จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 819

แม้ว่าคนๆนั้นจะไม่ใช่จางเจียวเจียว แต่การกระทำของคนๆนั้นที่จับตัวเย่ชิงหยู่ไป เรียกได้ว่าเห็นชีวิตคนเป็นของเล่น ความหมายไม่ต้องพูดก็รู้ เขาอยากใช้การฆ่าหยางเซินเซินมาเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู ให้เย่ชิงหยู่รู้ถึงผลลัพธ์การเป็นศัตรูกับเขา!

ฟางเหยียนมีศัตรูมั้ย?

มีแน่นอนอยู่แล้ว นั่นก็คือองค์กรสัตว์เพลิง! แต่เย่ชิงหยู่ไม่ได้มีศัตรูเป็นองค์กรสัตว์เพลิง คนๆนี้น่าจะไม่ใช่คนขององค์กรสัตว์เพลิง!

หลัวเทียนเยว่ร้องไห้เสียงเบาออกมา ขัดจังหวะเขา เขาจึงนึกขึ้นได้ว่า ยังมีคนที่รอตายอยู่!

“หลัวเทียนเยว่ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนายมาก นายไม่จำเป็นต้องกระโดดตึก”

ปลายสายเงียบไปนาน ถามออกไปอย่างไม่มั่นใจว่า “คุณชายฟาง? คุณพูดจริงหรอครับ?”

“ถ้าหากว่าไม่ได้รับสายจากนาย ฉันอาจจะโกรธนาย แต่หลังจากที่ได้รับสายนาย ฉันก็เปลี่ยนความคิดแล้ว คนฉลาดต่างก็ดูออกว่าการจับตัวเย่ชิงหยู่ไปนั้นเป็นเรื่องจริง แล้วรวดแก้แค้นนายไปด้วยก็เท่านั้น ไม่อย่างนั้นทำไมเขาจะต้องทำให้มันมาเกี่ยวกับนายด้วยละ”

“คุณชายฟางครับ คุณนี่ฉลาดเกินคนจริงๆ ปัญหายากที่รบกวนผมมาทั้งคืนคุณสามารถดูออกได้ภายในพริบตา ดูท่าแล้วผมจะยังอ่อนประสบการณ์เกินไป”

“นายเองก็ไม่ต้องมาประจบแล้ว ความหมายในประโยคคำพูดของนาย คือเย่ชิงหยู่ถูกจับตัวไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว?”

“ใช่ครับ คุณชายฟาง เมื่อคืนประธานแย่และเลขามาคุยธุรกิจที่โรงแรมเทียนเยว่ของผม จากนั้นก็หายตัวไป ผมเองก็ได้รับสายมาจากผู้จัดการ แล้วรีบเร่งกลับมาจากเจียงตู แล้วก็ได้แจ้งไปทางตระกูลจางด้วย พวกเขาเองก็ให้คนช่วยผมหามาทั้งคืน แต่ก็ไม่พบประธานเย่ เนื่องจากผมทำให้คุณผิดหวังต่อความเชื่อใจและการฝึกฝน ดังนั้นผมจึงคิดจะใช้การตายมาทดแทนความผิด รบกวนคุณได้โปรดเมตตา ปล่อยครอบครัวผมไปด้วยครับ”

“พอแล้ว หลัวเทียนเยว่ เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะฉัน นายไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง ฉันจะไปถึงจินโจวเดี๋ยวนี้”

พูดจบ ฟางเหยียนก็ตัดสายทิ้ง

“ไปจินโจว!”

เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบินลงจอด และไม่นานก็มุ่งหน้าสู่จินโจว!

หลัวเทียนเยว่ที่วางสายไปแล้วก็สบายใจขึ้นในทันที และมองดูถนนที่ครึกครื้นอย่างใจสั่น ถ้าไม่ใช่เพราะสายนี้ เขาคงจะตายไปแล้ว ตายอย่างไร้ความยุติธรรม!

เมื่อกลับเข้าในโรงแรม เขาถึงรู้ว่าแผ่นหลังนั้นเปียกไปหมดแล้ว

“พ่อครับ พ่อไปไหนมา? ทำไมหาพ่อไปทั่วก็หาไม่เจอเลย?”

หลัวเทียนเยว่พยายามยิ้มออกมา และพูดอย่างผู้รอดชีวิตว่า “ไปกระโดดตึกมา!”

ลูกชายของเขา “…..”

ดูออกว่าท่าทางของพ่อตัวเองแบบนี้ไม่เหมือนกับว่าล้อเล่น เขาเก็บสีหน้ายิ้มแย้ม แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “พ่อครับ พ่อคงไม่ได้ไปกระโดดตึกจริงๆหรอกใช่มั้ยครับ?”

“เดี๋ยวคุณชายฟางจะมาที่จินโจว ปัญหาที่กวนใจพวกเรา ก็จะแก้ไขไปจนหมดสิ้น”

“ปัญหาอะไรที่กวนใจเราครับ?”

หลัวเทียนเยว่อยากจะตบลูกชายตัวเองตายในฝ่ามือเดียวจริงๆเลย พูดอย่างไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่านของลูกชายว่า “เพิ่งจะผ่านมาไม่กี่ชั่วโมง แกก็ลืมไปแล้ว?”

“อ้อ พ่อครับ ไม่ใช่ว่าผมพูดมากนะ แต่เรื่องนี้เดิมทีก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับโรงแรมเทียนเยว่ของเรามากอยู่แล้ว พวกเราทั้งใช้กำลังคนกำลังสิ่งของและแม้กระทั่งกำลังทรัพย์ เพื่อตามหาประธานเย่ สิ่งที่ควรทำพวกเราก็ทำกันแล้ว แม้แต่ตระกูลจางเองก็ส่งคนออกตามหาแล้ว แล้วยังใช้จางซื่อตงจางซื่อข่ายสองพี่น้องด้วย ตามหลักแล้วพวกเราทำได้ดีแล้วครับ”

“ไอ้สารเลว!” หลัวเทียนเยว่เหวี่ยงฝ่ามือออกไปทีหนึ่ง ฝ่ามือนี้ สุดท้ายเขาก็ตบออกไป!

“พ่อครับ ทำไมพ่อต้องตบผมด้วย หรือผมพูดผิดตรงไหนกัน?” ลูกชายของเขาพูดและกุมใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง

จางไห่เฟิงพูดทั้งที่ไม่หันหน้าไปว่า “ตามการความคาดเดา พวกพ้องเป็นยังไงบ้างแล้ว? เพียงแค่ฆ่าฟางเหยียนทิ้ง ตำแหน่งของพวกเราจะต้องสามารถยกระดับขึ้นสูงอีกแน่ และอย่าให้ผู้อยู่เบื้องหลังของเราที่มอบความสนับสนุนอย่างมากเสียเปล่า แต่ก่อนหน้านั้น จะต้องห้ามเผยกำลังที่แท้จริงของพวกเราเด็ดขาด ให้เซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่กับมัน！”

“พี่เฟิงครับ สบายใจได้ พวกเราได้วางกับดักล้อมมันไว้แล้ว เพียงแค่มันมา รับประกันว่าให้มันตายอยู่ที่นี่ครับ！”

จางไห่เฟิงมองไปทางเย่ชิงหยู่ ยิ้มเยาะอย่างเหนือกว่า “เธอคิดว่าฟางเหยียนจะเชื่อที่เธอนอกใจมั้ย?”

เย่ชิงหยู่ไม่มีท่าทางของเทพธิดาน้ำแข็งอย่างก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้เธอไร้จิตวิญญาณ ท้อแท้อ่อนแรงไปหมด การตายของหยางเซินเซินสร้างความเจ็บปวดอย่างหนักให้กับเธอแล้ว แล้วตอนนี้ก็ได้ยินว่าจางไห่เฟิงวางกับดักล้อมจับไว้ให้กับฟางเหยียน ใจก็ยิ่งจมดิ่งลงไปอีก

สิ้นหวังมั้ย?

เธอรู้สึกถึงความสิ้นหวังแล้ว

ตั้งแต่ที่หยางเซินเซินตายไป ภายในใจของเธอที่ไม่รู้สึกหวั่นไหวอะไรก็ได้คลายตัวลงแล้ว สมองก็อื้อเต็มไปหมด และการกระทำทั้งหมดของจางไห่เฟิงก็ยิ่งค่อยๆทำให้เธอมีชีวิตอยู่ภายใต้ความหวาดกลัว และก็ไม่ได้กำจัดศพของหยางเซินเซินทิ้ง และปล่อยไว้ที่ข้างกายเธอ ใกล้เพียงแค่เอื้อมมือ

เธอรู้ดี ฟางเหยียนไม่มีทางเชื่อข่าวที่เธอนอกใจ และก็จะต้องเข้ามาสู่กับดักที่จางไห่เฟิงวางล้อมไว้อย่างแน่นอน เธอรู้สึกผิดมากที่ตัวเองกลายเป็นอย่างที่คนอื่นพูดจริงๆว่า สวยงามแต่ไร้ประโยชน์

เย่ชิงหยู่เธอไม่ใช่ว่าไม่เคยคิดที่จะตาย แต่การตายกลับกลายเป็นความหวังลมๆแล้งๆสำหรับเธอ！

ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ เธอมีคนเฝ้าดูอยู่ตลอด แม้แต่การฆ่าตัวตายก็เป็นไปไม่ได้ โดยเฉพาะตั้งแต่ที่ได้ยินว่าความตั้งใจจริงของจางไห่เฟิงคือฟางเหยียน การอยากฆ่าตัวตายก็เธอก็ยิ่งหนักขึ้น แต่เธอที่หมดเรี่ยวแรงทั้งกายใจจะเป็นคู่ต่อสู้ของคนพวกนี้ได้ยังไง? เธอเพียงแค่มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ก็จะถูกทำลายความคิดทิ้งในทันที

นี่ถึงจะเป็นสิ่งที่เรียกว่าอยู่รอดก็ไม่ได้ ตายก็ไม่ได้อย่างแท้จริง

“ดูท่าทางที่น่าสมเพชเวทนาของเธอแล้ว รู้มั้ยว่าฉันรอวันนี้มานานมากแค่ไหน?” จางไห่เฟิงพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “แต่ตอนนี้ไม่สำคัญแล้ว เพราะว่าอีกไม่นานฉันก็จะให้เธอหลุดพ้นแล้ว เพราะยังไงซะความสิ้นหวังที่หนักที่สุดก็คือเห็นคนรักที่สุดตาย เย่ชิงหยู่ หลังจากที่เธอและฟางเหยียนตายไป ฉันก็จะกลับสู่ตระกูลจางอีกครั้ง ถึงตอนนั้นฉันจะฆ่าแม่เธอทิ้ง ถือซะว่าเห็นแก่สัมพันธ์พี่น้อง เธอต้องขอบคุณฉันอย่างดีละ ฮ่าๆๆ…..”