จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 20

บทที่20 งานวันเกิดที่ยิ่งใหญ่อลังการ

หลังได้ยินพูดของฮัวว่านถง ฮัวฝู้โก๋และคนอื่นๆรีบมองไปที่ป้ายทะเบียนรถ มันใช่รถของอาสามจริงๆด้วย

ในเวลาเดียวกัน ประตูรถได้เปิดออก หลังจากคนในรถ Audi เดินลงมา เสียงดนตรีก็ดังขึ้น บนท้องฟ้าก็มีดอกไม้โรยลงมา ช่างดูงดงามมากๆ

งานฉลองวันเกิดแบบนี้ คงจะมีแต่ตระกูลผู้ดีใหญ่ๆของเมืองหนิง ที่จะสามารถทำได้

“สุขสันต์วันเกิดคุณหนูอีอี”

เมื่อเห็นฉู่เทียนเจียงและครอบครัวลงจากรถ ฮัวฝู้โก๋นึกว่าตัวเองอยู่ในความฝัน เขาแทบไม่อยากที่จะเชื่อ แต่เมื่อได้ยินคำอวยพรของทุกคน ทำให้เขาเชื่อว่านี่คือเรื่องจริง

“คุณพ่อ พวกเขา……พวกเขารู้ได้ยังไงว่าหนูมาฉลองวันเกิด？”

เมื่อเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า อีอีสายตาเปล่งประกาย

“ใช่ครับ คุณพ่อฉลองวันเกิดให้ลูก ดีใจไหม？”

“ดีใจมาก！ ”

หลังจากที่จูบแก้มของฉู่เทียนเจียงแล้ว อีอีเริ่มมองไปยังรอบๆและดูดอกไม้ไฟที่อยู่บนท้องฟ้า

ฉากนี้ ไม่ใช่แค่ฮัวฝู้โก๋และครอบครัวที่ไม่เชื่อ แม้แต่ฮัวจิ่นถิงและครอบครัวของเขาก็ตกตะลึงเหมือนกัน พวกเขาไม่กล้าคิดเลย ฉู่เทียนเจียงจะจัดงานฉลองวันเกิดได้อลังการขนาดนี้ มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ

ฮัวเมิ่งหยวนที่ขับรถMercedes-BenzGLCตามหลังรถAudiมา บนรถมีเฉินหว่านกับหลินเฉินนั่งอยู่ เมื่อเห็นฉากนี้ พวกเขาตกตะลึงจนตาโต

เฉินหว่านยังดีหน่อย เพราะเขารู้ว่าฉู่เทียนเจียงสามารถทำให้คุณปู่โทรหาเธอ ต้องเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดาแน่นอน

แต่ฮัวเมิ่งหยวนตกตะลึงจนตาค้าง เธอไม่เข้าใจ ใครจะสามารถจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้หลานสาวได้ขนาดนี้

“เหวินฮุย！ ”

ในที่สุด ฮัวฝู้โก๋ก็รู้ตัวทันที มองไปที่ฮัวเหวินฮุยด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

เหวินฮุยเหมือนพึ่งมองเห็นเขาและรีบพูดว่า

“พี่รอง พวกพี่อยู่นี่ด้วยเหรอ”

คำพูดนั้น ทำให้ฮัวฝู้โก๋รู้สึกโกรธมากๆ พูดดูถูกเหมือนพวกเขาไม่คู่ควรมาอยู่ตรงนี้

“เหวินฮุย！ พี่รองไม่อยากว่าเธอนะ เธอเก็บเงินได้นิดหน่อยก็ใช้สุรุ่ยสุร่ายแบบนี้？พี่จัดงานฉลองวันเกิดให้เล่อเล่อยังไม่ทำขนาดนี้เลย เพื่อรักษาหน้าตาทางสังคมไว้ เธอต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ？”

หลินเหมยที่อยู่ข้างๆก็พูดอย่างเย็นชาว่า

“น้องสาม น้องสะใภ้ พวกเธอไม่ควรตามใจเด็กแบบนี้？มันไม่ดีต่อเด็ก”

ด้วยความอิจฉาและริษยา ทำให้พวกเขาลืมไปเลยว่า ฮัวเหวินฮุยเอาเงินจากไหนมาจัดงานเลี้ยงฉลองที่อลังการขนาดนี้

“งานวันเกิดลูกสาวของผม จะจัดยังไงก็เป็นสิทธิ์ของผม ทำไม ผมต้องแจ้งคุณด้วยเหรอ？”

เสียงพูดของฉู่เทียนเจียงดังขึ้น อีอีที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาได้ลงไปอยู่กับหลินเฉินเพื่อดูดอกไม้ไฟ ดังนั้นเขาจึงเดินมาเพื่อต้องการเอาคืน

“ฉู่เทียนเจียง คุณคิดว่าคุณเป็นใคร เรื่องเงินกู้มันจบไปแล้ว คุณยังกล้าพูดกับฉันแบบนี้เหรอ？”

ฮัวฝู้โก๋พึ่งพูดจบ จู่ๆหลี่เหม่ยก็เอามือปิดปากด้วยความหวาดกลัว ชี้ไปที่ฉู่เทียนเจียงและพูดว่า

“เป็นคุณนั้นเอง！ ”

เวลานี้ ฉู่เทียนเจียงพึ่งมองเห็นหลี่เหม่ย เขามองไปยังเด็กน้อยตัวเล็กที่หลบอยู่ด้านหลัง พูดอย่างเย็นชาว่า

“เห้อๆ พวกคุณสมกับเป็นคนบ้านเดียวกันจริงๆ คนชั่วๆอย่างฮัวว่านถง มีภรรยาก็เป็นคนประเภทเดียวกัน”

อะไรนะ？ฮัวว่านถงรู้สึกงง หลี่เหม่ยพูดด้วยความโกรธว่า

“ที่รัก มือของฉัน！เขาคือคนที่หักมือของฉัน”

ทันใดนั้น ฮัวว่านถงแทบคลั่ง รีบวิ่งไปทำร้ายฉู่เทียนเจียง แต่กลับถูกเตะล้มลงกับพื้น

“ฮัวว่านถง พวกคุณทั้งครอบครัวดูให้ดีๆ ว่าลูกสาวฉันมีสิทธิ์ฉลองวันเกิดไหม และลูกสาวของฉันมีสิทธิ์กินขนมเค้กไหม！ ”

ฮัวฝู้โก๋โกรธมากๆ เมื่อเจอความเอาแต่ใจของฉู่เทียนเจียง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

“คุณพ่อ ผมก็อยากกินเค้กเหมือนกัน”

เมื่อเห็นเค้กขนาดใหญ่ เล่อเล่อก็น้ำลายไหล อยากกินมากๆ

คำพูดของเด็ก ทำให้ฮัวว่านถงผู้เป็นพ่อที่กำลังเช็ดรอยเท้าที่อยู่บนเสื้ออารมณ์เสียมากๆ

“กินๆ！กินอะไร เธอไม่เคยกินเค้กหรือไง？อ้า！ ”

เล่อเล่อไม่เคยเห็นคุณพ่อในสภาพแบบนี้ ร้องไห้ออกมาทันที หลี่เหม่ยคอยปลอบลูก และไม่กล้าไปต่อว่าฮัวว่านถง

แต่หลินเหมยผู้เป็นยายได้นั่งลงและพูดว่า

“เล่อเล่อเด็กดี เค้กอันนี้มีพิษ กินแล้วตายได้ เพราะฉะนั้นพวกเราไม่ควรกิน”

เมื่อเห็นสามีตัวเองตะลึงอยู่กับที่ หลินเหมยรู้สึกโกรธมากๆ

“ยังตะลึงอะไรอีก？ไม่กลับบ้านอีกเหรอ คุณจะยืนอยู่ที่นี่ให้ครอบครัวน้องสามดูถูกพวกเราอีกนานไหม？ให้ตายสิ ทั้งชีวิตไม่เคยรู้สึกอัปยศขนาดนี้”

หลังจากคิดได้ ฮัวฝู้โก๋ใช้สายตาอันเย็นชามองไปที่ฮัวเหวินฮุยและครอบครัว จากนั้นก้าวเท้ากำลังจะเดินออกไป ทันใดนั้นอีอีถือเค้กก้อนหนึ่งเดินมา มองไปที่เล่อเล่อแล้วพูดว่า

“แม่เคยสอนว่าต้องรู้จักแบ่งปัน เค้กก้อนนี้ฉันให้เธอ”

ฉู่เทียนเจียงที่ยืนอยู่ด้านหลังใบหน้าอมยิ้ม ถ้าไม่ได้รับการอนุญาตจากเขา อีอีก็คงไม่ทำแบบนี้ ไม่ว่ายังไง เรื่องทั้งหมดก็ไม่เกี่ยวกับเด็ก แม้แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในห้างสรรพสินค้า ทั้งหมดมันเกิดจากการเล่นของเด็กๆ

สิ่งที่ทำอยู่ ฮัวจิ่นถิงเป็นคนบอกเขา เพื่อให้ฉู่เทียนเจียงได้เรียนรู้วิธีที่ดีในการสอนลูก

เพียะ！

แต่หลี่เหม่ยตบเค้กลงกับพื้น

“ไสหัวออกไป！ไม่มีใครอยากกินเค้กของเธอ！ ”

อีอีตกใจจนร้องไห้ออกมา ฉู่เทียนเจียงรีบเข้ามาบังตัวอีอีไว้ ให้เธออยู่ข้างหลังเขา ต่อมาน้ำเสียงของเขาเย็นชาราวกับว่ามาจากคุมนรก

“คุณได้สูญเสียความเมตตาที่ฉันมีต่อสมาชิกคนสุดท้ายของครอบครัวคุณไปแล้ว！ ”