จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 92

บทที่92 เหมือนพ่อของเขา!

“ต่อไปคุณอย่ามาอีกเลย ยังไงฉันก็ไม่รับปาก ไปเถอะ ไปเถอะ ไปโรงเรียนอื่นเถอะ”

กู่หลังกดเสียงต่ำพูดว่า “ครูใหญ่ แถบนี้ก็มีโรงเรียนอนุบาลของคุณแห่งเดียว ท่านไม่รับเข้าเรียน ลูกของผมจะไปเรียนที่ไหน? ขอร้องได้ไหม รับลูกผมเข้าเรียนเถอะ”

เขาพูดพลาง หยิบซองเงินสีแดงก้อนเบอเริ่มยื่นให้

กานเต๋อหยางรีบยื่นมือป้องไว้ทันที “จะทำอะไร? คุณคิดว่าทำวิธีนี้จะใช้ได้ทุกที่เหรอ? หยุดการกระทำเช่นนี้ของคุณ

สังคมผู้มีอิทธิพลอย่างพวกคุณ ใช้วิธีนี้กับคนอื่นอาจจะใช้ได้ แต่กระทำเช่นนี้กับนักวิชาการที่มีจริยธรรมอย่างพวกเรานั้น ขอบอกคุณว่า เลิกคิดได้เลย!”

กู่หลังถึงกับนิ่งเงียบ

ใช้วิธีนี้ไม่ได้เลยเหรอ

ไม่ใช่!

เป็นเพราะว่าผู้ปกครองคนอื่นเขาให้มากกว่า พร้อมกับเสนอเงื่อนไขว่า จะต้องไม่รับกู้หย่งเลี่ยงเข้าเรียน กานเต๋อหยางถึงได้มีท่าที ใจซื่อมือสะอาดเช่นนี้

พูดมาถึงตรงนี้ กู่หลังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรอีกต่อไป

เจียงชื่อยืนดูเหตุการณ์ไม่พูดจาสักคำ เดินเข้ามาพูดว่า “ครูใหญ่ เมื่อครู่คุณพูดว่าเงื่อนไขที่เข้มงวดของผู้ปกครองในการรับนักเรียนเข้าเรียน ขอถามว่า มีเงื่อนไขอย่างไร?”

กานเต๋อหยางยิ้ม “ไม่ได้มีเงื่อนไขเข้มงวดอะไรมากมาย เพียงผู้ปกครองมีหน้าที่การงานเป็นหลักแหล่ง เป็นคนหนุ่มสาวที่มีอนาคตในสังคม”

เจียงชื่อพยักหน้า “กู่หลังเมื่อก่อนเขากระทำอะไรไม่ถูกต้องไปบ้าง แต่ว่าตอนนี้เขาทำงานที่บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งมีงานการทำเป็นหลักแหล่ง จากนี้ต่อไปก็ไม่ไปแตะต้องเรื่องวุ่นวายจำพวกนั้นแล้ว อย่างนี้นับได้ว่ามีอนาคตใช่ไหม?”

“อีกอย่าง ความผิดของพ่อแม่ก็ไม่สามารถไปลงที่ลูก ๆ ได้นะ หากกู่หลังทำผิดอีกครั้ง ก็เป็นเขาที่รับผิดชอบ กู้หย่งเลี่ยงเป็นเด็กไม่ควรได้รับโทษ จนทำให้กู้หย่งเลี่ยงไม่ได้เรียนหนังสือ? ฟังดูแล้วไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่นัก”

ครูใหญ่โรงเรียนกานเต๋อหยางมีท่าทีไม่เต็มใจ

เขามองไปที่กู่หลัง “อีกประเดี๋ยวรอให้ผู้ปกครองมาพร้อมหน้ากัน คุณก็ค่อย ๆ พูดให้ดี ทำให้พวกเขาเห็นด้วยกับคุณให้ได้”

“ได้ ผมต้องทำให้ได้”

กานเต๋อหยางยืนด้านข้างยิ้มเยาะ ต้องให้ผู้ปกครองเห็นด้วย ฮ่าฮ่า เป็นไปไม่ได้

คนเหล่านั้นเคยโดนกู่หลังรังแกมาแล้วทุกคน

ปกติแล้วพวกเขาก็ไม่มีวิธีแก้แค้นกู่หลัง ครั้งนี้สบโอกาสแก้แค้นเอาคืนเขาได้อย่างเลือดเย็น?”

ลูกของเขากู้หย่งเลี่ยง อยากจะเข้าเรียนเหรอ?

เป็นไปไม่ได้!

กานเต๋อหยางพูดกับตนเอง “ฮึ เจ้าเด็กโง่นี่ก็ปล่อยให้ไม่มีโรงเรียนไหนรับเข้าเรียน โตขึ้นไปก็ไปเป็นอันธพาลเหมือนพ่อของเขา”