จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 460

กลับมาถึงค่ายฝึกซ้อม สมาชิกแต่ละคนล้วนมาต้อนรับเถียนจี เขาสามารถรอดกลับมาได้ถือว่าเป็นโชคดีมากในความโชคร้าย

เพราะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเถียนจี ท่าทีของสมาชิกที่มีต่อเจียงชื่อก็ไม่ใช่จะดีสักเท่าไร

สำหรับพวกเขานั้น เถียนจีกลายมาเป็นสภาพแบบนี้ได้ ล้วนเป็นเจียงชื่อทำทั้งสิ้น ดังนั้นตอนที่แต่ละคนมองเห็นเจียงชื่อ ในสายตาเผยความไม่พอใจที่คับแค้นใจออกมา

พวกเขาต่างพยายามจงใจลืมเรื่องที่เถียนจีขับรถชนคนอื่นไปจนหมดเกลี้ยง

มองเห็นเจียงชื่อกลับมา ไม่มีใครสีหน้าดูดีเลย

"ดูสิ เจ้าคนเลวนั้นยังมีหน้ากลับมาอีก ไม่รู้จักยางอายเสียจริง"

"ทำให้พี่เถียนจีกลายมาเป็นสภาพนั้น อยากจะต่อยเขาสักสองสามหมัดจริงๆ เลย ถ้าไม่ใช่เห็นแก่หน้าของคุณหลิน ฉันไปต่อยเขาตั้งนานแล้ว!"

"ไปเถอะๆ อย่าอยู่ใกล้คนพรรค์นั้นเกินไป น่าสะอิดสะเอียน!"

เจียงชื่อถูกทอดทิ้งจากทุกคนแล้ว

ไม่มีใครยินยอมพูดคุยกับเขาอีก แม้กระทั่งยืนอยู่ข้างกายเขายังรู้สึกว่าไม่สบายตัว

มองเห็นฉากนี้เข้า เจียงชื่อกลับไม่ได้เก็บมาใส่ใจอะไร ตั้งแต่วันแรกที่เขามาที่นี่ก็คาดการณ์ว่าจะมีผลลัพธ์แบบนี้อยู่แล้ว โดยเฉพาะเด็กใหม่คนหนึ่งอยากจะหลอมรวมเข้ามาในทีมหนึ่งยังมีความยากเป็นธรรมดา

หลินเมิ่นหยุนไม่พอใจอยู่บ้าง

ทั้งที่เจียงชื่อเก่งกาจมาก ทั้งที่เจียงชื่อเป็นผู้ถูกระทำ ทำไมคนพวกนี้ไม่เพียงไม่เห็นใจเจียงชื่อ ยังมาผลักไสเขาอีก?

หลินเมิ่นหยุนทนไม่ไหวพูดแทนเจียงชื่อไปสักหน่อย ผลปรากฏว่าไม่พูดเสียยังดีกว่า พอพูดกลับแย่เข้าไปใหญ่ ทุกคนยิ่งเพิ่มความเป็นปรปักษ์ต่อเจียงชื่อขึ้นไปอีก

คนทั้งในทีมรถทอดทิ้งเจียงชื่อไว้คนเดียว

หลังจากเผชิญหน้ากับสถานการณ์แบบนี้ เจียงชื่อยิ้มแล้วเดินไปด้านข้าง

เป้าหมายที่เขามาที่นี่เพียงเพื่อรถแข่งในการปีนเขาในอีกยี่สิบวันข้างหน้า สำหรับความสัมพันธ์กับสมาชิกในทีม อย่างไรก็ได้ ในเมื่อต่อไปไม่คิดจะอยู่ที่นี่ยาวนานอะไร

เขาพึ่งเตรียมตัวไปฝึกซ้อมต่อ ผลปรากฏว่าหยางจุนเทียนเดินผ่านมาบอกว่า "ขอโทษนะ สนามถูกคนอื่นจองเอาไว้แล้ว วันนี้ไม่มีเวลาฝึกซ้อมของนาย นายรอไปก่อนชาวคราวแล้วกัน"

เวลานี้ เถียนจีนั่งอยู่บนรถเข็น เนื่องจากสมาชิกอีกคนหนึ่งเข็นเข้ามา

อาการบาดเจ็บของเถียนจียังไม่ได้ฟื้นตัวกลับมาเต็มที่ ต้องใช้เวลาพักผ่อนระยะหนึ่ง ดังนั้นช่วงเวลานี้จึงนั่งรถเข็นพักผ่อนร่างกาย

เขานั่งบนรถเข็นไปด้วย กินยาบำรุงไปด้วย

เจียงชื่อเห็นเพียงแวบเดียว ขมวดคิ้วขึ้นมาแล้ว

เขาพูดเตือนว่า "เถียนจี กินยาบำรุงพวกนี้ให้น้อยหน่อย พวกมันจะทำให้เลือดของนายยิ่ง'ร้อนแห้ง'เพิ่มขึ้น และข้นหนืดด้วย มีโอกาสทำให้เลือดนายอุดตันได้ ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ กินให้น้อย"

เถียนจีหัวเราะแล้ว

"เจียงชื่อ นายยังอยากทำลายฉันอีก? บอกนายให้นะ ไม่มีทาง!"

"ฉันมองเล่ห์กลของนายแจ่มแจ้งตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ใช่เห็นฉันกินยาบำรุงแล้วจะฟื้นตัวได้ไวเหรอ? ฉันขอบอกนายให้ว่า ยิ่งนายไม่ให้ฉันกิน ฉันก็ยิ่งอยากกิน"