สถานที่ที่ไม่รู้จักตรงหน้า สำหรับกฎเกณฑ์แห่งทองได้แปรเปลี่ยนเป็นกระบี่เล่มเล็ก มันเกิดความสนิทสนมและดึงดูดที่ไม่สามารถอธิบายได้
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน กระบี่เล่มเล็กก็หยุด
จากนั้นก็กลายเป็นหยดน้ำสีทอง
หลังจากที่หยดน้ำสีทองนี้หยดลงบนพื้น ทันใดนั้น พลังต้าเต๋าแห่งทองนับไม่ถ้วนก็โผล่ออกมา
เกือบจะอยู่บนแผ่นดินที่แห้งแล้ง ทันใดนั้นแม่น้ำของต้าเต๋าแห่งทองคำเกิดขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
แน่นอนว่า มีเพียงแค่หลินหยุนเท่านั้นที่สามารถทำได้
การเปิดต้าเต๋าทั่วไป หลังจากที่พลังแห่งกฎเกณฑ์พบแหล่งที่อยู่ที่เข้ากันได้ จะไม่มีการเปลี่ยนแปลง จะต้องเข้าใจและตระหนักถึงพลังของต้าเต๋าตรงนี้อย่างไม่ขาดสาย
ไปอย่างช้าๆ เสริมต้าเต๋าให้แข็งแกร่งขึ้นทีละเล็กละน้อย
นี่ก็คือกระบวนการของการบรรลุ!
แต่หลินหยุนแตกต่างกัน นี่คือต้าเต๋าที่เขาเคยบรรลุในชาติที่แล้ว
ทันใดนั้นต้าเต๋าแห่งทองแข็งแกร่งขึ้นในทันใด เปลี่ยนรูปร่าง และไหลเชี่ยว ซึ่งได้ไหลออกไปไกลจนไม่อาจรู้ได้
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ในที่สุดกระแสน้ำต้าเต๋าก็เป็นต้าเต๋าที่สามารถไหลออกมาได้ถึงขีดสุด จากนั้นก็กลายเป็นความสงบ
หลินหยุนได้ใช้ความเข้าใจที่มีทั้งหมดจากชาติที่แล้ว!
เมื่อไม่มีการบรรลุไปมากกว่านี้ ต้าเต๋าแห่งทองของเขาก็จะไม่อาจแข็งแกร่งต่อไปได้
เพียงแค่ว่ามันน่ากลัวสุดขีดแล้ว!
สาเหตุที่ชาติที่แล้วหลินหยุนแข็งแกร่งอย่างไร้ขอบเขต ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของหมื่นจักรวาล เขาเปิดต้าเต๋ามากมาย นี่เป็นเหตุผลที่สำคัญมาก แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ พลังต้าเต๋าทุกสายที่เขาเปิดล้วนแล้วแข็งแกร่งมาก! และบรรลุได้ลึกมาก!
ต้าเต๋าแห่งกระบี่ผู้ฝึกบู๊ของโลกมีอยู่ทุกที่ แต่ต้าเต๋าแห่งกระบี่ของหลินหยุนนั้น ไร้เทียมทาน!
แม้ว่าเป็นกระบี่วิญญาณฟ้า มันก็ไม่อาจนำมาเทียบกันได้!
นี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำไมโลกชางฉอง ถูกเรียกว่าเป็นโลกกระบี่ชางฉอง!
และหลินหยุนเป็นเพียงต้าเต๋าแห่งกระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุด!
เทียบกับต้าเต๋าอื่นๆก็เท่านั้น!
ต้าเต๋าแห่งห้าธาตุของเขา แม้แต่ไอ้พวกห้าธาตุภพศักดิ์สิทธิ์ ก็ฝีมือห่างไกลกันจนเทียบไม่ติด!
ต้าเต๋าแห่งทองได้เปิดออก หลินหยุนก็กลายเป็นเจ้าแห่งห้าเต๋า!
เขายังไม่หยุด ยังคงเปิดต้าเต๋าไม้
เหล็ก น้ำ ไม้ ไฟ ดิน
ต้าเต๋าแห่งห้าธาตุ หลินหยุนไม่เคยเจอความลำบากอะไรเลย
แต่หลังจากที่ต้าเต๋าแห่งห้าธาตุเปิดออกสำเร็จ ดูเหมือนเขาจะรู้สึกถึงสมดุลในร่างกายของเขา
หลินหยุนรู้ ก็คือการสะท้อนให้เห็นการยับยั้งในการสร้างในความสัมพันธ์ของปัญจธาตุ ซึ่งผูกมัดกันและกัน
แต่ว่า นี่ไม่ใช่ความสมดุลที่แท้จริง!
เพราะว่ามีเพียงการดูดซับหมื่นเต๋าที่แท้จริง นั่นถึงจะเรียกว่าความสมดุลที่แท้จริง!
ต้าเต๋าแห่งห้าธาตุเปิดออกสำเร็จ หลินหยุนก็เปิดต้าเต๋าที่เขาบรรลุเมื่อชาติที่แล้วต่อไป
กระบวนการทั้งหมดดำเนินไปอย่างราบรื่นมาก
ด้วยการผสมผสานกันของแก้วรวมสารความอดทนทางร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
ไม่เช่นนั้นเขาก็ไม่มีทางทำได้เท่านี้หรอก!
แต่ขณะที่เขาจะเปิดต้าเต๋าอีก 5 สายขณะที่ต้าเต๋ามีอยู่ 13 สาย ร่างกายของเขาก็เริ่มเปลี่ยนอีกครั้ง
การผสมผสานของแก้วรวมสารสุดท้ายก็ไม่ใช่ว่าเขาผ่านการฝึกฝนทีละขั้นตอนอย่างแท้จริง
ร่างกายของเขา เริ่มปรากฏรอยแตกเล็กๆ
มันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น
ต้าเต๋า 13 สาย
มันไกลจากสิ่งที่เขาคาดหวังไว้มากไปหน่อย!
สิ่งที่เขาคาดหวังไว้ ครั้งนี้มีการผสมผสานของโลกแล้ว แม้ว่าไม่สามารถเปิดต้าเต๋าทั้งหมดในชาติที่แล้วได้ อย่างน้อยก็ต้องถึง 20
เพราะว่าแม้ตอนนี้เขาเปิดต้าเต๋า ก็ไม่สามารถปิดวงจรได้
จ้าวแห่งเต๋าอย่างคุณ ไม่เหมือนกับจ้าวแห่งเต๋าคนอื่น!
ต้าเต๋าของเขาแข็งแกร่งมาก นี่ไม่ใช่ของปลอม
แต่ไม่มีการปิดวงจร งั้นก็ไม่มีทางนำเอาคุณสมบัติเด่นทั้งหมด พลังทั้งหมด ของต้าเต๋าแสดงออกมาได้ดั่งใจประสงค์
นี่กำลังเผชิญยอดฝีมือระดับจ้าวแห่งเต๋า ก็ยังไม่มีอะไร
พละกำลังก็ไม่ได้ชัดเจนเกินไป
จุดลมปราณของเขายังไม่มีพลังรองรับที่แข็งแกร่งขนาดนั้น
กฎเกณฑ์รองรับ เพิ่งจะปรับตัวให้เข้ากันได้ จัดการออกมาได้ไม่นาน
และเมื่อเทียบกฎเกณฑ์กับต้าเต๋าที่แท้จริง ก็เหมือนกับน้ำหยดหนึ่ง กับมหาสมุทรอันกว้างใจ อย่างน้อยก็เป็นความแตกต่างเทียบเท่ากับแม่น้ำสายใหญ่!
สีหน้าของหลินหยุนดูน่าเกลียด
นี่มันต่างจากสิ่งที่คาดหวังในใจของเขามากเกินไป!
“และก็ไม่รู้ว่ายุคบรรพกาล ทำไมถึงปรากฏยอดฝีมือผู้เก่งกาจมากมายขนาดนี้!”
“ฉันในชาติที่แล้วแม้ว่าเป็นขั้นสูงสุดของจักรวาล เปิดต้าเต๋าได้ 23 สาย!”
“แต่ว่า นั่นเป็นขีดจำกัดของฉันแล้ว!”
“นี่ก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่สามารถบรรลุต้าเต๋าอื่นได้ ไม่สามารถเปิดต้าเต๋าได้ แต่ร่างกายของฉัน โลกกำลังภายในตัว ถึงขีดจำกัดของการรองรับแล้ว!”
“อย่างน้อยก็เป็นขีดจำกัดในช่วงเวลานั้น!”
“ถ้าหากต้องการเปิดต้าเต๋าต่อไป งั้นก็ต้องใช้เวลานานนับไม่ถ้วน ตามหาสมบัติทั่วฟ้าดินที่สามารถเสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกายต่อไปได้ แต่ว่า เมื่อยกระดับขึ้น ก็ลำบากอย่างยิ่ง”
“แต่ยุคบรรพกาล ยอดฝีมือเหล่านั้นไม่ทันไรก็ 30 เต๋า 40 เต๋า ไปจนกระทั่ง 50 เต๋า ทำได้อย่างไรกัน?”
มันทำให้หลินหยุนคาดคิดไม่ถึง
น่าเหลือเชื่อเกินไป!
หรือว่าสิ่งเหล่านี้ ต่างก็ได้หายไปกับบรรพกาล และได้สูญสิ้นดับสลายไปอย่างสมบูรณ์ที่แม่น้ำแห่งกฎเกณฑ์แล้วเหรอ?
และในตอนนี้ มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาในหัวของหลินหยุน
“ฉันคิดว่า เหมือนว่าคุณจะคิดผิด!”
เป็นเสียงของเจียซิน!
หลังจากที่กลับมาจากโลกชางฉอง หลินหยุนก็ให้เจียซินพึ่งพาสมบัติในโลกชางฉองมาตลอด ฟื้นฟูจิตญาณอย่างต่อเนื่อง
ครั้งนี้ก่อนที่จะมาสุดฟ้าจักรวาล เขาไม่ได้พาอะไรมาด้วยเลย พามาเพียงแค่เจียซิน
เพราะว่าข้างกายของหลินหยุน มีเพียงเจียซินที่มีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา รู้ความลับมากมายที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ บางทีอาจจะช่วยเขาได้บ้าง!
ผลสุดท้าย ในเวลานี้ เจียซินก็พูดได้แล้ว
หลินหยุนได้ยิน อดไม่ได้ที่จะรีบถามว่า “คำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...