จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 100

บทที่ 99 สงครามแห่งเกาะหูซิน

เมืองเว่ยเหอ เกาะหูซิน ในศาลากลางเกาะ

เส้เทียนหัวผู้มีอิทธิพลแห่งเว่ยเหอ ฉีว่างหมิงผู้มีอิทธิพลแห่งหลอซาน และฟางเยว่ผู้มีอิทธิพลแห่งชิงหยาง ทุกคนรวมตัวกันอยู่ที่นี่

แต่ว่าพวกเขาไม่ได้ถูกเชิญมา แต่เป็นการถูกจับตัวมาเป็นตัวประกัน

เวลานี้ฉินหนันเทียนยังไม่ปรากฏตัว ฉินอู๋ซวงที่นั่งอยู่บนวีลแชร์เป็นคนจัดการดำเนินการ

เส้เทียนหัวฟและคนอื่นๆยืนด้วยความเคารพนอบน้อมตรงมุม กำลังแอบพูดคุยกันเสียงเบา

“เส้เทียนหัว คุณว่าคุณหลินอะไรนั่นจะช่วยเราไหม?” ท้องใหญ่ของฟางเยว่ลดลงไปเยอะมาก ถามเสียงเบาด้วยความกังวล

ฉีว่างหมิง ถอนหายใจด้วยความเศร้า “จะมาได้ยังไง? นี่มันก็ชัดเจนขนาดนี้ มีแค่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะกระโดดลงมาเอง!”

“แล้วผมว่าไอ้คุณหลินนั่น อาจจะไม่ได้วิเศษอย่างที่ท่านเส้พูดก็ได้!”

“ผมไม่เคยเชื่อเลย ว่าโลกนี้จะมีคนที่วิเศษขนาดนี้!”

เส้เทียนหัวนึกภาพที่หลินหยุนทำสงครามใหญ่กับฉินอู๋ชี ทันใดนั้นใบหน้าแฝงไปด้วยความโหยหา “ฉีว่างหมิง ความสามารถของคุณหลินคุณไม่มีทางที่จะจินตนาการได้ ผมเตือนคุณว่าดูถูกคุณหลินเชียว ไม่เช่นนนั้นคุณได้มาเสียใจทีหลังแน่!”

“พอถึงเวลานั้น อย่าหาว่าผมไม่เตือนคุณ!” เส้เทียนหัวพูดด้วยความมั่นใจ

ฟางเยว่ถามขึ้นด้วยความตกใจ “ท่านเส้ ต่อให้คุณหลินคนนั้นเก่งกาจอย่างที่คุณว่าจริงๆ แต่ตระกูลฉินก็ไม่ธรรมดาเลยนะครับ อีกอย่างครั้งนี้ตระกูลกนำคนออกมาทั้งตระกูล แม้แต่เจ้าบ้านอย่างฉินหนันเทียนก็มา คุณหลินคนเดียว จะสู้กับคนทั้งตระกูลฉินได้ยังไงกัน?”

ฉีว่างหมิง ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ตระกูลฉินซ่อนตัวเองไว้ลึกจริงๆ เดิมทีคิดว่าตระกูลฉินเหมือนพวกเรา อาศัยลูกน้องช่วยเหลือ คิดไม่ถึงว่าคนของตระกูลฉินแต่ละคนเป็นนักบู๊ฝีมือฉลาดที่เราเคยดูตามนิยายนักต่อสู้พวกนั้น เอาใครออกมาสักคน ก็ทำให้อำนาจของหมดไป”

“ถ้ารู้แบบนี้ตั้งแต่แรก ใครจะกล้าไปมีเรื่องกับตระกูลฉินได้!”

บนวีลแชร์ ฉินอู๋ซวงมองไปที่พวกเส้เทียนหัว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกแกกระซิบกระซาบอะไรกัน? อีกครึ่งชั่วโมง ถ้าหลินชางฉองยังมาไม่ถึง สายไปแค่นาทีเดียวฉันก็จะฆ่าสักคนในนี้ของพวกแก!”

พวกเส้เทียนหัวสามคนพากันตกใจจนขาอ่อน นั่งทรุดอยู่บนพื้น

เมื่อก่อนพวกเขาไม่เชื่อว่าตระกูลฉินจะกล้าฆ่าคนอย่าประเจิดประเจ้อแบบนี้ แต่ว่า พอได้เห็นวิธีการฆ่าคนแทบจะไม่กะพริบตาของพวกนี้ พวกเขาก็เชื่อแล้วว่าพวกเขาไม่สามารถมองคนตระกูลฉินเหมือนคนธรรมดาทั่วไปได้

อีกทั้งตระกูลฉินเดิมทีเป็นคนของโลกบู๊ หากพวกเขาเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงเมื่อไหร่ คงไม่มีทางทำตามกฎหมายของโลกทั่วไปแน่นอน

“คุณหลิน รีบพาเถอะ! ถ้าคุณมาช้า เราก็จะตายกันไปหมดแล้ว!”

เส้เทียนหัวยกมือขึ้นมาพนม พร้อมขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของฟ้าและดินที่ไม่รู้ตัวตน

หลินหยุนปรากฏตัวขึ้นเร็วกว่าที่ฉินอู๋ซวงคาดการณ์ไว้ เพราะว่าหลินหยุนเองก็อดทนรอไม่ไหวแล้ว

ที่หลินหยุนรอไม่ไหว แน่นอนว่าเป็นเพราะว่าเขาอยากให้ตระกูลฉินรู้สักทีว่าการที่ทำให้เขาโมโหนั้นจะเกิดผลอย่างไร

พระอาทิตย์ที่อยู่บนท้องฟ้าค่อยๆ เคลื่อนมาอยู่ตรงกลาง เส้เทียนหัวหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ เอาแต่มองดูนาฬิกาหรูที่อยู่บนข้อมือไม่หยุด

“11 โมงครึ่งแล้ว เหลืออีกครึ่งชั่วโมงถึงเที่ยง คุณหลิน คุณรีบมาเถอะ!”

ราวกับว่าหลินหยุนได้ยินเสียงขอพรของเส้เทียนหัว เงาชายสวมชุดสีดำคนหนึ่งกำลังค่อยๆ เดินมาท่ามกลางแสงอาทิตย์ พร้อมหยุดที่ข้างๆ ทะเลสาบ

ผมด้านหน้าของหลินหยุนถูกลมพัดเบาๆ เปิดหน้าที่หล่อเหลาของเขาออกมา แต่ว่านั่นเป็นใบหน้าที่ดื้อรั้นของวัยรุ่นแท้ๆ แต่กลับเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ราวกับว่าผ่านโลกมานับไม่ถ้วน รวมทั้งดวงหน้าคู่นั้นที่เหมือนกับท้องฟ้ายามราตรีที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว

“คุณหลิน!” เส้เทียนหัวตื่นเต้นดีใจมาก

ฉินอู๋ซวงมองหลินหยุนด้วยสายตาที่ร้ายกาจ “มันกล้ามาจริงๆ!”

สายตาหลินหยุนมองผ่านฉินอู๋ซวงที่นั่งอยู่บนวีลแชร์ไปยังน้ำในทะเลสาบ ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ฉินหนันเทียนล่ะ?”

ฉินอู๋ซวงตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อยากเจอเจ้าบ้านฉินขอฉัน มาที่ศาลานี่ก่อนค่อยว่ากัน!”

คนของตระกูลฉินที่อยู่ในศาลา พากันหัวเราะเยาะหลินหยุนกันใหญ่ ชัดเจนว่านี่คือกับดักที่ตระกูลฉินออกแบบมาไว้แล้วก่อนหน้า

เส้เทียนหัวและอีกสองคนแอบพากันเป็นห่วงหลินหยุนอยู่ในใจ “คุณหลิน คุณต้องทำให้ได้นะ!”

ข้างทะเลสาบ เดิมทีที่นี่ควรจะมีฝีพายข้ามฝั่งอยู่หลายคน ตอนนี้กลับเหลือแค่สี่คนเท่านั้น อีกสี่คนนี้ก็ดูเหมือนว่าจะหน้าตาคุ้นๆ มาก

หลินหยุนสีหน้าไร้ซึ่งความรู้สึก เดินไปหาฝีพายคนหนึ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “พาฉันข้ามไป”

“งั้นแบบนี้คุณหลินก็ตายแน่ๆ!” ฉินว่างหมิงคาดการณ์ด้วยความท้อแท้ใจ

ฉินอู๋ซวงมองไปที่คนของตระกูลฉินที่บินขึ้นบนอากาศ สีหน้าร้ายกาจ “หลินชางฉอง ฉินอัน และอีกสามคนคือองครักษ์ฝีมือดีของตระกูลฉิน นอกจากเจ้าบ้าน ความสามารถของพวกเขาไม่มีใครเทียบได้ ครั้งนี้ แกได้ตายแบบไม่ต้องสงสัยแน่!”

แต่ว่า ผลที่เกิดขึ้นกลับเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดมาก่อน

ฉินอัน และอีกสามคนนั้นตอนที่กำลังเข้าใกล้หลินหยุนได้หนึ่งเมตร หลินหยุนก้าวเท้าออกมาแค่ก้าวเดียว ชูหมัดขึ้นไปบนฟ้า

บู้ม!

เกิดเสียงดังขึ้น ฉินอัน และอีกสามคนถูกโจมตีจนกระเจิดกระเจิงกันออกมา จากนั้นก็ตกลงไปในทะเลสาบ

“เป็นไปได้ยังไง!” ฉินอู๋ซวงหากไม่ใช่เพราะว่าสองขานั้นโดนหลินหยุนตีจนหัก ตอนนี้คงตกใจจนต้องลุกเต้นขึ้นมา

“ฉินอัน และอีกสามคนรวมกัน แม้แต่เจ้าบ้านยังไม่กล้าพูดว่าใช้แค่วิชาเดียวก็เอาชนะได้ แต่ไอ้หมอนี่กลับทำได้!”

ฉีว่างหมิงดีใจจนไปสะกิดเส้เทียนหัว พร้อมพูดด้วยเสียงเบาๆ “ท่านเส้ ตอนนี้ผมเริ่มเชื่อสิ่งที่คุณพูดแล้ว คุณหลินคนนี้ความสามารถราวกับผู้วิเศษจริงๆ ด้วย!”

ฉินอัน และอีกสามคนตกลงไปในน้ำ ต่างก็พากันทำสีหน้าตกใจ แต่ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็คือนักบู๊ที่มีทักษะด้านนั้นๆ ติดตัวมาแต่เกิดโดยไม่ต้องฝึกฝน การโจมตีครั้งนี้ของหลินหยุนยังไม่ทำให้พวกเขาถึงชีวิต

ฉินอัน ตะโกนออกมาด้วยความโมโห “ทำลายเรือ!”

“ครับ!” อีกสามคนที่เหลือรีบตอบรับทันที

ทั้งสี่คนเอาหัวพุ่งไปในน้ำ ใช้น้ำทะเลสาบพรางตัว จากนั้นเรืออีก สาม ลำก็ถูกทำลายไปในพริบตา เหลือเพียงเรือที่หลินหยุนอยู่ลำนั้น

แต่ว่า ทั้งสี่คนนี้ไม่ค่อยถนัดการต่อสู้ในน้ำมาก พวกเขาไม่ขึ้นมาหายใจเลย พากันมุ่งตรงไปรอบๆ เรือลำนั้นที่หลินหยุนอยู่ จากนั้นก็ปล่อยพลังออกมาพร้อมกัน

บู้ม!

เรือลำนั้นของหลินหยุนก็โดนทำลาย บนพื้นผิวทะเลสาบกระจายเต็มไปด้วยเศษไม้

แต่ว่า หลินหยุนไม่ได้ตกลงไปในน้ำแต่อย่างใด แต่กลับยืนอยู่บนแผ่นไม้แผ่นหนึ่งด้วยความมั่นคง