จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 274

หลังจากเปิดศึกได้สิบนาที การต่อสู้ของคังหลินกับองค์ชายใหญ่ก็ทวีความดุเดือดขึ้นทุกครั้ง จนพื้นหินของลานฝึกฝนตระกูลฉินเต็มไปด้วยหลุมบ่อ จากลูกหลงของการปะทะกันระหว่างปรมาจารย์ขั้นสูงทั้งสอง

เปรี้ยง ตูมมมม!

เงาร่างสองสายได้ปะทะและแยกออกอย่างรวดเร็ว ดาบมังกรทมิฬขององค์ชายใหญ่ฟันเข้าใส่คังหลินอย่างถี่รัว เขาพยายามบีบให้อีกฝ่ายเว้นระยะห่างจากตนเอง

ทำให้กระแสปราณอันน่าหวาดกลัวระเบิดออกไปรอบด้าน

เปรี้ยงๆๆๆ บูมมม!

พัดสีขาวในมือของคังหลินวาดเป็นวงโคจรอย่างสวยงาม ปัดป้องการโจมตีทุกอย่างในคราวเดียว พลังอ่อนหยุนที่อยู่บนพัดได้สลายการโจมตีทั้งหมดอย่างง่ายดาย

แท้จริงแล้วพลังนี้คือเศษเสี้ยวแก่นแท้แห่งลมที่ไม่สมบูรณ์ ซึ่งคังหลินได้บรรลุตอนทะลวงขอบเขตเทพโลกา ถึงแม้เขาจะไม่สามารถปลดปล่อยอานุภาพขอวมันออกมาได้เต็มที่ เนื่องจากร่างกายนี้อ่อนแอจนเกินไป

แต่อานุภาพเพียงแค่หนึ่งในร้อยส่วนของแก่นแท้แห่งลมที่แท้จริง ก็เพียงพอที่จะกำราบขอบเขตปรมาจารย์ทุกคนได้แน่นอน

เปรี้ยง! ตูมม!

ดาบขององค์ชายใหญ่ถูกเบี่ยงเบนไปโจมตีลงบนพื้นอีกครั้ง พัดในมือของคังหลินเฉือนเข้าใส่ข้อมืออีกฝ่ายราวกับคมมีด จนเลือดสีแดงสาดกระจายออกมา

“ บ้าเอ้ย…ถอยออกไปซะ! ”

“ คลื่นพายุทมิฬ! ”

บูมมม!

องค์ชายใหญ่หมุนตัวควงดาบดั่งพายุ ปราณดาบสีดำระเบิดออกมาเป็นวงกว้าง ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า บีบให้คังหลินต้องถอยออกไป

หลังจากที่องค์ชายใหญ่ งัดเอาแผนการต่างๆออกมา เพื่อที่จะพลิกสถานการณ์เสียเปรียบของตัวเอง แต่มันใช้กับคังหลินไม่ได้ผลแม้แต่น้อย

ทำให้ความมั่นใจในฐานะยอดฝีมือรุ่นเยาว์อันดับหนึ่งของเขาเริ่มถูกทำลาย ในใจเริ่มสัมผัสได้ถึงลางแห่งความพ่ายแพ้ อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

แฮ่ก!ๆๆ

องค์ชายใหญ่หอบหายใจออกมาเสียงดัง ทั้งที่เพิ่งต่อสู้ได้เพียงไม่นาน แต่เขากลับสูญเสียพลังปราณของตนไปเกือบครึ่งแล้ว

หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป เขาคงต้องพ่ายแพ้อย่างน่าอนาถต่อหน้าผู้คนมากมาย เรื่องนี้จะยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

“ มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง…แกเป็นแค่เศษสวะที่ใช้การไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ ” องค์ชายใหญ่จ้องมองศัตรูตรงหน้าด้วยความไม่เชื่อถือ

ตอนนี้ทั่วร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย ในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามกลับไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย ความแตกต่างนี้มันเห็นได้ชัดเกินไป

ที่เป็นแบบนี้ ก็เนื่องมาจากร่างของคังหลินเหมือนกับหมอกควันที่สัมผัสและอ่านทางไม่ได้ ไม่ว่าเขาจะใช้เคล็ดวิชาอะไรออกไป ก็ไม่โดนอีกฝ่ายแม้แต่น้อย

‘ บัดซบ…แบบนี้ก็คงเหลือทางเดียวเท่านั้น ’

เขายังเหลือเคล็ดวิชาไม้ตายอีกหนึ่งอย่าง ถ้าใช้มันออกไปย่อมสามารถผนึกการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายได้แน่นอน

แต่มันก็จะทำให้ชื่อเสียงที่เขาสั่งสมมาต้องพังพินาศด้วย เพราะเคล็ดวิชานี้ได้มาจากการดูดกลืนพลังหยินของสาวบริสุทธิ์เกือบร้อยคน และผนึกดวงวิญญาณของพวกเธอเอาไว้

มันเป็นวิชาลับของพรรคมาร ที่องค์ปฐมฮ่องเต้ได้มาเมื่อหลายพันปีก่อน และถูกปิดผนึกเอาไว้ในคลังสมบัติของราชวงศ์

‘ จะมัวลังเลไม่ได้แล้ว…สังหารฉินหนานก่อน ค่อยหาวิธีปิดปากพวกที่เหลือก็แล้วกัน ’

เมื่อคิดได้แบบนั้น แววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นดุดัน ลมปราณในร่างโคจรทวนทิศ ปลดปล่อยพลังหยินชั่วร้ายออกมา

ครืนนน!

อาณาเขตสิบเมตรรอบตัวองค์ชายใหญ่ เปลี่ยนเป็นเหนียวหนืดเหมือนกาว จนแม้แต่สายลมยังพัดผ่านเข้ามาไม่ได้

จากนั้น หมอกสีดำจางๆก็ปรากฏขึ้นปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง

เปรี้ยง!

คังหลินที่ปรากฏตัวขึ้นได้โจมตีไปที่ช่องโหว่ขององค์ชายใหญ่ จนทำให้อีกฝ่ายเซถอยหลังไปหลายก้าว

แต่ในขณะที่ร่างของเขาจะจางหายไปดุจหมอกควันนั้นเอง หมอกสีดำที่อยู่บริเวณรอบๆ ก็ผนึกการเคลื่อนไหวของเขาเอาไว้

“ นี่มัน…ช่างเป็นวิชาที่ชั่วร้ายนัก ” คังหลินพูดออกมาเสียงดังด้วยความโกรธ สิ่งที่ผูกมัดเขาเอาไว้ไหนเลยจะเป็นแค่หมอกธรรมดา

แต่มันคือวิญญาณแค้นของหญิงสาวบริสุทธิ์นับร้อย ที่ตกตายด้วยความทุกข์ทรมาน พวกเธอได้ฉุดรั้งแขนและขาของเขาไว้ ทำให้เคลื่อนไหวได้ยากลำบาก

นอกจากนี้ เขายังรู้สึกเหมือนพลังปราณถูกสูบออกไปอย่างรวดเร็วอีกด้วย

“ จงตายซะ! ”

“ แปดดาบทมิฬ! ”

องค์ชายใหญ่ฟันดาบออกไปสุดแรง ปราณดาบสีดำแปดสายก็ระเบิดออกมาแปดทิศทาง แล้วตวัดเข้าใส่คังหลินพร้อมกันเหมือนเคียวยมทูต

เปรี้ยง!ๆๆๆๆๆๆ

ร่างของคังหลินกระเด็นถอยออกไปหลายก้าว แม้ว่าเขาจะสามารถเบี่ยงการโจมตีส่วนใหญ่ออกไปได้ แต่ก็เกิดบาดแผลคมดาบสองสายขึ้นที่หัวไหล่ทั้งสองข้าง

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนที่ดูอยู่หน้าเปลี่ยนสีทันที หากเป็นผู้ฝึกฝนจนถึงระดับผู้เชี่ยวชาญขึ้นไป ย่อมสามารถมองออกว่าหมอกสีดำคืออะไร

“ บัดซบ...ชายคนนี้เลวมาก ถึงกับใช้ชีวิตของหญิงสาวบริสุทธิ์นับร้อยมาฝึกฝนวิชามาร ฉันจะต้องเผยแพร่เรื่องนี้ออกไป ”

“ นี่มันบ้าชัดๆ…ไม่นึกเลยว่าองค์ชายใหญ่ที่มีชื่อเสียงดีงาม จะทำตัวบัดซบแบบนี้ ”

“ ฉันรู้สึกอับอายจริงๆ…ที่ไปหลงนับถือคนชั่วร้ายแบบนี้ ”

เสียงก่นด่าปนสาปแช่งของผู้คนมากมาย ไม่ได้ทำให้องค์ชายใหญ่หวั่นไหวแม้แต่น้อย เขายังคงบุกทะลวงเข้าใส่คังหลินอย่างดุดัน

ตอนนี้ในใจของเขาคิดเพียงสังหารศัตรูเท่านั้น ขอเพียงทำสำเร็จ ค่อยใช้อำนาจของผู้อาวุโสเซียวจัดการพวกปากมากภายหลังก็ได้

“ ไอ้เศษสวะนี่…ฉันไม่เคยอยากสังหารใครมากขนาดนี้มาก่อน ” จูม่านฉีพูดขึ้นด้วยความโกรธ ยิ่งเธอเห็นดวงวิญญาณที่น่าสงสารพวกนั้น ก็ยิ่งรู้สึกโกรธแค้นจนถึงขีดสุด

เพราะหากไม่ได้พบกับคังหลิน ชะตากรรมของตัวเธอเองอาจจะเป็นแบบเดียวกับหญิงสาวพวกนั้นก็ได้

“ ไม่ต้องเป็นห่วง…ไอ้ชั่วนั่นไม่มีทางรอดแน่ ฉินหนานจะต้องสังหารมันได้อย่างแน่นอน ” ฉินฟ่านเออร์เองก็รู้สึกโกรธแค้นอีกฝ่ายเช่นกัน

เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมองค์ชายใหญ่ถึงต้องการครอบครองตัวเธอให้ได้ เพราะเธอสัมผัสได้ว่าดวงวิญญาณหญิงสาวพวกนั้น ก็เป็นผู้ที่มีร่างหยินบริสุทธิ์แบบตัวเอง

ก่อนหน้านี้เธอเคยคิดว่าองค์ชายใหญ่แค่ลุ่มหลงในรูปโฉมของเธอเท่านั้น ไม่นึกเลยว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของอีกฝ่ายจะเป็นแบบนี้

ร่างของคังหลินกระเด็นออกไปหลายสิบเมตร และได้รับบาดเจ็บสาหัสในที่สุด สิ่งที่เกิดขึ้นสร้างความแตกตื่นให้ทุกคนเป็นอย่างมาก

ในการต่อสู้เป็นตายตามกฎของราชวงศ์ ผู้อาวุโสระดับเซียนขั้นสูงสุดนอกจากจะฝ่าฝืนกฎแล้ว ยังหน้าด้านถึงขนาดลอบโจมตีปรมาจารย์รุ่นเยาว์อีกด้วย

หากเรื่องนี้หลุดออกไป มันจะสร้างความเสื่อมเสียให้แก่พรรคกระยาจกถึงเพียงไหน

“ เหอะ…คิดจะสังหารคนต่อหน้าฉันงั้นเหรอ แกยังไม่มีคุณสมบัติพอ ” ผู้อาวุโสเซียวพูดเสียงเย็นชา แต่ภายในใจเขากลับอดรู้สึกตื่นตระหนกไม่ได้

เพราะเมื่อครู่เขาเกือบจะลงมือช่วยเหลือไม่ทันแล้ว เคล็ดวิชาของอีกฝ่ายรวดเร็วจนเกินไป

ในขณะที่ทุกคนต่างทอดถอนใจด้วยความสิ้นหวัง ที่คนชั่วร้ายอย่างองค์ชายใหญ่ยังรอดชีวิตไปได้ แม้แต่ฉินฟ่านเออร์ที่เชื่อมั่นในคังหลินยังทรุดลงด้วยใบหน้าซีดขาว เธอรู้สึกคับแค้นใจที่สวรรค์กลับช่วยเหลือคนชั่ว

ทันใดนั้นเอง

ฮ่า ฮา ฮา

คังหลินที่นอนอยู่บนพื้นกลับหัวเราะออกมาเสียงดัง เขาพยุงตัวขึ้นมา เช็ดเลือดออกจากมุมปากแล้วพูดขึ้น

“ คนที่ฉันอยากให้ตาย…มันก็ต้องตาย ”

!!

สิ้นเสียงของเขา องค์ชายใหญ่ที่ยืนรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ด้านหลังผู้อาวุโสเซียว ก็กระอักเลือดออกมาคำใหญ่

“ นี่มัน…ผู้อาวุโสรีบช่วยฉัน. ” องค์ชายใหญ่ร้องเสียงดัง เขารู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังจะระเบิดออก

ผู้อาวุโสเซียวที่ได้ยินแบบนั้น ก็รีบใช้พลังเซียนของตนรักษาอีกฝ่ายทันที เขาไม่เชื่อว่าเคล็ดวิชาของปรมาจารย์ชั้นต่ำจะเหนือไปกว่าความสามารถของตนได้

แต่ความจริงที่เกิดขึ้น มันกลับตอกย้ำว่าเขาคิดผิดแล้ว

ตูมมม!

อ๊ากกกก

ขาทั้งสองข้างขององค์ชายใหญ่ระเบิดออกกลายเป็นกองเลือด จนเขากรีดร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บปวด

“ รีบช่วยฉัน…ฉันยัง ฉันยังไม่อยากตาย ” ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ

ตูมมม!

แขนทั้งสองข้างขององค์ชายก็ได้ระเบิดออก ทำให้เศษเลือดเนื้อและอวัยวะกระเด็นใส่ผู้อาวุโสเซียวเต็มร่าง

“ เป็นไปไม่ได้…ฉัน ” ผู้อาวุโสเซียวพึมพำออกมาด้วยความหวาดกลัว เซียนขั้นสูงสุดอย่างเขากลับทำอะไรไม่ได้เลยงั้นเหรอ

“ ฉัน…ไม่อยากตาย ” องค์ชายใหญ่พูดออกมาอย่างอ่อนแรง ยิ่งหลงมัวเมาในอำนาจเท่าไหร่ก็ยิ่งรักชีวิตตนเอง ถึงแม้จะเหลือเพียงร่างท่อนบน เขาก็ไม่อยากตายไปแบบนี้

“ แกน่ะ…ตายไปนานแล้ว ” คังหลินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ตูมมม!

การระเบิดครั้งสุดท้าย ทำให้ร่างท่อนบนขององค์ชายใหญ่หายไป เหลือเพียงศีรษะโชกเลือดร่วงตกไปบนพื้น ด้วยตาของเขายังคงเบิกโพรงด้วยความสิ้นหวัง