ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 14

เฟิงฉิ้นหว่านสะดุ้งตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นบรรยากาศภายในห้องชัดเจนแล้ว ลมหายใจของนางถึงจะค่อยๆ ช้าลง

แม่นมโจวรีบเดินเข้ามาดู “คุณหนู เป็นอะไรไปหรือเจ้าคะ”

“แม่นมโจว ยังไม่นอนอีกหรือ”

“ฮูหยินกำชับบ่าวเอาไว้แล้ว เพราะกลัวว่าการที่คุณหนูเพิ่งออกจากคุกมาจะรู้สึกกลัว เลยให้บ่าวคอยจุดไฟเฝ้าอยู่ด้านนอก หากคุณหนูตื่นขึ้นมาแล้วในห้องไม่เหลือไฟเลย อาจจะตกใจขวัญเสียได้เจ้าค่ะ”

เฟิงฉิ้นหว่านมองไปยังแสงเทียนวับไหวในห้อง จึงรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านในใจของนาง “ท่านแม่เป็นคนรอบคอบมาก”

“คุณหนูเพิ่งหลับไปได้ไม่ถึงชั่วยามเลยนะเจ้าคะ นอนต่ออีกหน่อยเถิด”

พรุ่งนี้เช้า แม่นมมาปลุกข้าด้วยนะ ข้าอยากไปที่ว่าการอำเภอ”

นางเอาน้ำเมากามารมณ์กรอกปากเกาหวูไปตั้งครึ่งขวด คืนวันนี้คุกที่เกาหวูอยู่จะต้องคึกคักอย่างแน่นอน......

คุกที่ว่าการอำเภอ จ้าวยี่เพิ่งจะพาคนกลับมาถึง กลับเห็นพัศดีวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา

“ใต้เท้า ท่านรีบไปดูเร็วเข้า ก่อนหน้านี้ท่านให้คนไปเฝ้าเกาหนานกับเกาหวูเอาไว้ ตอนนี้ในคุกเกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่แล้วขอรับ”

“พวกเขาสองพ่อลูกสร้างเรื่องขึ้นงั้นรึ”

มีคนตั้งมากมายถูกขังเอาไว้ คุกของที่ว่าการอำเภอคล้ายว่าจะจุคนไม่พอ

จ้าวยี่กำลังปวดหัวว่าจะจัดการปัญหานี้อย่างไร ก็ได้ยินพัศดีมารายงานเรื่องนี้อีก สีหน้าของเขาในตอนนั้นก็ยิ่งเคร่งเครียดขึ้นอีก

สีหน้าของพัศดีเปลี่ยนไปอีกครั้ง “ใต้เท้า ท่านไปดูก็จะรู้เอง เกาหวูเห็นเกาหนานเป็นสตรีและกำลังจะข่มขืนที่นี่เลย”

จ้าวยี่ตกตะลึง จากนั้นรีบสาวเท้าก้าวเข้าไปยังคุกทันที

ตอนที่เพิ่งไปถึงปากประตูคุกก็เห็นว่าฟู่ลั่วเฉินสวมใส่ชุดขาวยืนอยู่ตรงนั้นก่อนแล้ว “ท่านชาย วันนี้ต้องขอบพระทัยที่ท่านชายส่งคนมาช่วย คนในหอเซียวเซียงจุ๋นตอนนี้โดนจับตัวเอาไว้หมดแล้ว ไม่มีใครหนีไปได้เลย”

“ในเมื่อจับได้แล้ว ก็สอบสวนต่อดีๆ”

“ขอรับ แต่ว่าเกาหนานคงไม่ยอมสารภาพออกมาง่ายๆ แน่ เพราะเขายังคงรอให้ผู้อยู่เบื้องหลังยื่นมือมาช่วย” สีหน้าของจ้าวยี่เคร่งเครียด

“เจ้าเข้าไปดูในคุกก็รู้แล้วว่าเหตุการณ์ได้แปรเปลี่ยนไปแล้ว” ฟู่ลั่วเฉินกล่าวจบก็หันหลังเดินห่างออกไป

จ้าวยี่ขบคิดอยู่นานแต่ยังคงคิดไม่ออกว่าเกี่ยวข้องกันอย่างไร จึงต้องเข้าไปตรวจดูเกาหนานกับเกาหวูในคุกก่อน

ยังไม่ทันที่เขาจะเดินเข้าไปถึงห้องขังที่คนทั้งสองถูกล่ามเอาไว้ ก็ได้ยินเสียงเอะอะดังก้องออกมา

“เกาหวู เจ้ามันบาปช้านัก เจ้าลองดูดีๆ ข้าเป็นพ่อของเจ้านะ”

ภายในห้องขังเกาหนานพยายามหลบ ส่วนเกาหวูนั้นราวกับคนที่เสียสติไปแล้ว เขาพยายามวิ่งเข้าใส่เกาหนานท่าเดียว

“ใต้เท้า!” เกาหนานมีสีหน้าตื่นตระหนกออกมาอย่างไม่อาจควบคุม “ใต้เท้า เกาหวูถูกเฟิงฉิ้นหว่านทำร้ายจนเลอะเลือนไปแล้ว คำพูดของเขาเป็นเรื่องเหลวไหล ใต้เท้าจะเชื่อไม่ได้ ใต้เท้าได้โปรดให้ความเป็นธรรมด้วย”

จ้าวยี่ไม่สนใจเกาหนาน และสั่งให้คนจับตัวเกาหวูออกไป

เกาหวูหันไปคลอเคลียกับพัศดีแทน และพยายามแนบชิดด้วยใบหน้าหลงใหลเคลิบเคลิ้ม “คนสวย เจ้ามาปรณนิบัติข้าเถิด......ข้าเก่งมากเลยนะ......”

สีหน้าของพัศดีเปลี่ยนไป เขาแทบจะอาเจียนออกมา

“เฮอะ เจ้าเองก็เป็นคนแพศยาตาต่ำเช่นกันรึ! รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร เกาหนานคือพ่อของข้า เขาเป็นถึงประธานสมาคมหนานเจียง......แถมเขายังเป็นคนควบคุมหอเซียวเซียงจุ๋นไว้อีกด้วย......”

ดวงตาของจ้าวยี่ถลนออกมา “เกาหวู เล่าเรื่องที่เจ้ารู้เกี่ยวกับหอเซียวเซียงจุ๋นออกมาให้หมด แล้วข้าจะหาสาวงามมาให้เจ้าสักสองสามคน!”

เกาหวูเหลือบตาอันขุ่นมัวของเขาขึ้นมา เมื่อได้ยินคำว่าสาวงามน้ำลายก็ไหลออกมาทันที บวกกับผ่านการต่อสู้มาเมื่อครู่นี้และโดนเกาหนานทำร้าย เลือดจากหน้าผากจึงไหลอาบลงมาทำให้เขาไม่ต่างอะไรกับผีบ้ากามอันหิวกระหาย

“สาวงามอยู่ที่ไหน สาวงาม......”

พัศดีที่อยู่อีกด้านทนไม่ไหว เขาหันไปอีกด้านแล้วอาเจียนออกมา

“ไหนเจ้าเล่าเรื่องเกี่ยวกับหอเซียวเซียงจุ๋นออกมาก่อน เล่าให้ละเอียดแล้วเจ้าจะได้สาวงามไป!” สีหน้าของจ้าวยี่เริ่มเขียวคล้ำ

“หอเซียวเซียงจุ๋น เป็นวังเสพกามารมณ์ใต้ดิน......ฮ่าๆ......นั่นเป็นกิจการของพ่อข้าเอง ไม่ว่าผู้หญิงจะมีศักดิ์ศรีมาจากไหนแต่เมื่อเข้ามาในวังใต้ดินแล้วทุกคนจะต้องถูกสอนให้กลายเป็นเด็กดีทั้งหมด......”