสามที บอกใบ้ให้เมษพาคนออกมา

“คุณทำอะไร？”จ้าวไห่เหรินถาม

“จะให้คุณพบใครบางคน”

“ใคร？”

“จวินเซียน”

“จวินเซียน？”จ้าวไห่เหรินหน้าถอดสีทันใด“เพราะเธอนั่นแหละ รายการของฉันถึงพังไม่เป็นท่า ตอนนี้คุณให้ผมพบเธอทำไม？หรือว่า ให้เธอขอโทษผม？ไม่มีประโยชน์ ผมไม่รับ”

จ้าวไห่เหรินกร่นด่า ท่าทีเหลืออด

ไม่นานนัก ประตูเปิดออกเมษยจูงมือจวินเซียนเข้ามาในห้องโถงใหญ่

จวินเซียนในตอนนี้ สวมชุดกระโปรงสีขาว ดูอ่อนโยนและสุภาพ ราวกับเจ้าหญิง สวยหรูดูแพงแต่ยังคงความอ่อนเยาว์ และบนศีรษะเธอยังคงสวมหมวกไว้ ใช้ผ้าคลุมสีขาวบดบังใบหน้า

จ้าวไห่เหรินพูดอย่างเหลืออด：“ผมเห็นแล้ว แล้วยังไงต่อ？”

เจียงชื่อพูดด้วยรอยยิ้ม：“ไม่ คุณยังไม่เห็น”

ส่งสายตาให้ เมษก็พยักหน้า ช่วยถอดหมวกให้จวินเซียนด้วยตัวเอง เผยให้เห็นใบหน้าของเธอ

ตอนแรกจ้าวไห่เหรินหลบไม่มองโดยอัตโนมัติ

จ้าวไห่เหรินจึงได้สติกลับมา

เขาเช็ดน้ำลายที่แทบจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ แล้วพูดด้วยความประหม่า：“เจียงชื่อ นี่……ใครเหรอ？”

เจียงชื่อได้ยินแล้วหัวเราะลั่น แล้วพูดขึ้น：“ทำไม เมื่อครู่ผมพูดไม่ชัดเหรอ？เธอคนนี้ คือคุณจวินเซียนไง”

“เธอคือจวินเซียน？”จ้าวไห่เหรินแสดงทีท่าไม่เชื่อ

ก่อนหน้านี้เขาเคยดูใบสมัคร และรูป จวินเซียนหน้าตาน่าเกลียดมาก แตกต่างกับสาวสวยตรงหน้าโดยสิ้นเชิง

“เจียงชื่อ ผมไม่ได้โง่ คุณอย่าหลอกผม บอกผมมา เธอเป็นใครกันแน่？”

เจียงชื่อตอบอย่างแน่วแน่：“เธอ ก็คือจวินเซียนจริงแท้แน่นอน”

จวินเซียนพูดขึ้น：“คุณจ้าว ฉันคือจวินเซียนอย่างไม่ต้องสงสัย หากไม่เชื่อ ฉันร้องเพลง《ทำนองเพลงสายน้ำ》ให้คุณฟังก็ได้”

เห็นท่าทางมั่นใจของพวกเขา จ้าวไห่เหรินไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ

เพียงแต่เขาไม่เข้าใจ ทำไม……