จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 487

พนักงานเสิร์ฟพยักหน้าอย่างกวนบาทา และพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจว่า "ใช่ครับ กุ้งร้านเราคิดตัวละชุดครับ"

ดูจากบุคลิกแล้วเหมือนเป็นคนเรียบร้อย แต่คำพูดนั้นช่างกวนบาทาเหลือเกิน!

สำหรับสถานะครอบครัวของซินยุ่นแล้ว เงินสองหมื่นกว่าหยวนนี้ไม่ใช่ปัญหาเลย เธอมีปัญญาจ่ายอยู่แล้ว แต่ปัญหาคือทำไมเธอต้องยอมให้เขาโกงดื้อๆ แบบนี้ด้วย!

เธอเพิ่งดูออก

ร้านนี้โกงเฉพาะคนมีเงินที่มาจากต่างถิ่นเท่านั้น

เนื่องจากคนต่างถิ่นไม่มีที่พึ่งในเมืองนี้ อีกอย่างไม่มีใครอยากเจอกับปัญหาในต่างถิ่นอยู่แล้ว คนส่วนมากมักจะเลือกยอมแพ้เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะตามมา

แต่ซินยุ่นไม่ยอม!

เธอเป็นคนหัวดื้อมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แล้วเธอจะยอมถูกโกงแบบนี้ได้อย่างไร?

ซินยุ่นจึงพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า "ร้านคุณละเมิดมาตรฐานราคาสินค้าโกงราคาลูกค้า! เดี๋ยวฉันจะติดต่อคณะกรรมการกำหนดราคา ดูว่าราคาของร้านคุณมันถูกกฎไหม?!"

เธอคิดว่าถ้าใช้คณะกรรมการกำหนดราคามาขู่ อีกฝ่ายน่าจะกลัว

แต่ที่ไม่คาดคิดคือ......

พนักงานเสิร์ฟพูดด้วยรอยยิ้ม "ได้เลยครับ เชิญตามสบายครับ แล้วคุณมีเบอร์คณะกรรมการกำหนดราคาไหม? ถ้าไม่มีทางร้านเราช่วยคุณโทรได้นะครับ"

เชื่อเลย!

ร้านโกงลูกค้าแบบนี้ ไม่กลัวแม้แต่คณะกรรมการกำหนดราคาเลยหรือ?

ซินยุ่นโกรธมาก ในโลกนี้ยังมีคนหลงระเริงแบบนี้อยู่หรือ?

เธอถามเขาว่า "ทำไม หรือว่าคุณคิดว่าราคาของพวกคุณมันสมเหตุสมผลเหรอ? พวกคุณไม่กลัวคนของคณะกรรมการกำหนดราคามาตรวจสอบจริงเหรอ?"

พนักงานเสิร์ฟหัวเราะออกมา "มาตรวจสอบแล้วทำไมครับ? ราคาของเราอาจดูไม่สมเหตุสมผลบ้าง แต่คุณก็สั่งอาหารของเราและกินไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ถ้าเจ้าหน้าที่มา ยังไงเขาก็ไกล่เกลี่ยให้คุณจ่ายครึ่งหนึ่ง คุณต้องจ่ายหมื่นกว่าหยวนก่อนถึงจะออกไปได้นะครับ"

ซินยุ่นเก็บกระเป๋าแล้วลุกขึ้นเพื่อเตรียมเดินออกไป แต่รปภ.สองคนที่มาจากหน้าประตูก็เข้ามาขวางอยู่ตรงหน้าที่นั่งของเธอ

จะไปโดยที่ไม่จ่ายเงินเหรอ?

ไม่มีทาง!

สุดท้ายพนักงานเสิร์ฟก็พูดว่า "คุณผู้หญิงครับ ดูจากการแต่งตัวของคุณแล้ว คุณไม่ได้ดูเหมือนคนจนเลยนะครับ อย่าเสียเวลาเลย จ่ายเงินแล้วเรื่องมันก็จบ ทำไมต้องยุ่งยากด้วย?"

"หน้าตาก็ดูดีใช่ย่อย สวยๆ แบบนี้ ถ้าพี่รปภ.ของเราเผลอทำรอยขีดข่วนหรือทิ้งแผลที่ตัวคุณ มันจะไม่คุ้มเอานะครับ!"

แม้จะเป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่ใครก็รู้ว่าเป็นการข่มขู่ที่ชัดเจน

ซินยุ่นรู้สึกโกรธมาก

บัณฑิตเจอกับทหาร มีเหตุผลแต่ก็ใช้ไม่ได้อยู่ดี