จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 467

ราชโองการประกาศิตราชัน ของสิ่งนี้เทพเอ้อหลางได้รับมากจากการสั่งสมความดีความชอบ และการบรรลุภารกิจที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ ในสงครามแย่งชิงอำนาจแดนสวรรค์เมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน ซึ่งมหาเทพอวี่หวงเป็นผู้ประทานให้กับมือพระองค์เอง

ซึ่งตลอดระยะเวลาที่มหาเทพอวี่หวงขึ้นปกครองแดนสวรรค์ ก็ได้มอบราชโองการประกาศิตราชันให้กับเทพเอ้อหลางเพียงผู้เดียวเท่านั้น นี่จึงเป็นการแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างจักรพรรดิกับขุนศึกคู่บัลลังก์ได้เป็นอย่างดี

ตราบใดที่เทพเอ้อหลางยังมีราชโองการม้วนนี้อยู่ ไม่ว่าเขาจะทำความผิดหนักหนาสาหัสซักเท่าใด ขอเพียงไม่ได้ก่อกบฏหรือเข่นฆ่าเชื้อสายขององค์มหาเทพโดยไร้ความผิด ก็ย่อมได้รับการยกเว้นโทษตายทุกครั้ง

นอกจากนี้ ราชโองการประกาศิตราชันยังสามารถใช้ในการต่อสู้ได้อีกด้วย เพราะมันมีเจตจำนงพร้อมทั้งพลังสามส่วนของมหาเทพอวี่หวงสถิตอยู่

ด้วยฤทธานุภาพของผู้ปกครองแดนสวรรค์และมรรคาจักรพรรดิอันยิ่งใหญ่ ไม่ว่าศัตรูจะร้ายกาจแค่ไหน ถ้ายังไม่ได้บรรลุขอบเขตจักรพรรดิเทพ ก็ต้องยอมสยบให้ราชโองการม้วนนี้อย่างแน่นอน

น่าเสียดายที่ราชโองการประกาศิตราชัน ถูกตั้งข้อจำกัดให้ใช้ในการต่อสู้ได้เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น และเมื่อใดที่มันทำหน้าเสร็จสมบูรณ์ ก็จะสลายไปในทันที

นี่จึงเป็นสาเหตุที่เทพเอ้อหลางแม้จะต้องสูญเสียร่างอวตารไป ก็ไม่ยินยอมใช้ราชโองการประกาศิตราชันในตอนแรก เขาต้องการเก็บมันไว้ใช้ช่วยชีวิตร่างแท้จริงของตนเองในช่วงเวลาคับขัน

แต่ทว่า เมื่อต้องเผชิญหน้ากับโทสะของจ้าวเทียน ความอดทนอดกลั้นและศักดิ์ศรีในฐานะแม่ทัพใหญ่ของเทพเอ้อหลางก็แทบจะถูกทำลายไปจนหมดสิ้น

การถูกจับศีรษะกระแทกใส่พื้นในท่าโค้งคำนับ ต่อหน้าสักขีพยานมากมาย เรื่องนี้ถือเป็นการดูหมิ่นเหยียดหยามแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่อย่างรุนแรงที่สุด

และที่เลวร้ายที่สุด แม้แต่สุนัขคู่กายที่มีความสัมพันธ์ไม่ต่างไปจากน้องชายแท้ๆ ก็ยังมาถูกสังหารด้วยวิธีการอันโหดร้ายอีก นี่จึงเป็นสาเหตุที่เทพเอ้อหลางโมโหจนขาดสติ เรียกใช้ราชโองการประกาศิตราชันออกมาโดยไม่รู้ตัว

ในใจของเขา…คิดเพียงแต่ว่าจะต้องสังหารศัตรูทุกคนที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น

แวบ!

เหมือนจะตอบสนองต่อความต้องการของเทพเอ้อหลาง เกิดเป็นลำแสงเจ็ดสีสาดส่องลงมาจากท้องฟ้าเข้าปกคลุมร่างเจตจำนงของมหาเทพอวี่หวง ทำให้รูปลักษณ์ดูเปลี่ยนแปลงไป ทั้งดูศักดิ์สิทธิ์และทรงพลังยิ่งกว่าเดิม

“ ความรู้สึกแบบนี้ ไม่ผิดแน่ มหาเทพอวี่หวงได้ลงมือแทรกแซงและเข้าควบคุมร่างเจตจำนงของตนเอง ” เทพโอดินพูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด นี่คือศัตรูที่สังหารบิดาเขาไม่มีทางจำผิดแน่นอน

“ ว่าไงนะ ”

เทพีอามาเทราสุกับเทพโอซีริสใบหน้าซีดเผือกในทันที แค่ต้องเผชิญหน้ากับร่างเจตจำนงมหาเทพก็เลวร้ายพออยู่แล้ว นี่ยังจะเปลี่ยนกลายเป็นมหาเทพตัวจริงอีกเหรอ

“ ไม่ต้องกังวล ร่างเจตจำนงนี้จะคงอยู่เพียงยี่สิบลมหายใจเท่านั้น ขอเพียงถ่วงเวลาออกไป พวกเจ้าก็จะเป็นฝ่ายชนะ” เทพมังกรอ๋าวเฟิงพูดขึ้นเสียงดัง

นี่ไม่ใช่ร่างอวตารที่ถูกสร้างขึ้นโดยเจ้าของ แต่เป็นร่างเจตจำนงที่ถือกำเนิดจากพลังของมหาเทพอวี่หวงที่สถิตอยู่ในราชโองการ

ซึ่งก็คล้ายกับสมบัติช่วยชีวิตของผู้สืบทอดนิกายระดับสูงต่างๆ ที่ผู้อาวุโสจะผนึกกระบวนท่าโจมตีของตนลงไป ไว้ให้ทายาทใช้ปกป้องชีวิตในช่วงเวลาวิกฤต แน่นอนว่ามันใช้ได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น

บูมมม!

เพียงแค่มหาเทพอวี่หวงสะบัดมือเบาๆ คลื่นพลังสีทองก็ผลักจ้าวเทียนจนกระเด็น แล้วเข้าห่อหุ้มเทพเอ้อหลางกับนาจาเอาไว้

มันได้ช่วยรักษาเยียวยาอาการบาดเจ็บให้พวกเขาในพริบตา แม้แต่ตาข่ายสวรรค์บรรพการที่ผูกมัดอยู่ก็ยังถูกทำลายไปพร้อมกัน

ทันใดนั้น

“ คุกเข่า! ”

วูป!

เมื่อวาจาสิทธิ์ของมหาเทพถูกเอ่ยออกมา สัญลักษณ์ตัวหนึ่งก็หลุดออกจากราชโองการสีทอง แล้วลอยขึ้นไปประทับบนท้องฟ้า

นี่คือการบังคับใช้อำนาจแห่งจักรพรรดิผ่านทางกฎเกณฑ์แห่งสวรรค์ ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนโลกมนุษย์ต้องยอมจำนน

ตุบ!ๆๆๆๆๆๆ

เหล่าปีศาจอสูรกายและผู้ทรงพลัง ที่เคยอวดโอ่ความสามารถในสงครามก่อนหน้านี้ ต่างพากันทรุดกายหมอบกราบลงไปบนพื้นด้วยร่างอันสั่นเทา

แม้พวกเขาจะพยายามต่อต้านซักแค่ไหน ก็ไม่อาจเอาชนะแรงกดดันมหาศาลจากสวรรค์เบื้องบนได้อยู่ดี สุดท้ายก็จำต้องยอมจำนนด้วยความสิ้นหวัง

“ จะให้พวกเราคุกเข่างั้นเหรอ อย่าได้ฝันไป ”

“ โฮกกก ข้าจะต้องเอาชนะความกดดันนี้ให้ได้ ”

“ นายท่าน! พวกเราเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว ”

ยื้อเวลาออกมาได้เพียงแค่สองลมหายใจเท่านั้น ผู้ถูกเลือกทั้งเจ็ดรวมไปถึงพวกอลิซาเบธก็ประสบชะตากรรมเดียวกับคนอื่นๆ

ระดับของทั้งสองฝ่ายมันแตกต่างจนเกินไป ต่อให้พวกเขาเป็นตัวตนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดบนโลก ก็มิอาจต่อกรกับมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ที่มีอำนาจปกครองเอกภพได้

สามารถบอกได้เลยว่า ร่างเจตจำนงของมหาเทพอวี่หวงที่ได้รับการเสริมพลังจากราชโองการประกาศิตราชันนั้น แม้จะถูกจำกัดพลังด้วยกฎเกณฑ์ของโลก ก็ยังมีความแข็งแกร่งมากกว่าเหล่าเทพทั้งหมดที่จุติลงมารวมกันเสียอีก

ในสถานที่แห่งนี้ ผู้ที่ยังยืนอยู่ได้โดยไม่ได้รับผลกระทบนัก ก็มีเพียงพวกเทพโอดินทั้งสามที่ได้รับการปกป้องจากอาวุธระดับพระเจ้า กับเหล่าเทพเจ้ามังกรซึ่งเป็นร่างแยกของมังกรโกลาหลยุคบรรพกาล

ส่วนจ้าวเทียนนั้น ก็กำลังฝืนต้านทานด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่มี เขาได้ใช้เคล็ดกายาอมตะปลดปล่อยร่างจำแลงจักรพรรดิ ทั้งยังกระตุ้นเปลวเพลิงสุริยันในร่างกายจนลุกโชนขึ้นท้องฟ้า ดึงดูดความสนใจจากทุกสายตาในทันที

แกร่ก!

ตราบใดที่จ้าวเทียนยอมสยบและถูกสังหารลงที่นี่ ก็จะไม่มีผู้ใดกล้าต่อกรกับวังสวรรค์อีกต่อไป

จนกระทั่ง เมื่อมหาเทพอวี่หวงอยู่ห่างออกไปไม่ถึงสิบก้าว พลังงานอันมหาศาลก็ระเบิดออกมาจากโลกภายในของจ้าวเทียน นี่คือสิ่งที่เขาได้รับมากจากการดูดซับพลังงานหัวรบนิวเคลียร์สิบลูก

“ ขอบเขตฟ้าดินแห่งกระบี่! ”

“ ร่างเจตจำนงเทพยุทธ!”

เพล้ง!

เสียงเหมือนกระจกแตกดังขึ้น กาลเวลาก็เดินช้าลงจนแทบจะหยุดนิ่ง มองเห็นสรรพสิ่งเหมือนกับกลายเป็นภาพวาดขาวดำ

วูป!

รังสีกระบี่สองหมื่นสายได้ปรากฏขึ้น แล้วหลอมรวมกันกลายเป็นร่างแสงที่ถอดแบบมาจากจ้าวเทียนทุกประการ นี่คือร่างเจตจำนงของจ้าวเทียนที่หลุดออกจากกายเนื้อ มันทรงพลังมากกว่าครั้งไหนๆที่ผ่านมา

ในขณะที่ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้ กำลังอยู่ในภาวะหยุดนิ่ง มีร่างแสงของจ้าวเทียนเพียงหนึ่งเดียว ที่อยู่นอกเหนือข้อจำกัดทุกอย่างของห้วงเวลา ใช้ดรรชนีกระบี่เข้าประชิดตัวมหาเทพอวี่หวงอย่างรวดเร็ว

แต่ทว่า

“ มรรคาจักรพรรดิสยบพิภพ! ”

ตูมมม!

มหาเทพอวี่หวงได้ใช้มรรคาจักรพรรดิเผาผลาญต้นกำเนิดพลัง เพื่อทำลายมิติห้วงเวลาที่ถูกปิดผนึก จากนั้นก็คว้าดรรชนีกระบี่ของจ้าวเทียนเอาไว้แล้วบดขยี้มันจนแหลก

“ มันจบแล้ว จงตายเสียเถอะ ” มหาเทพอวี่หวงพูดเสียงเย็นชา พร้อมกับยกฝ่ามือขึ้นเตรียมจะทำลายทั้งร่างเจตนำนงและกายเนื้อของจ้าวเทียนไปในคราวเดียว

“ หึหึ ที่จบน่ะคือแกต่างหาก ”

สิ้นเสียงจ้าวเทียน เกาทัณฑ์สีดำดอกหนึ่งก็ทะลวงออกมาจากความว่างเปล่า มันอยู่เหนือการเวลาและมิติ แม้แต่อาณาเขตมรรคาจักรพรรดิก็ไม่อาจสัมผัสได้ทัน

ฉัวะ! บูมมม!

ราชโองการประกาศิตราชัน ที่ลอยอยู่ด้านหลังมหาเทพอวี่หวงได้ถูกเกาทัณฑ์ดอกนี้ บดขยี้จนไม่เหลือซาก สูญเสียต้นกำเนิดพลังทั้งหมดไปในทันที แผนเบี่ยงแบนความสนใจของจ้าวเทียนได้สำเร็จอย่างงดงาม

“ เหอะ ครั้งนี้ข้าจะยอมถอยไปก่อน แต่ครั้งหน้า… ”

ร่างเจตจำนงของมหาเทพอวี่หวง ทำได้เพียงแค่นเสียงออกมาด้วยความเดือดดาล ก่อนจะสูญสลายไป