จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 189

ไส้เดือนและคางคกชำเลืองมองกันและกัน ในขณะเดียวกันก็แสดงรอยยิ้มชั่วร้ายและน่าอนาถออกมา

พวกเขาเคยผ่านผู้หญิงมามากมายแล้ว เว้นแต่ดาราที่ยังไม่เคย

อย่างมากที่สุด พวกเขาก็แค่เคยนอนกับพิธีกรที่ไม่มีชื่อเสียงเท่านั้น ยังไม่เคยแตะต้องดาราดังเลยสักครั้ง

ดาราสาวที่มีเสน่ห์เหล่านั้น แม้แต่โอตาคุธรรมดาเห็นแล้วยังต้องน้ำลายสอเลย นับประสาอะไรกับสัตว์ประหลาดทางเพศสองตัวนี้?

เฮียคางคกยิ้มและถามว่า “มึงมีสัมพันธ์อะไรกับเธอ?”

โม่ซ่าวหงยักไหล่ “แต่ก่อนเธอเป็นผู้หญิงของฉัน แต่หลังจากที่เธอกลายเป็นดาราแถวหน้าที่โด่งดังแล้ว เราสองคนก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกเลย”

คางคกไอและกระซิบว่า “แล้วคุณพอจะมีวิธีพาเธอออกมา และให้เราสองคนพี่น้องลองของใหม่ดูไหม?”

“นี้มัน……”

โม่ซ่าวหงไม่กล้าที่จะทำเช่นนั้น

เขาเป็นแค่นักเลงกระจอกคนหนึ่งเท่านั้น อย่างมากเขาก็แค่รังแกคนที่ไม่มีทางสู้ เช่นถ่ายรูปเปลือยกายของคนอื่นเพื่อรีดไถเงินจำนวนหนึ่ง

พอถึงเวลาต้องเผชิญกับปัญหาใหญ่จริงๆ เขาก็ไม่กล้าซะแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อีกฝ่ายหนึ่งยังเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียงซะด้วย มันไม่ใช่เรื่องใหญ่กับการที่เขาแบล็กเมล์เธอเป็นการส่วนตัวโดยไม่มีใครรู้ แต่ถ้าคุณไปย่ำยีคนอื่นล่ะก็ มันจะเป็นปัญหาใหญ่อย่างแน่นอน

เมื่อไส้เดือนเห็นว่าโม่ซ่าวหงกำลังจะปฏิเสธพวกเขา เขาก็พูดอย่างแข็งขันว่า “ซ่าวหง อย่าลืมว่านายได้สูญเสียเงินเป็นจำนวนมากในที่ของเราในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา และตอนนี้คุณยังเป็นหนี้อยู่มากกว่าสามล้านหยวนด้วย ”

“ถ้านายสามารถช่วยให้เราสองคนพี่น้องทำเรื่องนี้สำเร็จได้ นายก็ไม่ต้องคืนเงินสามล้านหยวนให้กับเราแล้ว”

“ไม่เพียงแค่นั้น ต่อไปนี้ถ้านายมาเล่นที่สถานที่ของเราอีก เราจะงดเก็บค่าสมาชิกทั้งหมดของนาย!”

ดวงตาของโม่ซ่าวหงเป็นประกายทันที “จริงเหรอ?”

“แน่นอน เราสองคนพี่น้องพูดคำไหนคำนั้นเสมอ”

แน่นอนว่ามันแพงเกินไปแล้วสำหรับการนำเงินสามล้านหยวนมาซื้อผู้หญิง

แต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นดาราหญิงชื่อดังล่ะก็ ราคานี้ก็สมเหตุสมผลดี

อีกอย่างนี่ยังเป็นการเล่นด้วยกัน 2 คนอีกด้วย โดยเฉลี่ยแล้วก็แค่ 1.5 ล้านต่อคน ซึ่งถือว่าดีสำหรับไส้เดือนและคางคกแล้ว!

ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาของเจียงชื่อมาโดยตลอด

ที่มุมห้อง ชายคนหนึ่งเดินไปหาเจียงชื่อและกระซิบกับเขาว่า “ขอรายงานต่อประธานเจียง เมื่อกี้ผมแอบติดตามหลิงเหยา และพบว่าเธอไม่ได้ไปที่ธนาคารเพื่อโอนเงินและเธอก็ไม่ได้ไปโรงพยาบาลใดอีกด้วย แต่เธอไปที่บาร์ และผมเห็น ... ”

หลังจากได้ยินเรื่องราวทั้งหมดแล้วเจียงชื่อก็พยักหน้า

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

“อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้”

เจียงชื่อขอให้ผู้คนรอบตัวเขาออกไปชั่วคราว และเขายังคงเฝ้าสังเกตหลิงเหยาอย่างลับๆ

เมื่อมองไปมองมาเจียงชื่อก็ส่ายหัวเล็กน้อย

“เป็นเด็กผู้หญิงที่โง่เขลาจริงๆ”

“คุณไปหลงเชื่อคำพูดของคนจิตใจโหดเหี้ยมได้ยังไงกัน?”

“เฮ้อ……”