จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 444

เสี้ยววินาทีที่พวกจ้าวเทียนก้าวออกมาจากประตูศาลเจ้า เหตุการณ์ต่างๆโดยรอบก็หยุดชะงักไปครู่หนึ่ง

แม้แต่ซาคากิ เคนจิโร่ที่กำลังต่อสู้กับอั้งฮวงหลงอย่างดุเดือด ยังต้องรีบถอนตัวออกมาดูสถานการณ์ด้วยความระมัดระวังตัว เพราะไม่แน่ใจว่าเรื่องที่ตนเองเปิดเผยความลับให้ศัตรูจะถูกองค์เทพีล่วงรู้หรือยัง

ไม่มีใครรู้ว่าด้านในศาลเจ้าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่สิ่งเดียวที่พวกเขาเห็นก็คือ ร่างกายอันปราศจากบาดแผลของจ้าวเทียน กับบรรยากาศแปลกๆตอนที่เขายืนอยู่ด้านหน้าเทพีอามาเทราสุและเทพโอซีริส

“ เซฮิเดะ เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ ” จ้าวเทียนถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามไม่ยอมตอบ

“ เอ่อ…ฉัน ”

ตอนนี้ต่อให้อาเบะโน เซฮิเดะจะสมองช้าแค่ไหน เขาก็สัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทันที โดยเฉพาะเมื่อเห็นสีหน้าอันเย็นชาของเทพีอามาเทราสุผู้เป็นนาย ก็รู้เลยว่าตนเองคงทำเรื่องที่ผิดพลาดอย่างร้ายแรงเข้าแล้ว

‘ ตามแผนการที่วางไว้ องค์เทพีจะต้องจัดการจ้าวเทียนจนหมดสภาพ แล้วบีบบังคับให้อีกฝ่ายต้องมาคุกเข่าขอขมาพวกเราไม่ใช่เหรอ ’

‘ แล้วสถานการณ์ในปัจจุบันนี่มันคืออะไร ทำไมถึงเป็นฉันที่ถูกกดดันแทน คงไม่ใช่ว่าพวกเขาแอบบรรลุเงื่อนไขร่วมกันอย่างสันติแล้วนะ ’

ถึงแม้อาเบะโน เซฮิเดะ จะจงรักภักดีขนาดไหน แต่เขาก็ไม่อยากเป็นตัวหมากชั้นเลวที่ถูกใช้แล้วทิ้งเช่นเดียวกัน

‘ จะยอมถอยไม่ได้เด็ดขาด เพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ ฉันต้องเสี่ยงเดินหน้าไปให้สุดทาง ต่อให้สุดท้ายแล้วมันจะพาฉันดิ่งลงเหวก็ตามที ’

เมื่อคิดได้แบบนั้น อาเบะโน เซฮิเดะก็ดิ้นรนพาร่างกายอันบาดเจ็บสาหัสของตน คลานเข้าไปหาเทพีอามาเทราสุเหมือนสุนัขข้างถนน โดยไม่สนใจจ้าวเทียนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแม้แต่น้อย

“ องค์เทพีผู้ยิ่งใหญ่ โปรดให้ความเป็นธรรมต่อผู้ที่รับใช้ท่านอย่างซื่อสัตย์ด้วยเถิด คนพวกนี้ได้โจมตีสถานที่พำนักของท่าน ทั้งยังทำลายค่ายกลป้องกันของพวกเราจนหมดสิ้น นี่ถือเป็นการลบหลู่ท่านอย่างชัดเจน ”

“ ต้องโทษที่ตัวข้าน้อยอ่อนแอเกินไป จึงไม่อาจทำหน้าที่ปกป้องศาลเจ้า ตามที่ท่านได้มอบหมายเอาไว้ ดังนั้น ภายหลังที่พวกเราจัดการศัตรูทั้งหมดแล้ว ข้าน้อยยินดีรับโทษทัณฑ์แต่เพียงผู้เดียว ” อาเบะโน เซฮิเดะก้มหัวติดพื้น แล้วพูดขึ้นด้วยความนอบน้อม การแสดงออกของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจอย่างที่สุด

‘ ผู้ชายคนนี้ช่างกล้าจริงๆ ในหลายๆความหมายล่ะนะ ’

ลี่เหยาเหยาถอนหายใจออกมา แม้แต่ซูเปอร์สตาร์ระดับโลกอย่างเธอก็ไม่อาจแสดงท่าทีแบบนี้ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมายได้

ไม่ใช่ว่าไม่กล้าทำ…แต่เพราะเธอไม่อยากลดตัวลงไปใช้วิธีหน้าด้านหน้าทนขนาดนั้นมากกว่า

การที่ผู้มีพลังระดับ S ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกต้องคลานสี่ขา เข้าไปประจบประแจงเจ้านายของตน อย่าว่าแต่ศัตรูเลย แม้กระทั่งฝ่ายเดียวกันก็ยังอดส่งสายตาดูถูกดูแคลนออกมาไม่ได้

“ เซฮิเดะ! ฉันผิดหวังในตัวแกมาก ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป พวกเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ” ซาคากิ เคนจิโร่พูดขึ้นด้วยความอับอาย

จะดีจะร้ายอย่างไร ทั้งคู่ก็ได้รับฉายาว่าเป็นสองเสาหลักแห่งดินแดนอาทิตย์อุทัยเหมือนกัน การที่ต้องเห็นสหายหรือคู่ปรับเก่า ทำตัวน่าสมเพชแบบนี้ มันเกินจะรับไหวจริงๆ

“ หึหึ มาวันนี้ได้เห็นอะไรดีๆซะแล้วสิ ” อั้งฮวงหลงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เพื่อเอาคืนคำเยาะเย้ยดูถูกก่อนหน้านี้

หากเป็นตัวเขาเองที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน คงเลือกที่จะสู้ตายอย่างลูกผู้ชาย มากกว่าอยู่ต่อไปอย่างสุนัข

กรอดด!

อาเบะโน เซฮิเดะกัดฟันแน่นจนมีเลือดไหลซึมออกมา นิ้วมือของเขาจมลึกเข้าไปในพื้นหินจะแตกกระจาย เหมือนต้องการระบายความคับข้องใจของตนเองผ่านความเจ็บปวด

‘ ขอเพียงฉันยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้ ด้วยพลังที่องค์เทพีมอบให้ อีกไม่นานฉันก็จะกลายเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของโลกแน่นอน ’

‘ พอถึงตอนนั้น ฉันขอสาบานว่าความอัปยศที่ได้รับมาในวันนี้ จะต้องตอบแทนพวกแกทุกคนคืนกลับไปอย่างสาสมจนถึงที่สุด ’

เรื่องนี้มีตัวอย่างจากกรณีของโฮ่วอี้ให้เห็นแล้ว จึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะดึงดูดความสนใจของพวกเทพีอามาเทราสุมาอย่างง่ายดาย

ในเมื่อมีหนทางที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกยาวนาน คงไม่มีผู้ใดหรอกที่จะเลือกทิ้งมันไปแล้วยอมตายอย่างไร้ค่า กลายเป็นพลังงานให้เต๋าสวรรค์ดูดกลืน

โดยเฉพาะ…กับเทพีอามาเทราสุที่เหลืออายุขัยเพียงไม่กี่พันปีเท่านั้น

บูมมมม!

เมื่อตัดสินใจได้ เทพีอามาเทราสุก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ความกดดันของเทพเจ้าแท้จริงระเบิดออกมารอบด้าน ทำให้ร่างกายอันบอบช้ำของอาเบะโน เซฮิเดะ กระอักเลือดออกมาเป็นสาย แล้วถูกผลักกระเด็นกลับไปทางเดิม

“ อ้ากกก เพราะเหตุใดกัน…. ” อาเบะโน เซฮิเดะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เหนือสิ่งอื่นใด เขาสัมผัสได้ชัดเจนว่าพลังฝีมือของตนได้ถูกทำลายไปหมดสิ้นแล้ว

จากนี้ต่อไปคงต้องใช้ชีวิตเหมือนหนอนแมลงชั้นต่ำที่ตนเองเคยดูถูกตราบจนวันตาย จุดจบนี้ถือว่าเลวร้ายเป็นอย่างมาก สำหรับผู้ที่เคยยิ่งใหญ่มาก่อน

“ ต้องขออภัยด้วย ชายคนนี้เป็นเพียงข้าทาสที่หวังทำดีเอาหน้าเท่านั้น ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องใดๆกับข้าอีกแล้ว ขอเชิญท่านลงโทษเขาได้ตามต้องการ ” เทพีอามาเทราสุพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม พร้อมทั้งก้มคารวะจ้าวเทียนต่อหน้าทุกคน

“ หืม ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ ” จ้าวเทียนพยักหน้าเบาๆ อย่างรู้ทัน แต่ก็ไม่ได้เปิดโปงเพื่อหักหน้าอีกฝ่าย เพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็คงต้องร่วมมือกันอีกนาน จะให้บีบคั้นจนเกินไปคงไม่ดีนัก

ต้องบอกเลยว่า บทสนทนาของพวกเขานั้น ได้สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนที่อยู่ตรงนั้น โดยเฉพาะท่าทีนอบน้อมของเทพีอามาเทราสุผู้เย่อหยิ่ง มันได้ทำให้กองกำลังฝ่ายญี่ปุ่นส่วนใหญ่พากันขยี้ตาหลายครั้ง ด้วยความไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

“ ผู้อาวุโสอั้ง เรื่องของชายคนนี้ ฉันจะปล่อยให้คุณจัดการก็แล้วกัน ทำตามที่เห็นสมควรได้เลย ”

พูดจบ จ้าวเทียนก็ส่งสัญญาณให้คนอื่นๆบินขึ้นท้องฟ้าตามไปในทันที โดยไม่ได้เหลือบมองอาเบะโน เซฮิเดะที่จิตใจแตกสลายแม้แต่นิดเดียว