จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1484

“คุณ คุณตบฉันเหรอ?” เหวินหยุนจือเอามือปิดหน้าเธอด้วยความโกรธ

"ใช่ ไอ้ผู้หญิงเลว!"

เมื่อเผชิญหน้ากับข้อกล่าวหาของเจียงจงจื้อเหวินหยุนจืองงไปหมด ตนทำอะไรให้เจียงจงจื้อไม่พอใจเหรอ?

เจียงลี่ก็เดินไปข้างหน้าและพูดว่า"ทำไมเพิ่งกลับถึงบ้านก็ทะเลาะกันล่ะ?พอๆๆ ทุกคนใจเย็นๆก่อน อย่าทะเลาะกันเลย"

เธอไม่คิดว่าจะน่าอายขนาดนี้

แม้รู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มแย่ แต่ก็คิดไม่ถึงว่าเจียงจงจื้อกลับมาก็ตบเธอแรงขนาดนี้ ไม่ไว้หน้ากันเลย！

ได้ยินเพียงเจียงจงจื้อพูดว่า"พี่สาว นี่ไม่ใช่เรื่องของพี่ พี่ไปทำธุระของพี่เถอะ ผมต้องการคิดบัญชีกับผู้หญิงเลวคนนี้ให้ชัดเจน"

เหวินหยุนจือส่งเสียงอย่างโกรธจัด เธอชี้ไปที่เจียงจงจื้อแล้วพูดว่า "คำก็'ผู้หญิงเลว' สองคำก็'ผู้หญิงเลว' ฉันทำอะไรผิดกันแน่?

"คุณทำอะไรผิด?ดูเอาเองแล้วกัน!"

เจียงจงจื้อหยิบซองจดหมายจากอกของเขาแล้วโยนลงบนโต๊ะกาแฟโดยตรง ซองจดหมายถูกเปิดออก และรูปถ่ายภายในก็กระจัดกระจาย

เหวินหยุนจือก้มศีรษะและหยิบมันขึ้นมาดู

เห็นว่ารูปถ่ายทั้งหมดเป็นรูปที่เหวินหยุนจือและผู้ชายกำลังสุงสิงกัน

กินข้าวด้วยกัน เที่ยวเล่นด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ให้อาหารหมาด้วยกัน ดูเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนนั้นดีมาก

เหวินหยุนจือผงะไปครู่หนึ่งและพูดว่า"ไม่ๆ จงจื้อนี่คุณหมายความว่าอย่างไร?คุณสงสัยว่าฉันนอกใจงั้นหรือ?คนๆนี้คุณรู้จักนิ เขาเป็นบอดี้การ์ดที่คุณจ้างมานิ คือหยวนหยางเพื่อปกป้องความปลอดภัยของฉัน ปกติจะไปไหนมาไหนกับฉันตลอด เพราะกลัวว่าฉันจะเป็นอะไรไป นี่มันหมายความว่าอย่างไร?"

“เหอะๆ ยังกล้ามาแก้ตัว?คุณดูต่อไปสิ” เจียงจงจื้อกล่าว

เหวินหยุนจือดูรูปถ่ายเหล่านั้นต่อไป

ตอนแรกๆก็เป็นรูปถ่ายทั่วไป แต่รูปหลังๆนั้นยิ่งใกล้ชิดมากขึ้น

ในหลายๆภาพ ศีรษะของเธอและหยวนหยางชิดกัน แสดงถึงสีหน้าท่าทางที่รักกันมาก

นี่……

เหวินหยุนจื่ออยากพูดก็พูดไม่ถูก อันที่จริง ภาพเหล่านี้เป็นภาพถ่ายสแน็ปช็อตทั้งนั้น และสถานการณ์จริงไม่ใช่อย่างที่เห็นในภาพ ด้วยนิสัยของเธอ เธอไม่เคยคิดว่าจะมีคนใช้สิ่งนี้ในการทำเรื่องแบบนี้

มีภาพถ่ายดังกล่าวอีกมากมาย

เหวินหยุนจือดูต่อไปไม่ได้อีกแล้ว เธอจึงโยนรูปถ่ายลงบนพื้นโดยตรงแล้วด่าดว่า"พวกนี้คนอื่นเป็นคนแอบถ่าย ถ่ายแบบเผลอ หลายอย่างในรูป ความเป็นจริงไม่เป็นเช่นนั้นเลย เจียงจงจื้อโปรดลองคิดดีๆ ฉันเป็นใคร ฉันจะไปมั่วสุมกับบอดี้การ์ดได้ไง?”

เจียงจงจื้อส่งเสียงอย่างเย็นชา“เสแสร้งเก่งจริงๆ ดูเหมือนว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาใช่ไหม ดูนี่ มันคืออะไร!?”

เขาเอารูปถ่ายอีกสองสามภาพออกมา

ภาพถ่ายเหล่านี้น่าทึ่งมาก ทั้งหมดเป็นภาพลามกอนาจาร

วังถงมอบหนังสือรับรองการตรวจให้กับเจียงลี่

เจียงลี่เปิดมันขึ้นมาและดูอย่างละเอียด มีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้ตรวจอย่างละเอียด เพื่อให้แน่ใจว่าภาพถ่ายนั้นเป็นของแท้ไม่ใช่ตัดต่อ

อันนี้จะอธิบายยังไง?

วังถงกล่าวเสริม“หากพวกคุณยังสงสัยในความถูกต้องของภาพถ่าย ไม่เป็นไร สามารถนำรูปถ่ายสองสามภาพ แล้วเราไปตรวจสอบด้วยกัน”

กล้าพูดอย่างนี้แล้ว แน่นอนว่าพวกเขาต้องมั่นใจว่าภาพถ่ายเป็นของจริง

ตอนนี้ ถึงคราวของเจียงลี่ที่จะพูดไม่ออก

ถ้ารูปถ่ายเป็นจริง ก็แสดงว่า...

เธอมองไปที่เหวินหยุนจืออย่างไม่เชื่อและพูดว่า“น้องสะใภ้ ฉันรู้ว่าคุณเหงามาก แต่ไม่ว่าคุณจะเหงาแค่ไหน คุณก็ไม่ควรทำสิ่งที่ผิดศีลธรรมเช่นนี้ได้”

เหวินหยุนจือน้ำตาไหล คนใบ้กินอึ่งโน้ย ขมแต่พูดไม่ออก

เธอร้องไห้ไปด้วย พูดไปด้วย“พี่สาว ไม่ใช่แบบนั้น ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้นจริงๆ!ฉันไม่เคยเล่นชู้กับหยวนหยางเลย ในใจฉันมีแต่สือควนเท่านั้น”

เมื่อเจียงจงจื้อได้ยินเช่นนี้ เขาก็โกรธมากขึ้นไปอีก

เขาชี้ไปที่จมูกของเหวินหยุนจือและด่าว่า“นางสารเลว นี่มึงไม่ใช่แค่แอบยุ่งกับบอดี้การ์ด แต่ยังแอบไปเล่นชู้กับสามีเก่าที่เป็นอาชญากรอีกหรือ ไอ้เลว รอถูกฟ้องคดีเถอะ!”