จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 215

ทันทีที่ตีพิมพ์ไป มันก็กระจายออกมาในวงกว้าง

ถ่อมตน เทพเจ้ารถ นักดริฟท์มืออาชีพ

ทุกๆครั้งล้วนแต่กินใจคนชอบการแข่งรถ แม้แต่คนธรรมดาก็ยังรักและเถิดทูลเป็นอย่างมาก

ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ก็มีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้ามาเรื่อยๆ

ไม่ส่งดอกไม้มา ก็มาขอลายเซ็น มากไปกว่านั้นที่เกินไปเลยก็คือต้องการที่จะมีลูกให้แก่ติงเฟิงเฉิง

ภายในระยะเวลาไม่กี่วัน ติงเฟิงเฉิงสามคำนี้ก็ได้รับความโด่งดังอย่างสมบูรณ์ เขาได้กลายเป็นเทพเจ้ารถในเขตเจียงหนานไปเสียแล้ว

ทุกๆคนต่างรู้ดีกว่า ตระกูลติงนั้นได้กำเนิดบุคคลที่น่าทึ่งเช่นนี้！

ติงเฟิงเฉิงนั้นได้รับเสียงปรบมือและดกไม้ต่างๆ มันช่างเป็นสิ่งที่น่าอิจฉาเสียจริง

วันนี้

ติงเมิ่งเหยนกำลังอยู่ที่โซฟา คุยเรื่องข่าวของติงเฟิงเฉิง ซึ่งนั่นทำให้เธอโกรธเสียจนใบหน้าเกือบจะเขียวคล้ำไป

ท้ายสุด เธอได้แต่วางกระแทกโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ

“มันน่าโมโห มันน่าโมโหจริงๆ！”

“วันนั้นคนที่ขับรถชนะรถGRTเห็นได้ชัดว่าเป็นเจียงชื่อ ทำไมมันกลายมาเป็นติงเฟิงเฉิงได้？”

“ทักษะการขับรถของเขายังไม่ดีเท่ากับฉันเลย แล้วจะมาเป็นนักขับมืออาชีพได้ยังไงกัน ？คนที่เอาไปเขียนนี่ไม่รู้อะไรเลยหรือไง？”

“น่าโมโหจริงๆเลย！”

เจียงชื่อได้นำแก้วน้ำมะนาวมาวางไว้ตรงด้านหน้าของติงเมิ่งเหยน

“เอาล่ะ ไม่ต้องโกรธแล้ว ดื่มน้ำสักหน่อยเถอะ”

ติงเมิ่งเหยนจิบ “โอ้ เปรี้ยวมากเลย”

ไม่เพียงแต่ไม่โกรธเท่านั้น แต่ยังรอวันที่ทีมนักแข่งจะขึ้นแข่งอีก เธอต้องการจะรู้ว่า เมื่อถึงเวลานั้นแล้วติงเฟิงเฉิงจะทำอย่างไร

เมื่อคิดแล้วคิดอีก เธอจึงมองไปที่เจียงชื่อทันที

เจียงชื่อนั้นตกตะลึง “เธอมองอะไรน่ะ？”

“มองนายไง”

“มองผม？ผมมีอะไรน่ามอง？”

ติงเมิ่งเหยนพูด “ทำไมฉันรู้สึกว่า นับวันนายยิ่งเหมือนนักปรัชญาเข้าไปทุกที”

เจียงชื่อยิ้มพร้อมกับส่ายหัว “ไม่ใช่ว่าผมเป็นนักปรัชญาหรอก เธอต่างหากที่เป็นคนเขลา”

“เจียงชื่อ！！！”