ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 16

เฟิงฉิ้นหว่านเงียบไปพักหนึ่ง สุดท้ายจึงตัดสินใจเผยแผนการของตัวเองออกมาบางส่วน “นอกจากนี้แล้วยังมีเรื่องที่สำคัญมากอีกเรื่องหนึ่ง”

“ยังมีเรื่องใดอีกหรือ”

“ที่ข้ายอมสละสมบัติของตระกูลเฟิง เป็นเพราะว่าข้าปูทางให้กับตนเอง โดยต้องการให้พี่พึ่งพิง เพื่อที่ข้าจะได้แก้แค้นให้ท่านพ่อ”

“เจ้าว่าอะไรนะ แก้แค้น?” เสิ่นเยว่เบิกตากว้าง

“ท่านแม่เจ้าคะ การตายของท่านพ่อต้องไม่ใช่อุบัติเหตุอย่างแน่นอน ท่านพ่อถูกใส่ร้ายเจ้าค่ะ!” สายตาของเฟิงฉิ้นหว่านหนักแน่น

“ใครกัน ใช่ตระกูลเกาหรือไม่”

“ตระกูลเกาก็เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งเท่านั้น เบื้องหลังของเขามีคนที่ใหญ่กว่านั้น”

แววตาของเสิ่นเยว่ยังคงเคลือบแคลงก่อนจะรีบถามว่า “เจ้ารู้ได้อย่างไร”

“ท่านพ่อทิ้งหลักฐานเอาไว้ให้ลูกเจ้าค่ะ” เฟิงฉิ้นหว่านไม่สามารถพูดเรื่องที่ตนเองกลับมาเกิดใหม่ได้ เรื่องที่พนันไว้กับฟู่ลั่วเฉินก็ไม่อาจที่จะเปิดเผยได้หมด นางคิดว่าแม่เลี้ยงเสิ่นเยว่ต้องสงสัย จึงจำเป็นต้องพูด

“หลักฐานอะไร”

“ตอนนี้ลูกยังพูดไม่ได้เจ้าค่ะ ท่านแม่ เมื่อก่อนลูกหน้ามืดตามัว มองเรื่องอะไรก็ไม่เข้าใจ แต่เมื่อผ่านเหตุการณ์เป็นตายเท่ากันมาแล้ว ลูกรู้สึกว่าหมอกที่บังตาอยู่ได้ถูกเปิดออกแล้ว ลูกจะต้องเอาสมบัติของตระกูลเฟิงกลับมาให้ได้ ความแค้นของท่านพ่อข้าก็จะชำระ ท่านแม่เชื่อลูกได้เจ้าค่ะ!”

นางไม่เพียงแต่จะแย่งสมบัติของตระกูลเฟิงกลับมาเท่านั้น แต่จะแย่งเอาเงินก้อนโตกลับมาเพื่อช่วยให้ตระกูลเฟิงผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้

เสิ่นเยว่นั่งเหม่อลอยอยู่กับที่ มือของนางเริ่มสั่น

นางไม่สนใจว่าสมบัติของตระกูลเฟิงจะตกอยู่ในมือของใคร นางสนใจเพียงเรื่องสาเหตุการตายของเฟิงหลิงที่เฟิงฉิ้นหว่านเอ่ยถึงเท่านั้น

“ถ้าการตายของพ่อเจ้าไม่ปกติจริงๆ ไม่ว่าจะต้องตอบแทนด้วยอะไรก็ยอม แต่แม่จะต้องสืบหาความจริงให้ได้!”

“ท่านแม่วางใจเถิด คนที่ทำร้ายพวกเรา ลูกจะไม่มีวันปล่อยพวกมันไปสักคน!” เฟิงฉิ้นหว่านจับมือเย็นเฉียบของเสิ่นเยว่เอาไว้ สายตาของนางแน่วแน่

เสิ่นเยว่เหม่อมองนาง ผ่านไปครู่ใหญ่จึงพยักหน้าเบาๆ

ใบหน้าของเฟิงฉิ้นหว่านเริ่มปรากฏรอยยิ้ม “ท่านแม่ เรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นเป็นความผิดของข้าเอง ข้าจะชดใช้ให้ท่านแม่เอง”

แววตาของเสิ่นเยว่เริ่มสั่นไหว “ไม่จำเป็น”

เฟิงฉิ้นหว่านเริ่มสั่นคลอน ท่านแม่พูดเช่นนี้ คงจะยังไม่ให้อภัยนางกระมัง ไม่ต้องรีบ ต่อจากนี้นางจะใช้วิธีการปฏิบัติเพื่อให้ท่านแม่เห็นการเปลี่ยนแปลงของนาง

“ท่านแม่ เมื่อวานที่ตระกูลเกาจับตัวข้าไปส่งที่ศาลปกครอง มีคนอยู่ในเหตุการณ์นี้มากมาย วันนี้คงมีข่าวลือแพร่กระจายไปทั่วแล้ว ไม่ทราบว่าตอนนี้เรื่องจะกลายเป็นแบบไหนไปแล้ว ข้าจะต้องล้างข้อกล่าวหาของตัวเองให้ได้”

“ล้างข้อกล่าวหา?”

มือที่พลิกเปิดอ่านคดีของฟู่ลั่วเฉินชะงักเล็กน้อย “ใต้เท้าจ้าวจัดการอย่างยุติธรรมก็พอแล้ว”

“ขอรับ อย่างนั้นข้าน้อยขอตัวไปสอบปากคำที่ศาลก่อน”

จ้าวยี่เดินตาแดงก่ำไปยังศาลที่อยู่ด้านหน้า หลังจากที่เขาเดินออกไปแล้ว ฟู่ลั่วเฉินก็โยนคำสารภาพไว้ตรงมุมโต๊ะ

หยุนซวนเดินถือกระดาษแผ่นหนึ่งเข้ามา แววตาของเขาวิบวัวอย่างเห็นได้ชัด “ท่านชาย......ข้าน้อยให้คนมาสืบได้ความมาแล้วขอรับ”

“คดีนั้นเกี่ยวกับเรื่องอะไร”

ฟู่ลั่วเฉินส่งคนไปจับตาดูตระกูลเฟิงเอาไว้ เช้าวันนี้ สายสืบที่ตามไปเฝ้าอย่างใกล้ชิดก็ส่งใบสั่งยาแผ่นนี้มา และยังบอกว่ารายการยาที่อยู่บนใบสั่งยานั้นแบ่งกันไปซื้อหลายคน และไปซื้อกันมาจากหลายที่ด้วยท่าทีลับๆ ล่อๆ

“หมอบอกว่า รายการยาที่อยู่บนใบสั่งยานั้นเยอะและซับซ้อนมาก ตัวยาบางตัวทีฤทธิ์แรงไม่สามารถใช้ส่งเดชได้ แต่หลังจากที่ผ่านการวินิจฉัยอย่างละเอียดแล้ว เมื่อเอายาหลายตัวมารวมๆ กันก็พอที่จะชนิดหนึ่งขึ้นมาได้”

“ว่ามาสิ!”

“ยาทำแท้งขอรับ”

ฟู่ลั่วเฉินเบิกตากว้าง จากนั้นเขาก็หัวเราะเบาๆ ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยไฟลุกโชน “ดี!”

เฟิงฉิ้นหว่าน เจ้าทำดียิ่ง!