จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 818

เทียนขุยเพิ่งลงจากรถ ก็เห็นฟางเหยียนและฟางไห่อิงเดินออกมาจากที่พัก “จอมพลโผ้จวิน คงจะไม่ใช่ฟางฟังโทรมาอีกแล้วนะ? ยัยนี่นี่จริงๆเลย พวกเราแนะนำช่วยเหลือปัญหาทางบ้านตระกูลฟางของพวกเขา แล้วยังจะโทรมาอีกทำไม? จริงๆเลย จริง…..”

เธอยังพูดไม่จบ ก็เห็นว่าสายตาของทั้งสองคนไม่ค่อยดีนัก โดยเฉพาะฟางเหยียน เต็มไปด้วยความน่ากลัว ดูแล้วจะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่เลย!

ฟางเหยียนน้ำเสียงเย็นชา แม้ว่าจะพยายามเก็บกดไว้แล้ว แต่ก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงความโกรธของเขาในตอนนี้อยู่ดี!

“แกไม่ใช่ชิงหยู่ แกเป็นใคร?”

ทางปลายสายก็ยังเงียบกริบ

ฟางเหยียนส่งสายตาให้เทียนขุย เทียนขุยเข้าใจได้ในทันที ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาพิมพ์ข้อความแล้วส่งออกไป

ในบางที ความเข้าใจระหว่างเพื่อนกัน ใช้เพียงแค่สายตาเดียวก็เพียงพอแล้ว

เทียนขุยเข้าใจดี ฟางเหยียนให้เขาสืบตำแหน่งที่ตั้งของปลายสาย

“แกเป็นใครกันแน่?”

ทุกครั้งที่ถาม น้ำเสียงของฟางเหยียนก็จะเย็นชามากขึ้น บรรยากาศรอบตัวก็หนาวเย็นตามไปด้วย!

ฟางไห่อิงม้วนตัว ตัวสั่นอย่างกล้าๆกลัวๆ รีบถอยหลังไปหนึ่งก้าว จงใจเว้นระยะห่างออกมา ตอนนี้เธอมีเพียงความรู้สึกเดียว ก็คือออกห่างจากหลานชายคนนี้ของตัวเอง เขาในตอนนี้อันตรายมาก ถึงแม้จะรู้ว่าฟางเหยียนไม่มีทางทำร้ายเธอ แต่เธอก็ยังกลัว เหมือนกับว่าความหวาดกลัวที่มาจากก้นลึกหัวใจ

เย่ชิงหยู่มีอันตราย เขาไม่สามารถไม่สนใจได้อยู่แล้ว ท่าทางที่โมโหนี้น่ากลัวจริงๆ

ถ้าแม้แต่ฟางเหยียนยังทำอะไรไม่ถูก งั้นฟางไห่อิงเธอเองก็ยิ่งช่วยไม่ได้อยู่แล้ว ทำได้เพียงอยู่เฉยๆ ไม่ก่อปัญหาเพิ่มขึ้นถึงจะดีที่สุด

เพื่อยื้อเวลาไว้ ฟางเหยียนจึงตามขึ้นอีกครั้ง “แกเป็นใครกันแน่?”

ปลายสายก็ยังเงียบกริบเหมือนเดิม!

“ฉันรู้ว่าเย่ชิงหยู่อยู่ในกำมือแก แต่ฉันหวังว่าเธอจะอยู่อย่างปลอดภัยดี ไม่ว่าแกจะเป็นใคร ถ้าหากว่าเธอบาดเจ็บแม้แต่ขนเส้นเดียว ฉันก็จะทำให้แกตายทั้งเป็น!”

ข่มขู่ก็ใช้ไม่ได้ ปลายสายก็เงียบเหมือนเดิม!

ไม่พูดไม่ได้ว่า จางไห่เฟิงนี่มีความอดทนสูงจริงๆ ทนได้มากขนาดนี้!

คิดๆไปก็ใช่ เย่ชิงหยู่อยู่ในกำมือเขา เรียกได้ว่าถือไพ่เหนือกว่า มีไพ่เหนือกว่า เขาจะกลัวอะไร? กลับกันในขณะที่เงียบอยู่นี้ จางไห่เฟิงเขาเพลิดเพลินสนุกมาก เพราะได้เห็นเย่ชิงหยู่อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออกและก็ไม่สามารถส่งเสียงออกมาอีกด้วย สะใจจริงๆ!

เขาเพลิดเพลินกับขั้นตอนนี้มาก เขาเพิ่งได้รู้ในตอนนี้ว่า การสร้างความเจ็บปวดให้กับคนอื่น ถึงจะเป็นสิ่งที่ทำให้เขามีความสุข!

และในตอนนี้ เขาค้นพบความสุขของการแก้แค้นแล้ว!

นี่ถึงจะเป็นการเริ่มต้นการแก้แค้นที่ดีที่สุด!

บงการทุกอย่าง ควบคุมชีวิตและการตายของผู้อื่น สะใจมากจริงๆเลย!

เขารู้ดีว่าฟางเหยียนไม่กล้าวางสาย เพราะถ้าวางสาย ผลลัพธ์จะคาดไม่ถึง เขาจะค้างไว้แบบนี้แหละ ให้ฟางเหยียนได้รู้ ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนที่บงการทุกอย่าง!

ฟางเหยียนมองเทียนขุยด้วยสายตาเย็นชา เทียนขุยส่ายหัวเบาๆ พูดเสียงเบาว่า “ยมราชยังสืบค้นอยู่ครับ รบกวนจอมพลโผ้จวินใจเย็นด้วยครับ”

ฟางเหยียนพยักหน้าเบาๆ ถามอีกครั้งว่า “ฉันเชื่อว่าแกมุ่งมาที่ฉัน เพราะงั้นพวกเราคุยกันได้ ทำร้ายคนที่ไม่เกี่ยวข้อง แกก็จะลดหมากที่ไว้ใช้เจรจา ดังนั้นฉันเชื่อว่าแกรู้ว่าควรจะเลือกยังไง?”

โรงพยาบาลที่เขาบอก น่าจะไม่ใช่โรงพยาบาลตามที่ถูกกำหนดไว้ บางทีอาจจะเพราะอยากใช้โรงพยาบาลมาทำให้เขานึกคิดถึงบางสิ่ง เพราะยังไงซะเมื่อกี้ที่โทรศัพท์มา รอบด้านนั้นเงียบสงบมาก ไม่ใช่โรงพยาบาลที่มีความวุ่นวาย อีกอย่าง คนๆนั้นคงไม่โง่ขนาดนั้น รู้ตัวตนของฟางเหยียน แล้วยังบอกตำแหน่งที่อยู่ นี่มันหาเรื่องตายไม่ใช่รึไง?

แต่เขาอวดเก่งมากขนาดนี้ จะต้องมีที่พึ่งแน่นอน

ฟางเหยียนไม่ได้วิเคราะห์ต่อไป แต่หันหน้าไปหาเทียนขุย พูดเสียงทุ้มว่า “แม้จะพลิกแผ่นดินจินโจว ก็จะต้องหาตัวออกมาให้ได้!”

เทียนขุยพยักหน้า รีบจัดเตรียมผู้คนออกตามหา

ฟางเหยียนรีบกดโทรออก เขาจะต้องยืนยันเรื่องหนึ่ง ว่าคนที่ไอ้นั่นมันฆ่า ใช่แม่ของเย่ชิงหยู่รึเปล่า!

เพิ่งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไว้ในมือ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น นี่คือเบอร์แปลกเบอร์หนึ่ง

เขาไม่ลังเล กดรับสาย ปลายสายก็ส่งเสียงร้องไห้ของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น

“คุณชายฟางครับ ผมขอโทษครับ ผมดูแลคุณนายไม่ดี ขอโทษครับ มีเพียงแค่ผมตายไปถึงจะทำให้คุณระบายความโกรธได้ ตอนนี้ผมยืนอยู่ที่ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมเทียนเยว่แล้วครับ ที่ผมโทรหาคุณ ไม่ใช่เพราะว่าผมจะขอให้คุณให้อภัย ผมแค่อยากจะบอกกับคุณว่าผมมันไร้ประโยชน์เอง ที่ถูกคนหลอก คุณนายถูกพาตัวไปจากโรงแรมเทียนเยว่ของผมแล้ว คืนนั้นผมไปคุยธุรกิจที่เจียงตู แล้วถูกคนลอบทำร้าย ผมขอโทษครับคุณชายฟาง”

“หลัวเทียนเยว่?” ฟางเหยียนนึกคิดสักพักแล้วก็ถามออกไป

“คุณชายฟาง ผมเป็นคนผิดคนหนึ่ง ผมขอโทษครับ”

ที่แท้ เย่ชิงหยู่ก็ถูพาตัวไปจากโรงแรมเทียนเยว่นี่เอง ฟางเหยียนพูดเสียงทุ้มว่า “นอกจากเย่ชิงหยู่แล้ว ยังพาตัวใครไปอีก?”

หลัวเทียนเยว่ที่อยู่ปลายสายชะงักไป แล้วก็รีบตอบกลับว่า “เหมือนว่าจะเป็นเลขาของเธอครับ ชื่อหยางเซินเซินอะไรเนี่ยแหละครับ”

เมื่อฟังถึงนี่ ฟางเหยียนก็สบายใจไปเปลาะหนึ่ง คนๆนั้นไม่ใช่จางเจียวเจียว