จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 317

สิ้นเสียงของจ้าวเทียน บรรยากาศโดยรอบก็เปลี่ยนเป็นหนักอึ้งอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่เทพกระบี่ยังต้องหันมามองดัวยความตกใจ

เขาไม่คิดว่า จ้าวเทียนจะพูดตอกหน้าฝ่ายตรงข้ามออกไปแบบนั้น

“ ไม่มีค่าพอ…หมายถึงฉันงั้นเหรอ ” หยวนไป่เฉียนพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ซึ่งนี่มันอยู่นอกเหนือความคาดหมายขอจ้าวเทียนมาก

“ ใช่…คุณมันก็แค่กบในกะลาเท่านั้น ถือดียังไงมาสั่งให้ฉันเป็นลูกน้อง ” จ้าวเทียนยังคงพูดกระตุ้นไปอีกครั้ง เขาต้องการยั่วยุให้อีกฝ่ายลงมืออย่างขาดสติ เพื่อที่จะทำตามแผนการที่วางไว้

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

หยวนไป่เฉียนก็หัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

“ ตลอดสี่ร้อยปีที่ผ่านมา…นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนบอกว่าฉันไม่มีค่าพอ มันช่างน่าสนใจจริงๆ ”

ทันใดนั้นเอง

“ ระวัง! ” เทพกระบี่ร้องเตือนเสียงดัง แล้วฟันกระบี่ออกไปในพริบตา

ฉัวะ! ครืนนน

ร่างของหยวนไป่เฉียนถูกรังสีกระบี่จนสลายไปในอากาศ แต่ตัวจริงของเขากลับปรากฏที่ด้านหลังจ้าวเทียนอย่างไร้ร่องรอย

“ มังกรผยองได้สำนึก! ”

ตูมม!

เงาฝ่ามือขนาดยักษ์ฟาดเข้าใส่กลางหลังของจ้าวเทียนอย่างรุนแรง มันแฝงไปด้วยคลื่นกระแทกสามสิบเจ็ดชั้น อานุภาพเหนือกว่าที่ประมุขอั้งฮวงหลงเคยใช้มากนัก เพียงพอที่จะสังหารยอดฝีมือขอบเขตครึ่งก้าวเซียนนภาได้อย่างง่ายดาย

แต่ทว่า

ฉัวะ! เปรี้ยงงงง!ๆๆๆๆๆๆ

คมกระบี่ราชันสวรรค์ของจ้าวเทียนได้แทงสวนกลับมาอย่างพิสดาร เจาะทะลวงฝ่ามือยักษ์และคลื่นกระแทกสามสิบเจ็ดชั้นจนสลายไปในพริบตา

นี่คือวิชาเก้ากระบี่เดียวดาย เคล็ดทำลายฝ่ามือ!

ฉัวะ!ๆๆๆๆๆๆๆๆ ตูมมม!

รังสีกระบี่หลายสิบสาย ที่ระเบิดออกมาในพริบตาของจ้าวเทียน ปะทะเข้ากับม่านพลังสีขาวของเคล็ดวิชาเปลี่ยนเส้นเอ็นอย่างรุนแรง

จากนั้นทั้งสองฝ่ายต่างก็เข้าห้ำหั่นกันอย่างดุเดือด หยวนไป่เฉียนได้ใช้เคล็ดวิชาสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรออกไปทุกกระบวนท่าอย่างดุดัน

ถึงแม้เขาจะบรรลุยอดวิชาของห้าสำนักใหญ่จนถึงขั้นสูงสุด แต่ที่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้จริง และเหมาะกับนิสัยของเขาที่สุด

ก็คือยอดวิชาโจมตีอย่างสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกร และสุดยอดการป้องกันอย่างเคล็ดวิชาเปลี่ยนเส้นเอ็น เพียงแค่อาศัยสองวิชานี้ เขาก็มั่นใจว่าสามารถพิชิตศึกโดยไร้ผู้ต่อต้าน

ทันใดนั้น

บูมม!

เจตจำนงแห่งการต่อสู้ของจ้าวเทียนปะทุออกมาอย่างรุนแรง สัญลักษณ์รูปพระอาทิตย์สีทองปรากฏขึ้นกลางหน้าผาก อีกทั้งมีเปลวไฟสีทองลุกโชนอยู่ในดวงตา

“ เคล็ดวิชาหมื่นตะวัน สุริยันเฉิดฉาย! ”

บูมมมม!

คลื่นเปลวเพลิงสีทองระเบิดออกมาโดยมีจ้าวเทียนเป็นจุดศูนย์กลาง เปลี่ยนเขาให้กลายเป็นดวงอาทิตย์ เผาไหม้สรรพสิ่งรอบด้านเป็นจุล

นี่คือเคล็ดวิชาโจมตีท่าแรกของวิชาหมื่นตะวัน ที่จะใช้ได้ต่อเมื่อหลอมรวมแก่นแท้ดวงตะวันเข้ากับโลกภายในแล้วเท่านั้น

ถึงแม้โลกภายในของจ้าวเทียนจะยังไม่สมบูรณ์ แต่มันก็เพียงพอจะปล่อยอานุภาพบางส่วนของเคล็ดวิชาออกมาได้

เนื่องจากเคล็ดวิชานี้อยู่ในระดับเทวะขั้นสูงสุด จึงไม่เหมาะสำหรับผู้ฝึกตนระดับต่ำเท่าไหร่ ทำให้ก่อนหน้านี้ จ้าวเทียนจึงใช้ประโยชน์จากมันได้เพียงแค่การเพิ่มพลังฝึกตนเท่านั้น แตกต่างจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง

ครืนนนน!

เปลวเพลิงสีทองได้กลืนกินอาณาเขตกว้างใหญ่หลายร้อยกิโลเมตร จนแทบจะถึงขีดจำกัดสุดเขตแดนของโลกมิติปิดกั้น

ด้วยโลกภายในที่เปรียบเสมือนดวงอาทิตย์ขนาดย่อม พลังเปลวเพลิงของจ้าวเทียนในเวลานี้เหนือกว่าเมื่อก่อนเป็นร้อยเท่า จนแม้แต่พลังนิพพานของหยวนไป่เฉียนก็ยังสลายการโจมตีแทบไม่ทัน

‘ ช่างเป็นพลังที่รุนแรงจริงๆ หากไม่ได้อยู่ในมิติปิดกั้น แคว้นต้าฉินกว่าครึ่งคงถูกเผาไหม้กลายเป็นเถ้าถ่านแน่นอน ’

เทพกระบี่พูดขึ้นด้วยความหวาดกลัว แม้แต่ตัวเขาที่อยู่ห่างออกไป ยังต้องใช้พลังเกือบแปดส่วนจึงจะต้านทานไว้ได้

ถ้าเป็นแบบนี้ ต่อให้เป็นค่ายกลป้องกันระดับสูงสุดของห้าสำนักใหญ่ ก็คงถูกทำลายลงในพริบตา การโจมตีเป็นวงกว้างแบบนี้ ทุกคนทำได้เพียงป้องกันตนเองเท่านั้น

“ นี่มันไม่ใช่เคล็ดวิชาของโลกระดับต่ำ…แกเป็นใครกันแน่ ” หยวนไป่เฉียนพูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

แม้เปลวเพลิงของจ้าวเทียนจะทำอะไรตัวเขาไม่ได้ แต่หากใช้วิชานี้ตอนเปิดศึกสงครามกับศัตรูจากแดนสวรรค์ ผลมันก็แตกต่างแล้ว

ดังนั้น ถ้าไม่ถึงช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายจริงๆ ก็ไม่ยอมใช้ออกไปเด็ดขาด

‘ วิชานี้อีกแล้ว…มหาเทพจูเซียนนี่ชอบสร้างปัญหาให้ฉันจริงๆ ทำไมถึงปล่อยให้ของแบบนี้ไปอยู่กับศัตรูได้ ’

จ้าวเทียนคิดขึ้นอย่างอ่อนใจ ถึงแม้ฝ่ายตรงข้ามจะไม่มีแก่นแท้แห่งชีวิตและความตาย แต่พลังนิพพานก็ได้ช่วยชดเชยปัญหาข้อนี้ไปได้อย่างลงตัว

ตอนนี้ก็เท่ากับว่า อีกฝ่ายได้ยืนอยู่ในจุดที่ไม่พ่ายแพ้แล้ว ที่เหลือก็ต้องวัดกันที่ใครจะอดทนไปได้นานกว่ากัน

‘ สงสัย คงเหลือแต่แผนการที่คิดไว้ในตอนแรกเท่านั้นสินะ ตอนนี้อีกฝ่ายก็เริ่มชะล่าใจแล้ว โอกาสสำเร็จคงเพิ่มสูงขึ้นมาก ’

“ ไม่มีประโยชน์ แกทำลายวิชากายาอมตะและพลังนิพพานของฉันไม่ได้หรอก ” หยวนไป่เฉียนพูดขึ้นอย่างถือดี เขาสั่งสมพลังในขอบเขตแดนเทพมาถึงหนึ่งร้อยปีแล้ว

ย่อมต้องมีพลังเหลือมากกว่าฝ่ายตรงข้ามแน่นอน ถ้ายื้อเวลาออกไปยังไงก็ชนะ

“ มันจะเป็นแบบนั้นแน่เหรอ ” จ้าวเทียนพูดขึ้นด้วยแววตาเฉียบคม ร่างของเขาเคลื่อนที่พริบตาไปประชิดตัวศัตรูอีกครั้ง แล้วโจมตีออกไปอย่างดุดันและรวดเร็วยิ่งกว่าเดิม

เปรี้ยงงงงๆๆๆ ฉัวะ!ๆๆๆ

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างรุนแรงและดุเดือด ไม่เปิดโอกาสให้ใครแทรกแซงได้

ทางหยวนไป่เฉียนเองก็เริ่มลดการป้องกันลง และเน้นไปที่การโจมตีมากขึ้น เนื่องจากไม่ต้องการสิ้นเปลืองพลังมากเกินไป เพราะฝ่ายตรงข้ามยังมีเทพกระบี่อยู่อีกคน

‘ จังหวะนี้แหละ! ’

ทันใดนั้น

ในขณะที่จ้าวเทียน ใช้มือขวาฟันกระบี่ออกไปอย่างถี่รัวด้วยสำนึกแห่งวิชาเก้ากระบี่เดียวดาย มือซ้ายของเขาก็พุ่งดรรชนีกระบี่ออกไปอย่างรวดเร็ว

ฉัวะ!

จานผนึกโลหิตแปดทิศ สมบัติเวทระดับศักดิ์สิทธิ์ถูกกระแทกออกไปไกล หลุดจากการควบคุมของหยวนไป่เฉียนทันที

หมับ!

เทพกระบี่รีบคว้าสมบัติเวทระดับศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ในพริบตา เหมือนกับว่าได้รอจังหวะนี้อยู่นานแล้ว

“ อืมมม…นี่มันของดีจริงๆนะเนี่ย ฉันขอรับเอาไว้เลยก็แล้วกัน ”