จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 477

ในที่สุดซินยุ่นก็พอใจเสียที เธอหันไปมองเจียงชื่อ ถามอย่างประหลาดใจว่า "คุณทำยังไงถึงทำให้หัวหน้าพนักงานรถไฟมีท่าทีเปลี่ยนไปราวกับคนละคนภายในเวลาห้านาที "

เจียงชื่อพูดเรียบๆว่า "ก็ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษ ผมแค่บอกว่าผมได้อัดวิดีโอเอาไว้ จะไปร้องเรียนเขากับเบื้องสูง เขาก็ขันอาสาจะมาแก้ไขปัญหาให้ผมทันที "

"หา？"

คำพูดเหลวไหลอย่างนี้ คนทั่วไปคงไม่มีทางเชื่อ

แต่ซินยุ่นเชื่อ

ความเชื่อใจที่เธอมีต่อซินยุ่นนั้นได้เกินขอบเขตที่ควรจะเป็นแล้ว เป็นความรู้สึกเชื่อใจโดยไร้ข้อกังขาใดๆจริงๆ

หลังจากที่ขบวนรถไฟเทียบท่าในสถานีถัดไป พวกซานเชียวก็ถูกตำรวจนำตัวไป จากนั้นขบวนรถไฟก็มุ่งหน้าเดินทางต่อไป

ตลอดทาง ซินยุ่นรู้สึกง่วงนอนมาก

เธอที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืน แล้วก็เพิ่งพบเจอกับเรื่องแย่งที่นั่งจากพวกของซานเชียว รู้สึกเหนื่อยแทบทนไม่ไหวแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงนอนหลับไปทั้งที่ยังคงเป็นกังวลในเรื่องของพ่อตัวเอง

ขบวนรถไฟโคลงเคลงหลายครั้ง ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือไม่อย่างไร ร่างของซินยุ่นเอนเข้ามา ล้มไปทางเจียงชื่อ คนทั้งคนล้มฟุบลงไปนอนอยู่ที่ต้นขาของเจียงชื่อและหลับไป

เพราะนอนหลับอย่างสนิท แม้แต่น้ำลายก็ไหลยืดลงบนกางเกงของเจียงชื่อ

เจียงชื่อหัวเราะ

ผู้หญิงที่เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ที่แท้ก็น้ำลายไหลตอนนอนหลับได้

เขาควักเอากระดาษออกมาแผ่นหนึ่ง ช่วยซินยุ่นเช็ดน้ำลายที่มุมปาก จากนั้นก็ไม่ขยับตัว เพื่อให้ซินยุ่นสามารถนอนหลับได้อย่างสบายที่สุด

ผู้หญิงคนนี้ ต้องแบกรับความกดดันและความทุกข์ที่เธอไม่สมควรต้องแบกรับ

ตอนนี้ให้เธอได้พักผ่อนซะบ้างก็ดี

ผ่านการเดินทางที่แสนยาวนาน ในที่สุด ก่อนที่ฟ้าจะมืดลง ขบวนรถไฟก็มาถึงหนานเฉิง เข้าสู่สถานีรถไฟ

ภายใต้การปลุกของเจียงชื่อ ซินยุ่นตื่นขึ้นมา

"ไม่ได้"

เจียงชื่อปฏิเสธอย่างเฉียบขาด

สามารถพาซินยุ่นมาที่หนานเฉิงได้ ถือว่าได้แตะขอบเขตของตัวเองที่กำหนดไว้แล้ว ถ้าหากยังพาเธอไปที่เกิดเหตุอีก นั่นก็เท่ากับไม่มีความรับผิดชอบต่อซินยุ่น

ซินยุ่นเองก็เข้าใจในจุดนี้เช่นกัน

เธอพยักหน้า "ได้ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ฉันจะรอคุณกลับมา"

คิดอยู่ชั่วครู่ ซินยุ่นก็เอ่ยขอร้องขึ้นมาอีกเรื่อง "คือว่า คืนนี้คุณอยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม ฉันตัวคนเดียว รู้สึกกลัวนิดหน่อย"

ในเมืองที่ไม่คุ้นเคย ที่นี่เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยนักโทษ ซินยุ่นที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งย่อมต้องรู้สึกกลัวเป็นธรรมดา

เจียงชื่อยิ้มและพูดว่า "คุณไปนอนก่อนเถอะ คืนนี้ ผมจะเฝ้าปกป้องคุณเอง"

"ขอบคุณ"