จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 784

หลิวหลานคือคนมุ่งมั่นที่จะชนะให้ได้จริงๆ !

ไม่ยอมลดละจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย!

แผนยังไม่ได้ดำเนินการก็เริ่มแยกบ้านกันแล้ว!

ตงฟางหยุนเอ๋อร์พูดเพื่อทำลายความเงียบ "อาสะใภ้คะ ไม่โลภไปหน่อยเหรอคะ หุ้นสี่สิบเปอร์เซ็นต์บวกกับบริษัทที่จินโจว? รู้ไหมว่าคุณปู่ลงทุนในบริษัทที่จินโจวไปเท่าไหร่ แค่บริษัทที่จินโจวก็คิดเป็นยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ของจำนวนหุ้นของตระกูลฟางทั้งหมด ยังจะกล้าพูดจริงๆ เหรอคะ?”

"ผู้ใหญ่เขาคุยกัน เด็กอย่าพูดแทรก!" หลิวหลานพูดอย่างเย็นชา "ฉันไม่สนพวกคุณสองคนหรอก หุ้นสี่สิบเปอร์เซ็นต์บวกกับบริษัทที่จินโจว มิฉะนั้นฉันจะไปบอกเจตนาดีที่พวกคุณมีแก่เขา!"

อารมณ์ที่ตึงเครียดของหลี่เยว่คลายลงอย่างกะทันหัน เธอยิ้มแล้วก็พูดว่า "สะใภ้สาม คำพูดของคุณเหมือนพวกเราเป็นคนอื่นไกลกัน เราเป็นครอบครัวเดียวกันไม่ต้องพูดแบบนี้ก็ได้มั้ง มีอะไรที่ต้องกลัดกลุ้มใจเหรอ? ก็คุยแล้วว่ารอหลังจากเป็นฟางเหมี่ยวขึ้นเป็นผู้นำตระกูลฟาง แล้วฉันยังจะทำไม่ดีต่อพวกคุณได้อีกเหรอ? ถ้าคุณถือหุ้นสี่สิบเปอร์เซ็นต์จริงๆ ก็ไม่เป็นไรถูกไหม? จริงไหมที่ครอบครัวเดียวกันต้องรักใคร่กลมเกลียวกัน คุณคิดว่าไง?”

“อย่าพูดอะไรที่มันปลอมๆ พวกนี้เลย สะใภ้ใหญ่! คนอื่นไม่รู้ใช่ว่าฉันจะไม่รู้นะ คุณคืองูพิษตัวจริง ผู้หญิงใจดำอำมหิต คุณต้องคิดให้ดีๆ ถ้าคุณปู่ไม่สนใจ ฉันก็ยังมีฟางฟัง!”

คุกคามอย่างโจ่งแจ้ง!

เมื่อพูดถึงฟางฟังหลี่เยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ถ้าเรื่องนี้ทำให้พวกเขาประสบความสำเร็จคงดีมากๆ ถ้าไม่ประสบความสำเร็จใครมันจะทนต่อความโกรธของคุณปู่ได้? ก่อนอื่นอย่าเพิ่งพูดถึงคุณปู่ ฟางเหยียนคนอกตัญญูของตระกูลฟางทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจที่สุด หลี่เยว่รู้ดีว่าฟางเหยียนสามารถทำลายตระกูลฟางได้ในไม่กี่นาที

ถ้าคุณปู่ไม่สามารถรอฟางเหยียนได้ แล้วหลิวหลานบอกฟางฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฟางเหยียนจะต้องโกรธและนำมาซึ่งการสังหารหมู่หรือเปล่า? ฆ่าหลิวหลานดีไหม? แต่มันเกินสภาพความเป็นจริงไปหน่อย ในเวลานี้มันยากที่จะตัดสินใจ

“สะใภ้สาม คุณจะทำแบบนี้จริงๆ เหรอ?” หลี่เยว่ยังคงยิ้ม แล้วเชิญหลิวหลานนั่งลง เทน้ำให้เธอดื่ม แล้วพูดอีกครั้ง “ศัตรูของพวกเราคือฟางเหยียน เราจะสู้กันในรังไม่ได้นะ ถูกไหม? บางครั้งฉันเองก็ดูเผด็จการเกินไป คิดเล็กคิดน้อย หยุมหยิมจุกจิกเกินไป แต่เรื่องนี้ต้องใช้เวลาคิดเพื่อปรึกษาหารือกัน อย่าเพิ่งสู้กันในรังได้ไหม?

หลิวหลานยิ้มเย้ยหยัน"สะใภ้ใหญ่ ฉันก็ยังไม่เชื่อคุณจริงๆ เขียนหลักฐานไว้แล้วฉันจะหายหน้าไปไม่มาให้คุณเห็น ฉันจะไม่รบกวนความมั่งคั่งของคุณ แบบนี้เป็นไง?"

“แม่…...” ตงฟางหยุนเอ๋อร์ดึงหลี่เยว่ออกไปด้วยแววตาอาฆาตแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเถอะ ฆ่าหลิวหลานไปด้วยกันเลย ส่วนเหตุผลฉันคิดไว้แล้ว คืออย่างนี้นะ…..."

หลังจากฟังจบหลี่เยว่ก็ค่อนข้างพอใจ "หยุนเอ๋อร์ งั้นแม่ก็ตอบตกลงตามนี้แหละ"

“แม่คะ เรามีทางเลือกอื่นอีกไหม? มีเพียงแค่ตอบตกลงอาสะใภ้ พวกเราจึงจะสามารถดำเนินขั้นตอนต่อไปได้”

“งั้นก็ได้ แม่จะเขียนหลักฐานเดี๋ยวนี้” หลี่เยว่หันกลับมามองหลิวหลาน สีหน้าของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย เธอยังคงพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใส “สะใภ้สาม คุณนี่ร้ายจริงๆ ฉันตอบตกลงที่จะให้หุ้นสี่สิบเปอร์เซ็นต์แก่คุณ แต่ฉันหวังว่าคุณจะหายตัวไปทันทีหลังจากที่คุณได้หุ้นไป ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”

“สะใภ้ใหญ่ พูดอย่างนี้ตั้งแต่แรกก็จบ ทำไมจะต้องฉีกหน้าด้วย ดูน่าเกลียดใช่ไหมล่ะ?”

“สะใภ้สาม ฉันดูออกแล้ว ด้วยไอคิวของคุณมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสร้างกลอุบายแบบนี้ นี่เป็นความคิดของฟางไห่ถางใช่ไหม?”

“สะใภ้ใหญ่ ไม่ต้องสนใจว่าใครเป็นคนคิดเรื่องนี้ ฉันให้ค่ากับผลลัพธ์เท่านั้น ไห่ถางพูดถูกว่าต้องระวังคุณให้ดีเพราะคุณกลอุบายเยอะเกินไป ตอนแรกฉันไม่ได้สนใจแต่พอคุณแสดงเขี้ยวเล็บออกมา เหมือนที่ไห่ถางพูดไว้ไม่มีผิด งูที่มีพิษมากที่สุดคือคุณ ฉันโง่มาก คุณวางแผนเก่งเกินไป!”

“สะใภ้สาม คุณต้องคิดให้ดีๆ เมื่อทำหลักฐานเสร็จพวกเราจะไม่ครอบครัวเดียวกันอีกแล้ว จะกลายเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกัน แน่นอนว่าฉันยังไม่อยากให้เรามีปัญหาต่อกัน ฉันไม่ต้องการให้ครอบครัวของเราแตกแยก ยังไงก็ตามไห่ถางและไห่เซิงก็ยังเป็นพี่น้องกัน ดังนั้นจึงอย่าทำให้มันวุ่นวาย”

หลี่เยว่ยิ้มอย่างเย็นชา "ใช่แล้ว คุณพูดถูก หยุนเอ๋อร์นำหมึกมา"

ตงฟางหยุนเอ๋อร์รับทราบ เดินหันหลังแอบไปใส่ยาอย่างเงียบๆ แล้วนำน้ำหมึกและน้ำชามาพร้อมกัน หลิวหลานไม่สนใจแล้วจิบชา เมื่อจิบชาเข้าไปทำให้เธอรู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ ชาใส่ยาพิษ! ด้วยความตกใจ เธอยกแก้วชาขึ้นแล้วชี้ไปที่หลี่เยว่ จากนั้นก็อุทานว่า "หลี่เยว่ คุณวางยาพิษฉัน!"

หลี่เยว่หัวเราะเยาะ "ฉันคิดว่าคุณกำลังมองหาความตาย แต่ไม่ต้องกังวล รอให้ฉันฆ่าฟางเหยียนก่อนแล้วคุณจะเป็นแพะรับบาปที่สมบูรณ์แบบแล้วคุณจะตายอย่างช้าๆ ตอนนี้คุณเพียงแค่พักผ่อนให้เพียงพอ รอให้ฉันไประบายอากาศให้คุณปู่ก่อน ปล่อยให้คุณได้รู้ถึงความสิ้นเนื้อประดาตัวล่วงหน้า นี่คือจุดจบของความโลภ!"

ทันใดนั้นเธอจำได้ว่าตงฟางหยุนเอ๋อร์เพิ่งดึงหลี่เยว่เข้าไปคุยอีกมุมหนึ่ง นึกว่าจะเกลี้ยกล่อมหลี่เยว่ให้วางมือ แต่คาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะลงมือกับเธอ ช่างโหดเหี้ยมจริงๆ !

“ตงฟางหยุนเอ๋อร์ ฉันปฏิบัติต่อเธอได้ไม่เลวเลย ทำไมถึงใจร้ายขนาดนี้!”

ตงฟางหยุนเอ๋อร์ยิ้มเยาะเย้ย "อาสะใภ้ ฉันให้โอกาสคุณแล้ว แต่คุณไม่รักษาไว้ ทันใดที่คุณปู่ตาย ตระกูลก็จะตกเป็นของฟางเหมี่ยว ฉันแค่ทำในสิ่งที่ฉันควรทำอย่างไร มันผิดตรงไหน? แต่คุณสิ โลภไม่ลดละ ถ้าจะพูดว่าฉันใจร้าย ฉันคิดว่าคุณก็ไม่แพ้กันนะ เพราะความโลภของคุณ ได้แก้ปัญหาให้เรามากมายจนและไม่ต้องแบกอะไรให้พวกคุณเมื่อถึงเวลานั้น”

“คุณคิดว่าพวกเราจะรังแกได้ง่ายๆ งั้นเหรอ อย่าลืมว่าฉันเป็นลูกคนโตของตระกูลตงฟาง ถ้าไม่ใจร้ายใจดำฉันจะยืนขึ้นมาได้ถึงจุดนี้เหรอ พักผ่อนได้แล้ว ถึงเวลาก็ตามคุณปู่ไปลงนรกด้วยกัน ตระกูลฟางเป็นของพวกเรา ไม่มีใครแย่งมันไปได้!”

หลิวหลานยังคงคิดที่จะสบถ แต่พบว่าเปลือกตาของเธอหนักขึ้นจนลืมตาไม่ไหว ความง่วงนอนทำให้เธอเซื่องซึมและแขนขาไร้เรี่ยวแรง

“อาสะใภ้ คุณควรจะพักผ่อนก่อน แล้วรอให้คุณปู่หมดลมหายใจ จากนั้นลุงสามก็จะตามไปติดๆ และไม่มีใครในครอบครัวของคุณที่จะหนีพ้น!”