จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 348

คาร์ลรู้สึกโมโห มีดล่าสัตว์ในมือโบกสะบัดจนเป็นเงาซ้อน พุ่งไปที่ลำคอของหลี่โม่

อู๋ผิงผิงและคนอื่นๆ มึนงงกับเงามีดของคาร์ล พวกเขาไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่ามีดล่าสัตว์ในมือของคาร์ลกำลังแทงลำคอของหลี่โม่

หลี่โม่ยืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับว่าเขาตกใจกลัวเงามีดของคาร์ล ทำให้คาร์ลรู้สึกภูมิใจมาก

“สั่นสิ คนธรรมดา!”

คาร์ลพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา มีดล่าสัตว์อยู่ห่างจากคอของหลี่โม่เพียงสิบเซนติเมตร ราวกับว่าคอของหลี่โม่จะถูกแทงทะลุในวินาทีต่อมา

ในที่สุดอู๋ผิงผิงและคนอื่นๆ ก็เห็นตำแหน่งของมีดล่าสัตว์ มองดูมีดล่าสัตว์ที่พุ่งมาด้วยความรวดเร็วไปยังลำคอของหลี่โม่

ก่อนที่อู๋ผิงผิงและคนอื่นๆ จะแสดงความประหลาดใจ นิ้วของหลี่โม่ก็ปรากฏขึ้น เขาใช้สองนิ้วหนีบเบา ๆ ทำให้ยึดหนีบมีดล่าสัตว์ที่แทงไว้แน่น

“โอ๊ย!”

อู๋ผิงผิงร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เอามือทั้งสองจับศีรษะด้วยความประหม่า รู้สึกราวกับว่าเธอเห็นเลือดสาดกระเซ็นต่อหน้าต่อตา

หลังจากที่อู๋ผิงผิงตะโกนเสร็จ ฉากเลือดสาดก็ไม่ปรากฏขึ้นแต่อย่างใด กลับเป็นคาร์ลที่กำลังกระตุกมีดล่าสัตว์อย่างดุเดือด เขาพยายามดึงมีดล่าสัตว์ออกจากสองนิ้วของหลี่โม่

คาร์ลออกแรงเต็มที่แล้วแต่ก็ไม่สามารถดึงมีดล่าสัตว์ออกมาได้ ดูเหมือนว่าสองนิ้วของหลี่โม่เป็นคีมจับที่แข็งแรงที่สุด มีดล่าสัตว์ที่ถูกเขาหนีบจับไว้ได้ไม่สามารถดึงออกมาได้เลย

“คาร์ล คุณยังไม่ได้กินข้าวหรือ อย่าบอกผมว่าคุณใช้กำลังทั้งหมดที่มีอยู่แล้ว”

จอห์นพูดประชด

คาร์ลขมวดคิ้วจนแน่น จ้องหลี่โม่ด้วยดวงตาที่กลมโต “แก แกเป็นใคร!”

“เป็นคนที่ต้องการชีวิตของแก”

หลังจากหลี่โม่พูดจบ เขาหมุนและขยับมีด จากนั้นมีดล่าสัตว์ก็พุ่งเข้าใส่ลำคอของคาร์ลราวกับดาบ

คาร์ลตกใจจนขนลุกขึ้น รู้สึกว่าสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่คือวิกฤตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา!

คำสั่งให้หลบเลี่ยงเพิ่งออกจากเส้นประสาทสมอง ยังไม่ทันถึงแขนขา มีดล่าสัตว์ก็แทงเข้าไปที่ลำคอของคาร์ลแล้ว

ฉึก!

เสียงอู้อี้ คาร์ลถือมีดล่าสัตว์ที่เจาะคอด้วยมือทั้งสองข้าง แววตาของเขาดูตื่นตระหนกและไม่อยากจะเชื่อ

“อึ้ก ๆ……”

คาร์ลอ้าปากอยากพูด แต่หลอดลมและลำคอได้รับความเสียหาย เปล่งได้แค่เสียงอึ้ก ๆเท่านั้น

เลือดสด ๆ พุ่งออกมาอย่างดุเดือด ดึงกำลังสุดท้ายของคาร์ลออกไป แล้วคาร์ลก็ล้มลงกับพื้น

อู๋ผิงผิงและคนอื่น ๆตกตะลึง เดิมคิดว่าหลี่โม่จะถูกฆ่าตายจากการโจมตีเพียงครั้งเดียว แต่หลับกลายเป็นคาร์ลที่ตายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ทำให้อู๋ผิงผิงและคนอื่นๆ สับสนวุ่นวายไปหมด

“เหี้ย!”

จอห์นมองไปที่ศพของคาร์ล รู้สึกเหน็บหนาวไปทั้งตัว ตอนนั้นเขาเข้าใจแล้วว่าเมื่อสักครู่คาร์ลไม่ได้แสดง แต่เขาดึงมีดล่าสัตว์ออกจากมือของหลี่โม่ไม่ได้จริงๆ

ไอ้หมอนี่เป็นใครกันแน่?

ทำไมถึงได้ฆ่าคาร์ลได้อย่างง่ายดาย!

คาร์ลเคยชนะคู่ต่อสู้ที่เป็นยอดฝีมือนับไม่ถ้วน เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่มีพลังแม้แต่จะสู้กลับ!

จางเจียต้องมองไปที่ร่างของคาร์ลด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “จอห์น ฆ่ามัน!”

“ไม่ต้องไปสนใจว่ามันคือสัตว์ประหลาดอะไร นี่แสดงให้เห็นว่าเจียต้องมีความสามารถขนาดไหน พวกเราต้องเลียแข้งเลียขาเจียต้องไว้ถึงจะถูก”

“ใช่ ๆ เมื่อไอ้เศษสวะนั่นถูกฆ่า พวกเราต้องเกลี้ยกล่อมหยุนหลัน เพื่อให้หยุนหลันติดตามเจียต้องไปต่างประเทศ”

เพื่อนร่วมรุ่นของกู้หยุนหลันได้ตัดสินประหารชีวิตหลี่โม่อยู่ในใจแล้ว แค่มองกล้ามเนื้อของจอห์นที่แข็งเหมือนก้อนหิน ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเขาดูถูกหลี่โม่

มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของจางเจียต้อง เขาพอใจกับการโจมตีครั้งนี้ของจอห์นมาก เขาคำนวณความเร็วและความแข็งแกร่งของหมัดของจอห์นอย่างเงียบ ๆอยู่ในใจ คิดว่าหมัดเดียวก็น่าจะฆ่าหลี่โม่ได้

ปัง!

กำปั้นที่ใหญ่ของจอห์น ถูกปล่อยไปด้านหน้าของหลี่โม่ทันที หลี่โม่ยกฝ่ามือขึ้น และหยุดหมัดของจอห์นไว้

หมัดกับฝ่ามือปะทะกัน เกิดเสียงดังเหมือนเสียงระเบิด และมีกระแสลมจากหมัดและฝ่ามือของทั้งสองคน ราวกับว่าระเบิดได้ระเบิดขึ้นมาจริงๆ

“ยังไม่ได้กินข้าวหรือ ถึงได้มีแรงอยู่แค่นี้”

หลี่โม่กล่าวอย่างเย้ยหยัน

เปลือกตาของจางเจียต้องกระตุก ในที่สุดสายตาที่เขามองหลี่โม่ก็เปลี่ยนไป ตอนนี้จางเจียต้องรู้แล้วว่าหลี่โม่ไม่ใช่คนธรรมดา เขาสามารถต่อสู้กับจอห์นได้ ไม่! เขาแข็งแกร่งกว่าจอห์น!

เป็นไปได้ยังไง จอห์นเป็นคนที่มีพลังแห่งเส้นเลือดอยู่ คนที่ยังไม่ได้รับการดัดแปลงพันธุกรรม ไม่ควรจะแข็งแกร่งกว่าจอห์น!

แม้แต่จางเจียต้องที่เคยผ่านการดัดแปลงพันธุกรรม จะจัดการกับจอห์นก็ไม่ง่ายนัก เพราะสมรรถภาพทางกายดั้งเดิมของจางเจียต้องไม่ค่อยแข็งแรง แม้ว่าหลังจากการดัดแปลงพันธุกรรม เขาจะแข็งแกร่งกว่าจอห์นได้ก็ต่อเมื่อกลายร่างหลังจากความโกรธที่รุนแรงเท่านั้น

อู๋ผิงผิงและคนอื่นๆ รู้สึกมึน ฉากที่คิดอยู่ในสมองพังทลายอีกครั้ง ทัศนคติสามด้านถูกหลี่โม่ทำให้ต้องมองมุมใหม่อีกครั้ง

“นี่คือคนแกร่งที่ฆ่าไม่ตาย? เป็นคนไร้ประโยชน์ที่ทุกคนพูดถึงจริง ๆหรือ? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ”

อู๋ผิงผิงกล่าวอย่างตื่นตระหนก