จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 889

นั่นสิ！

ถ้าเป็นแค่กองกำลังนอกดินแดนล่ะก็ พวกเขาก็ไม่ต้องกังวลแบบนี้ มีอาวุธสมัยใหม่มากมายยิงออกมา ไม่ตายก็หนังลอกไป ไม่นานก็สามารถพลิกสถานการณ์ เอาชนะกลับมาได้ แต่ว่าเพลิงเสวนของประเทศหวาถึงจะเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุด พวกเขาหลบซ่อนอยู่ใต้น้ำ ใช้ทรัพยากรและข้อมูลในมือ ตรวจสอบเหล่าตระกูลใหญ่และสำนักลึกลับหยินเหมินทั้งหลายที่พวกเขาต้องการจะควบคุม แล้วใช้วิธีจัดการที่เหมาะสม จนสำเร็จ！

ประเทศหวามีประชากรจำนวนมาก ไม่สามารถใช้อาวุธหนักเลยได้ ถ้าล้อมโจมตีไม่สำเร็จ แล้วไปคร่าชีวิตชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ พวกเขาก็จะกลายเป็นคนบาป คนบาปของประชาชน

นี่แหละถึงจะเป็นการทำอะไรไม่ได้ของจริง ไม่รู้ว่าจะลงมืออย่างไร！

เทียนกางก็พูดอย่างไม่พอใจว่า “พวกเราจะทำอะไรกันไม่ได้เลยหรือไง?”

มือฟาดลงไป จนเก้าอี้แตกออกไป

โมโห！

เทียนกางเป็นคนขี้โมโห จะให้อดได้อย่างไร?

นี่ก็ไม่ได้ นั่นก็ไม่ได้ ไม่มีที่ให้ได้แสดงฝีมือเลย！

อดทนมาสุดขี้แล้ว！

เทียนหลัง เทียนซิง เทียนเต๋อ เทียนฝู่ เทียนขุย รวมทั้งเต๋ายอดเซียน จางตุนเทียน ชิงตี้ก็รู้สึกอึดอัดเหมือนกันเทียนกาง

ตัวมีกำลัง แต่ไม่อาจจะใช้ออกมาได้！

“เทียนฝู่ คุณว่า ตอนนี้ควรทำอย่างไรกันดี?” เทียนกางมองไปที่เทียนฝู่ แล้วถามว่า “ถ้าคุณคิดไม่ออก งั้นผมก็จะไปทำตามที่ผมคิดแล้วนะ”

ความคิดของเขา！

นั่นก็คือ เจอใครก็ฆ่าให้หมด ไม่ทำตามแผน ฆ่ามั่ว！

นี่มันไม่ใช่การแก้ปัญหาเลย แต่จะทำให้มันยุ่งวุ่นวายมากกว่าเดิม หาเรื่องเพิ่มชัดๆ ！

เทียนเต๋อก็พูดว่า “เทียนกาง อารมณ์ฉุนเฉียวของคุณ ควรจะเก็บไปหน่อยนะ ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ที่ให้คุณได้ยืดมือยืดเท้าได้เต็มที่ ตอนนี้จะต้องรับมืออย่างระวัง ความคิดของเราจะทำให้สถานการณ์มันเปลี่ยนแปลงไปมาก คุณน่ะมีกำลังที่ปกป้องตัวเองได้ แต่ประชาชนทั่วไปมีพลังแบบคุณไหม? คิดภาพรวมให้มากๆได้ไหม?”

“เฮ้อ.....” เทียนกางถอนหายใจยาว แล้วก็ส่ายหัวอย่างเอือมระอา สีหน้ากลุ้มอย่างที่สุด

เทียนฝู่มองไปยังทั้งสองคน “ท่านเต๋าเซียน ท่านจาง ท่านทั้งสองมีแผนอะไรดีๆ ไหมครับ?”

เต๋ายอดเซียนก็หัวเราะพุ่งออกมา “รองผู้นำเทียนฝู่ เรื่องแผนการอะไรแบบนี้ คุณคงจะต้องถามจางเทียนซือแล้วล่ะ ตาแก่อย่างผมน่ะทำอะไรแบบนี้ไม่ได้หรอก แต่ถ้าให้ผมไปต่อสู้ ผมไม่กลัวเลยสักนิด แต่เรื่องแบบนี้ผมคิดไม่ได้”

เต๋ายอดเซียนก็กระทืบเท้าใส่จางตุนเทียนไปแรงๆ ครั้งหนึ่ง！

จางตุนเทียนก็มองขวางใส่ ดูโมโหๆ เหมือนกับเด็กสองคนกำลังทะเลาะกัน！

เทียนขุยที่เงียบมาตลอด ก็พูดออกมาว่า “ท่านอาวุโสทั้งสอง ทะเลาะกันมานานแล้ว ไม่เบื่อบ้างหรือไงครับ? เป็นเฒ่าทารกจริงๆ เลย！”

ไม่สนใจสายตาของทั้งสองคน เทียนขุยพูดอีกว่า “ถ้าผมเป็นจอมพลโผ้จวิน แล้วเจอสถานการณ์แบบนี้ ก็จะใช้วิธีเข้าไปควบคุมอย่างรวดเร็ว หรือไม่ก็ไม่ทำ！”

พอคำพูดออกมาเท่านั้น ก็ผงะไปตามกัน！

ทุกคนในกระท่อมก็อึ้งไปกันหมด！

เทียนขุยไม่เหมือนปกติทั่วไป คิดๆ ดูก็จริง ติดตามจอมพลมานานขนาดนี้ ได้ยินได้เห็นอะไรมามาก ก็สามารถเอามาใช้งานได้

เข้าไปควบคุมอย่างรวดเร็ว จะมีคนตายมากเท่าไรกัน?

ถ้าไม่ทำอะไรเลย แล้วจะทนมองเห็นประเทศหวาตกเป็นของเพลิงเสวนงั้นหรือ?

พวกเขาจะกลายเป็นคนบาปของประชาชนทั้งหลาย และเป็นคนบาปของยุคนี้！

ผิดต่อเกียรติยศที่ได้ ผิดต่อความเชื่อมั่นและความหวังที่ประชาชนมอบให้！

อะไรๆ ก็อยากตายหรือไงๆ ！

คิดว่าทุกคนในกระท่อมไม่สมองหรือไง?

ชิงตี้มองไปที่เทียนขุย แล้วพูดตาปริบๆ ว่า “แผนนี้ก็ดี แต่ว่ายังไม่ได้ใช้สมอง！”

การโกรธหมาดำทำหมาแดงแบบนี้ ทำให้เทียนขุยทนไม่ได้ ก็อยากจะตอบกลับไปแรงๆ แต่ถูกเทียนฝู่ดึงไว้ แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ฟังเธอพูดก่อน”

“คิดว่าอยู่กับจอมพลแล้วจะมีความฉลาดแบบเขาหรือไง? ไร้เดียงสาไปหรือเปล่า！นี่เรียกอะไรรู้ไหม? พูดออกมาเฉยๆ ก็จะเอาเป็นคำสั่ง คุณน่ะห่างจากจอมพลอีกมาก！” ชิงตี้ก็ถือโอกาสต่อว่าเทียนขุย “ความสามารถสู้ใครไม่ได้ ก็อย่าออกมาแสดงตัวให้เสียหน้า หาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆ สมน้ำหน้า！”

เทียนฝู่และเทียนเต๋อกับจับกดตัวเทียนขุยไว้แน่น บอกเป็นนัยว่าอย่าวู่วาม

“ไม่บอกไม่ได้ว่า เทียนขุยอยู่กับจอมพล ก็พอเรียนรู้ผิวเผินอะไรมาได้บ้าง ฉันเชื่อว่าต่อให้เป็นจอมพล พอเจอกับเรื่องแบบนี้ ก็มีความคิดสองแบบ ถ้าไม่เข่นฆ่าเพลิงเสวนให้ตายให้หมด หรือไม่ก็ไม่ทำอะไรเลย จุดนี้ฉันเห็นด้วย” พูดอ้อมไปมา ชิงตี้หัวเราะ “แต่คุณไม่คิดว่าตัวเองตัวลอยไปหรือ? ได้รับการยอมรับจากทุกคน คิดว่าไปคิวตัวเองพัฒนาเยอะหรือไง?”

“อาศัยจังหวะที่เพลิงเสวนกำลังรวบรวมกำลังพล แล้วไปลอบโจมตีรังของพวกมัน จัดการที่ต้นเหตุ น่าตลกไปหน่อยหรือเปล่า！คุณเข้าใจเพลิงเสวนดีไหม? หรือไหมว่ามันยิ่งใหญ่มากแค่ไหน? รู้วิธีการแบ่งกำลังพลไปทำงานไหม? คุณคิดว่าเพลิงเสวนอยู่มายาวนานสองพันปี ทุกคนจะมีสมองคิดง่ายๆ แบบคุณงั้นหรือ? ลองคิดดีๆ ！ถ้าเป็นตัวคุณเอง ยกทัพมาบุกชายแดน จะเหลือคนไว้ไหม คนพวกนั้นมันจะไม่รู้เลยหรือไงว่า จะมีคนมาลอบโจมตี? คุณคิดว่าพวกมันจะไม่เหลือยอดฝีมือไว้เลยหรือไง?”

ชิงตี้พูดถึงจุดนี้ ก็มองไปที่เทียนขุยอีกครั้ง เธอยิ้มๆ มุมปากเผยมุมที่สวยๆ ออกมา “ก็เลยถามว่า คุณอยากตายจริงๆ ใช่ไหม?”

พอพูดออกมา ทุกคนก็ไม่ได้คิดชิงตี้พูดเกินไป และไม่ได้พูดหาเรื่อง！

นี่มันเป็นการดูถูกคนในกระท่อมเสียที่ไหน เพียงแค่ไม่อยากให้คนพวกนี้ไปตายเปล่าเท่านั้นเอง！

สุดท้ายแล้ว ชิงตี้ก็ดูแลคนพวกนี้ ปกป้องคนพวกนี้อยู่

พลิกเปลี่ยนไปแบบนี้ ตอกหน้ากลับมาแบบนี้ มันเร็วไปหน่อยไหม！

เทียนขุยก็หน้าชา จ้องมองไปที่ชิงตี้ เหมือนกับจะกลืนกินตัวเธอเข้าไป！

ชิงตี้ก็ทำเป็นไม่เห็น แล้วยิ้มเย็นพูดว่า “คุณอยากตายมากเลยหรือไง?”