จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 319

ตอนนี้ใบหน้าของหยวนไป่เฉียน แดงก่ำด้วยความอับอายและโกรธแค้น ที่ถูกพวกจ้าวเทียนแย่งชิงสมบัติล้ำค่าของตนไปถึงสองชิ้นติดกัน

“ ไอพวกโจรชั่วไร้ยางอาย ” หยวนไป่เฉียนด่าออกมาเสียงดัง อย่างไม่สนใจภาพพจน์ในตอนแรก

“ เหอะ! ของนี่พวกคุณก็ไปปล้นมาจากคนอื่นเช่นกัน สำหรับฉัน การแย่งชิงของโจรไม่ถือว่าผิด ” จ้าวเทียนพูดออกอย่างเฉยชา แล้วรีบเก็บผลึกโลกาเจ็ดสีเข้าแหวนมิติไป

‘ สมบัติระดับครึ่งศักดิ์สิทธิ์…เซียนขั้นสูงสุดอย่างแม่ฉัน ก็น่าจะใช้ได้ไม่มีปัญหาอะไร ’

สำหรับจ้าวเทียน เขาชอบผลึกโลกาเจ็ดสีมากกว่าจานผนึกโลหิตแปดทิศเสียอีก เพราะมันสามารถปกป้องคนที่เขารักได้

ขอเพียงรู้ว่าครอบครัวของเขาปลอดภัย ไม่ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูแบบไหนเขาก็ไม่กลัว ส่วนเรื่องหินวิญญาณระดับเทพที่ใช้เติมพลังให้ผลึกโลกาเจ็ดสีนั้น เขามีตัวเลือกอื่นอยู่ในใจแล้ว

‘ ถ้าฉันคิดไม่ผิด คริสตัลต้นกำเนิดหนึ่งก้อน น่าจะเท่ากับหินวิญญาณระดับเทพสิบก้อน หลังจากนี้ ฉันค่อยแวะไปเดินเล่นแถวๆเหมืองหินวิญญาณระดับสูงของสมาพันธ์บู๊ลิ้มซักหน่อยก็แล้วกัน ’

อันที่จริง ถ้าจ้าวเทียนได้รู้ว่าสามผู้นำสมาพันธ์บู๊ลิ้ม กำลังหาวิธีสานสัมพันธ์กับเขาอยู่ คงต้องหัวเราะออกมาดังๆแน่

“ หยวนไป่เฉียน!...ตอนนี้แกแพ้แล้ว จะตามพวกฉันกลับไปดีๆหรือต้องให้ลงมือ ” เทพกระบี่ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ แพ้งั้นรึ ฟงอู๋หยาง ถ้าแน่จริงก็มาต่อสู้ตัดสินเป็นตายกับฉัน แบบตัวต่อตัวไหมล่ะ ” หยวนไป่เฉียนตะโกนกลับไปด้วยความโกรธ

“ เหอะ! ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันคงไม่เสียเวลาร้อยห้าสิบปีไปแบบสูญเปล่า ป่านนี้ฉันคงมีพลังอยู่ในระดับเดียวกับผู้อาวุโสคิ้วขาวแล้ว ”

“ อยากได้โอกาสสู้ตัดสินเป็นตายกับฉันงั้นเหรอ งั้นก็ได้เลย ขอเพียงแกผนึกพลังของตัวเองไว้ในระดับเดียวกันก็พอ แล้วฉันจะใช้มือข้างเดียวสู้กับแกเอง ”

“ ว่ายังไง…แกกล้าไหม! ” เทพกระบี่พูดขึ้นอย่างท้าทาย

ครั้งนั้น หยวนไป่เฉียนอาศัยตอนที่เทพกระบี่ ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู่กับเจ้าสำนักบู๊ตึ้ง แล้วทำร้ายเทพกระบี่จนสาหัส นี่เป็นเหมือนเงามืดในใจของเทพกระบี่มาเนิ่นนาน

เมื่อได้ยินแบบนั้น หยวนไป่เฉียนก็เงียบไปทันที เพราะเขาเองก็ไม่มั่นใจว่าจะรับมือเทพกระบี่ได้ ในขอบเขตเดียวกัน

ส่วนเรื่องที่เทพกระบี่บอกว่าจะใช้มือเดียวนั้น มันช่างไร้สาระสิ้นดี เพราะปกติอีกฝ่ายก็ถือกระบี่ด้วยมือข้างเดียวอยู่แล้ว

“ เจ้าตำหนักเทวะ อย่าถ่วงเวลาเลย ให้ฉันผนึกพลังของคุณไว้แล้วตามพวกเรากลับไปซะดีๆ อย่างน้อยคุณก็จะปลอดภัยไปอีกหลายวัน ” จ้าวเทียนพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

ถึงแม้เขาจะรับปากมหาเทพจูเซียนไว้ว่าจะแก้แค้นให้ แต่ก็ไม่ได้กำหนดระยะเวลาเอาไว้ ถ้าเจ้าตำหนักเทวะทำตัวมีประโยชน์

เขาก็คิดว่า จะปล่อยให้อีกฝ่ายมีชีวิตต่อไปอีกซักหนึ่งเดือน

“ ไม่ต้องพูดจาไร้สาระอีกต่อไปแล้ว…ฉันคือเจ้าตำหนักเทวะผู้ปกครองสูงสุดในโลกใบนี้ คิดว่าคนอย่างพวกแกจะมาบงการชีวิตฉันได้งั้นเหรอ ” หยวนไป่เฉียนพูดมาถึงตรงนี้ก็เงียบไปครุ่หนึ่ง ก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง

“ อย่าได้ฝันไป! ”

คลื่นพลังอันเกรี้ยวกราด ระเบิดออกมาจากร่างของหยวนไป่เฉียนอย่างรุนแรง ถึงแม้อาการบาดเจ็บของเขาจะรุนแรงมาก แต่เจตจำนงแห่งการต่อสู้ของเขายังไม่ดับมอดลง

ซึ่งมันได้ไปสอดคล้องกับเคล็ดสำคัญของวิชากายาอมตะ ตราบใดที่จิตวิญญาณยังไม่ดับสลาย ก็สามารถฟื้นคืนได้อีกเรื่อยๆ

แวบบ!

ภาพลวงตาของราชันจักรพรรดิปรากฏขึ้นอีกครั้ง ซ้อนทับอยู่ด้านหลังของหยวนไป่เฉียน แล้วฟาดฝ่ามือทั้งสองออกไปพร้อมกัน

“ มังกรผยองได้สำนึก! ”

“ มังกรบินอยู่สวรรค์! ”

“ มังกรโรมรันกลางไพร! ”

“ ……………… ”

ตูมม!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หยวนไป่เฉียนได้ใช้สิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรสิบแปดกระบวนท่า ออกมาต่อเนื่องกันในคราวเดียว และทุกครั้งที่เขาใช้กระบวนท่าอะไรออกไป ภาพลวงตาราชันจักรพรรดิที่อยู่ด้านหลังก็จะใช้ออกไปเช่นกัน

ถึงแม้ว่าการทำแบบนี้ จะทำให้เขาสูญเสียพลังมากกว่าเดิมหลายเท่า แต่ในสถานการณ์ตกเป็นรองแบบนี้ มีเพียงต้องสังหารศัตรูให้ได้ซักคน จึงจะพลิกกลับมาชนะได้

และแน่นอนว่า เป้าหมายของหยวนไป่เฉียนก็คือเทพกระบี่ เพราะนอกจากจะเป็นผู้ที่มีความแข็งแกร่งน้อยที่สุด ยังมีหนี้แค้นกันแต่ในอดีตอีกด้วย

เปรี้ยงง!ๆๆๆๆๆๆ ตูมมมๆๆๆๆ

มองเห็นฝ่ามือขนาดยักษ์ ซัดเข้าใส่เทพกระบี่อย่างต่อเนื่อง ร่างของหยวนไป่เฉียนเองก็บุกทะลวงเข้าประชิดตัวอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว แล้วรุกไล่อย่างดุดัน

ฉัวะ!

คมกระบี่ของจ้าวเทียน เฉือนไหล่ซ้ายของหยวนไป่เฉียนเกิดบาดแผลเป็นทางยาว จนเลือดสีแดงสาดกระจายออกมา

เปรี้ยงงง! ฉัวะ!

แขนซ้ายของหยวนไป่เฉียนถูกฟันลึกถึงกระดูก จนแทบจะขาดออกไป อีกทั้งยังถูกเผาผลาญจากเปลวเพลิงสุริยันของจ้าวเทียน ทำให้เคล็ดกายาอมตะฟื้นฟูให้ไม่ทัน

ตูมม!

ฝ่ามือของหยวนไป่เฉียนกระแทกใส่แผ่นอกของเทพกระบี่เต็มแรง แม้จะมีกระบี่เหล็กดำขวางอยู่ แต่มันก็โค้งงออย่างน่ากลัว

แต่ในขณะที่หยวนไป่เฉียนกำลังยิ้มขึ้นด้วยความสะใจ เทพกระบี่ที่กระอักเลือดออกมา ก็ได้พูดขึ้น

“ หนี้เมื่อร้อยห้าสิบปีก่อน…ถึงเวลาชดใช้แล้ว ”

“ สำนึก เก้ากระบี่เดียวดาย! ”

เทพกระบี่ใช้นิ้วแทนกระบี่ แทงเข้าใส่กลางหน้าผากของหยวนไป่เฉียนในพริบตา ก่อนหน้านี้เขาได้รวมพลังทั้งหมดเอาไว้ในดรรชนีตั้งแต่ต้น และแกล้งเปิดช่องว่างให้อีกฝ่ายหลงกล

ฉัวะ!

เจตน์แห่งกระบี่ทะลวงเข้าใส่เป้าหมายอย่างรุนแรง ด้วยการทุ่มสุดตัวของเทพกระบี่ แม้แต่ภาพลวงตาราชันจักรพรรดิยังไม่อาจป้องกันได้ทัน

ทันใดนั้น

ก่อนที่สติของหยวนไป่เฉียนจะหลุดลอยไป สร้อยคอที่เขาสวมมาตลอด ก็แตกสลายเป็นละอองแสงสีแดงปกคลุมร่างของเขาเอาไว้ แล้วเคลื่อนย้ายหายไปในพริบตา

นี่คือสมบัติช่วยชีวิตที่แท้จริง ซึ่งจะทำงานก็ต่อเมื่อเจ้าของตกอยู่ในห้วงเวลาแห่งความเป็นความตายเท่านั้น

“ ดูเหมือนพวกเราจะเสียรู้เขาแล้ว ” จ้าวเทียนพูดพร้อมกับถอนหายใจ แล้วรีบช่วยถ่ายทอดพลังรักษาอาการบาดเจ็บของเทพกระบี่ทันที

“ ฉันก็คิดว่ามันแปลกแต่แรกแล้ว…ปกติหยวนไป่เฉียนไม่ใช่คนชอบรนหาที่ตายแบบนี้ ที่แท้เขาก็ต้องการใช้สมบัติช่วยชีวิตหลบหนี เพื่อไม่ให้ถูกพวกเราจับตัวเอาไว้ ” เทพกระบี่ส่ายหน้าเบาๆด้วยความผิดหวัง

“ เขาคงเดิมพันเอาไว้สองทาง…ถ้าสามารถสังหารคุณได้ก็จะสู้ต่อ แต่ถ้าล้มเหลวก็ยังสามารถถอยกลับไปตั้งหลักได้ ” จ้าวเทียนหยิบเอาโอสถฟื้นฟูระดับสูงส่งให้เทพกระบี่

หลังจากเทพกระบี่กินโอสถฟื้นฟูแล้ว ก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“ เอาเถอะ…ยังไงผลลัพธ์วันนี้ก็ไม่เลวเลย พวกเราต่างก็ได้กำไรทั้งคู่ จริงไหมสหายน้อย ”