จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 285

กู้ซิงเว๋ยกับกู้ชิงหลินควบคุมตัวกู้หยุนหลันเหมือนนักโทษเดินไปที่ห้องประชุม

กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงยืนอยู่ข้างเฝิงจื่อฉายและคนอื่น ๆ ด้วยรอยยิ้ม

“ยังไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนามของพวกคุณเลย เมื่อกู้หยุนหลันและหลี่โม่กลับมา ฉันจะสั่งสอนพวกเขาแน่นอน”

เฝิงจื่อฉายเบ้ปากแล้วกล่าวว่า “ฟังให้ดี กูคือเฝิงจื่อฉายแห่งเมืองจินไห่ เฮียหยางเจ้าพ่อของเมืองจินไห่เป็นพี่น้องของฉัน ส่วนคนพวกนี้เป็นลูกชายเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ร่ำรวยของเมืองจินไห่ ไอ้สุนัขหลี่โม่ทำให้พวกเราต้องคุกเข่าให้มัน และยังทำให้พวกเราถูกแทง3ครั้ง 6รู(แทงทะลุต้นขา3ครั้ง) เดี๋ยวมันจะได้เห็นดีกัน!”

กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงรู้สึกสับสน เกลียดหลี่โม่จนอยากจะฆ่าเสียให้ตาย

นี่คือไปล่วงเกินคนใหญ่คนโต!

ได้ล่วงเกินเจ้าพ่อและลูกเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ร่ำรวย เท่ากับว่าได้ล่วงเกินคนเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองจินไห่แล้ว!

มิน่าพวกเขาถึงได้มีพลังอำนาจมากขนาดนี้ สามารถทำให้ธนาคารระงับสินเชื่อเงินกู้ได้ เพราะว่าเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์กับธนาคารมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แค่พวกเขาพูดประโยคเดียว ก็สามารถทำให้ระงับสินเชื่อเงินกู้ได้!

ที่สำคัญกว่านั้นคือ ไอ้สุนัขหลี่โม่ให้คนเหล่านี้คุกเข่าให้เขา และยังถูกแทง3ครั้ง 6รู(แทงทะลุต้นขา3ครั้ง) แม่ง หลี่โม่เอาความกล้ามาจากไหน ทำไมยิ่งอยู่ยิ่งหยิ่งผยอง!

กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงรู้สึกสับสนวุ่นวาย คิดไม่ออกว่าหลี่โม่ทำได้อย่างไร แม่งมันเป็นแค่เศษสวะ มีความสามารถเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

“พ่อ หยุนหลันมาแล้วครับ”

กู้ซิงเว๋ยผลักกู้หยุนหลัน ทำให้กู้หยุนหลันเซ

เฝิงจื่อฉายมองไปที่กู้หยุนหลันด้วยรอยยิ้มที่น่าขยะแขยง “เฮ้ สาวงามพบกันอีกแล้ว คุณปฏิเสธฉันที่เมืองจินไห่ คิดไม่ถึงใช่ไหมว่าฉันจะตามมาถึงเมืองฮ่าน”

“พวก พวกคุณ!”

กู้หยุนหลันรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย

“พวกเราทำไมล่ะ คิดไม่ถึงว่าพวกเราจะมาแก้แค้นเร็วขนาดนี้ใช่ไหม รีบเรียกสามีไร้ประโยชน์ของคุณกลับมา กูจะจัดการมันก่อน!”

เฝิงจื่อฉายกล่าวอย่างดุดัน

กู้เจี้ยนกั๋วชี้ไปที่กู้หยุนหลันและคำรามว่า ยืนมึนงงอยู่ทำไม รีบโทรศัพท์หาไอ้สุนัขหลี่โม่ และให้หลี่โม่รีบกลับมารับโทษ!”

“เร็วเข้า แม่ง คุณยังจะให้คนอื่นรับใช้คุณอยู่อีกหรือ! ตระกูลเราถูกขยะอย่างพวกแกสองคนทำลายจนไม่เหลืออะไรแล้ว!”

กู้ซิงเว๋ยกล่าวอย่างโมโห

กู้ชิงหลินมองไปที่กู้หยุนหลันอย่างดูถูก “ดูก็รู้ทันทีว่าคุณชอบดึงดูดผู้คนให้สนใจอยู่ข้างนอก เสแสร้งทำเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ เสแสร้งตลอดทั้งวัน เสแสร้งทำเหี้ยอะไร”

กู้หยุนหลันมองทุกคนอย่างร้อนใจ รู้สึกราวกับว่าเธออยู่ในถ้ำปีศาจ ล้อมรอบด้วยปีศาจและวิญญาณชั่วร้ายที่พร้อมจะกินเธอ

เมื่อเห็นกู้หยุนหลันกำลังตกตะลึง กู้ชิงหลินก็เดินไปแย่งโทรศัพท์จากมือของกู้หยุนหลัน และโทรหาหลี่โม่

“เอาโทรศัพท์มือถือมาให้ฉัน คุณอย่าโทรหาหลี่โม่”

“คืนทำไม! ถ้าแกไม่เรียกไอ้สุนัขกลับมา แกอยากให้ตระกูลกู้จบสิ้นใช่ไหม แกมันอีกดอกทอง!”

กู้ชิงหลินดุด่ากู้หยุนหลันด้วยความโมโหแล้วตะโกนใส่โทรศัพท์ว่า “หลี่โม่ หากแกยังไม่กลับอีก ภรรยาของแกก็จะสวมเขาให้แก ฮ่าฮ่าฮ่า”

“หยุนหลันเป็นอย่างไรบ้าง ผมขอเตือนพวกคุณ ถ้าใครกล้าแตะต้องหยุนหลันแม้ปลายเล็บ ผมจะทำให้พวกคุณไม่ตายดี!”

เสียงโกรธของหลี่โม่ดังมาจากโทรศัพท์ กู้ชิงหลินกล่าวอย่างดูถูกว่า “ขนาดนี้แล้วแกยังทำเป็นสง่าน่าเกรงขามอยู่ได้ คนที่แกได้ล่วงเกินที่เมืองจินไห่มาหาถึงที่แล้ว พวกแกกำลังจะทำให้ตระกูลกู้หายนะ ถ้าแกไม่กลับมา พวกเราจะขายกู้หยุนหลัน!”

กู้ซิงเว๋ยกับกู้เจี้ยนเจียงสองคนพยุงกู้เจี้ยนกั๋วไว้ ทั้งสามคนมองไปที่กู้หยุนหลันด้วยความโมโห

“กู้หยุนหลัน! ดูเรื่องแย่ ๆที่พวกแกได้ทำไว้! พวกแกจะทำให้พวกเราหายนะ แกยังไม่รีบขอโทษคุณเฝิงอีก ปรนนิบัติคุณเฝิงดี ๆ ทำให้คุณเฝิงพอใจ!”

“แม่ง แกโง่หรือเปล่า ยืนอยู่ตรงนั้นทำไม รีบไปเสิร์ฟน้ำร้อนน้ำชาและนวดให้คุณเฝิง ไม่มีมารยาทเลยสักนิด!”

กู้หยุนหลันยิ้มอย่างโศกเศร้า ยืนพิงผนังโดยไม่พูดอะไร ราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงคำรามของกู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ เลย

เฝิงจื่อฉายหัวเราะเย้ยหยัน “ยังคงเจ้าอารมณ์ แต่ฉันชอบกุหลาบที่มีหนาม ทำให้รู้สึกภูมิใจเมื่ออบรมสั่งสอนสำเร็จ เมื่อพาคุณไปที่เมืองจินไห่ ฉันจะทำให้คุณเชื่อฟัง ไม่ว่าฉันจะให้คุณทำอะไร คุณก็ต้องทำเช่นนั้น”

“คุณเฝิง อีดอกทองกู้หยุนหลันเป็นคนที่ชอบเสแสร้ง ทำเป็นหญิงสูง​ศักดิ์ทั้งวัน คุณควรอบรมสั่งสอนเธอตั้งแต่ตอนนี้เลย เพื่อให้เธอได้จดจำไว้ กลับไปแล้วจะได้ไม่ดื้อรั้นและสร้างความวุ่นวาย”

กู้ชิงหลินรู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของกู้หยุนหลัน

กู้เจี้ยนกั๋วยิ้มอย่างประจบและกล่าวว่า “ใช่ คุณเฝิง คุณจัดการกู้หยุนหลันก่อน อีกสักครู่ค่อยจัดการหลี่โม่ คุณจะจัดการพวกเขายังไงก็ได้ ขอแค่คุณมีความสุขก็พอ”

“แม่ง อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ พวกแกไม่ต้องมาสอนฉันว่าควรจะจะจัดการยังไง รีบคิดไตร่ตรองเรื่องที่ฉันจะเทคโอเวอร์กิจการ วันนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกคุณ หลังจากวันนี้แล้ว แม่งพวกคุณจะไม่ได้รับแม้แต่หนึ่งแสนด้วยซ้ำ!”

ภายใต้การข่มขู่ของเฝิงจื่อฉาย ทำให้กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เงื่อนไขนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถยอมรับได้

ขณะนี้ หลี่โม่ได้พุ่งเข้ามาในห้องประชุม เมื่อเห็นว่ากู้หยุนหลันปลอดภัย หลี่โม่ถึงได้หายกังวล

“หลี่โม่ คุกเข่าให้คุณเฝิง!”

กลุ่มสมาชิกของตระกูลกู้ ได้แผดเสียงคำราม