ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 35

กลางที่ว่าการอำเภอ หยุนซวนกำลังสังเกตบัตรเชิญที่อยู่ในมือ ในแววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ: “ท่านชายดูเร็ว บัตรเชิญนี่มีลักษณะโดดเด่นเฉพาะตัวเสียจริง ลวดลายแกะสลักของลายฉลุบนบัตรเชิญนี่ทำขึ้นมาจากทองจริงๆ เช่นนี้ถ้าหากแกะออกมาก็สามารถนำไปใช้จ่ายได้เลยใช่หรือไม่?”

ช่างเป็นนักประพันธ์ที่มีชื่อเสียงเสียจริง!

นายอำเภอจ้าวยี่ที่อยู่ด้านข้างขยิบตาให้หยุนซวนไม่หยุด: “องครักษ์หยุนซวน บัตรเชิญนี่ก็ไม่ได้ดีอะไรมากนัก”

“ไม่ดีอย่างไร? รูปแบบของลวดลายนี่ก็ดูแปลกใหม่มาก อีกอย่างใต้เท้าดูหมึกที่ใช้บนบัตรเชิญนี่ ถ้าหากว่าข้าดูไม่ผิดละก็ ที่ใช้ก็น่าจะเป็นหมึกที่ดีที่สุด น่าจะเป็นหมึกโบราณ เมื่อสมัยนั้นท่านอ๋องเคยได้รับหมึกแบบนี้มาชิ้นหนึ่ง เช่นนั้นยังตัดใจใช้ไม่ลงเลย แม่นางเฟิงช่างใจกว้างยิ่งนัก”

ฟู่ลั่วเฉินมองไปยังจดหมายที่อยู่ในมือ ลมหายใจที่อยู่รอบตัวกลับยิ่งหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ

จ้าวยี่ยกมือขึ้นและเช็ดเหงื่อเย็นเฉียบที่บนหน้าผาก: “หอหญิงงามเมืองคือหอนางโลม ราชสำนักมีกฎว่า ขุนนางไม่อนุญาตให้เที่ยวผู้หญิงโสเภณี เช่นนั้นบัตรเชิญนี่ก็ไม่มีประโยชน์”

“ราชสำนักมีกฎแบบนี้จริง แต่ว่าบนบัตรเชิญไม่ใช่ว่าเขียนชัดเจนแล้วหรือ? เป็นการเชิญใต้เท้าจ้าวไปชมดอกไม้ ไม่ใช่เชิญท่านไปดื่มสุราดอกไม้(การจัดงานเลี้ยงในหอนางโลมมีการเล่นอนาจารเพื่อความสนุกสนาน) เช่นนี้เหตุใดถึงไปไม่ได้?”

หยุนซวนไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรไม่เหมาะสมเลยแม้แต่น้อย

กฎนี่ก็คือกฎ คนก็คือคน

ท่านชายของตนเองตอนอยู่ที่เมืองหลวง มักจะอยู่ในสถานที่แบบนี้จนไม่อยากจากไปบ่อยๆไม่ใช่หรือ? ถ้าไม่เช่นนั้น ฉายานามท่านชายเป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใครจะได้มาได้อย่างไรกัน?

เหงื่อเย็นเฉียบบนหัวของจ้าวยี่ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

หยุนซวนเข้าไปใกล้ข้างกายของฟู่ลั่วเฉิน: “ท่านชาย เพียงแต่ว่ามีอยู่จุดหนึ่งที่แปลกประหลาดมาก ท่านว่าเพราะเหตุใดใต้เท้าจ้าวจึงมีบัตรเชิญ แต่ท่านถึงไม่มีละ?”

จ้าวยี่ถึงกับนั่งไม่อยู่ไม่ไหวแล้ว องครักษ์หยุนซวนคนนี้มองไม่เห็นถึงอากาศเย็นบนตัวของท่านชายที่กำลังจะจับตัวกันจนกลายเป็นน้ำแข็งหรืออย่างไร? ทำไมยังถึงเจ็บปวดตรงไหนก็เหยียบลงไปที่ตรงนั้นอีก?

เขาก็นึกไม่ถึงเช่นกันว่าบัตรเชิญจะถูกส่งมา แต่ว่าส่งมาให้เพียงแต่เขา ไม่ได้ส่งมาให้ท่านชายด้วย

หยุนซวนที่อยู่ด้านข้างยังคงพูดพร่ำไม่หยุด: “ข้ายังออกไปสืบข่าวดูแล้ว นอกจากส่งให้ใต้เท้าจ้าวแล้ว บางส่วนยังส่งไปให้พ่อค้ารายย่อยที่มีเงินของหลินผิงและคนเรียนหนังสือที่มีชื่อเสียง ก็ไม่รู้ว่าแม่นางเฟิงคัดเลือกคนอย่างไร ถึงกับลืมท่านชายไปได้เชียวหรือ?”

คิดมาถึงตรงนี้ สีหน้าของหยุนซวนก็แสดงท่าทางนึกออกได้ออกมาทันที: “ท่านชาย แม่นางเฟิงคงไม่ใช่ไม่รู้ว่าท่านคือท่านใช่ไหม?”

วันนั้นตอนที่ท่านชายและแม่นางเฟิงมีความสัมพันธ์กันแบบเนื้อแนบเนื้อ บนใบหน้าของท่านชายยังมีการปลอมตัว กล่าวคือ เรื่องที่แม่นางเฟิงทำไปพวกนี้ไม่ใช่เพื่อดึงดูดความสนใจของท่านชายเลยสักนิด เพราะนางไม่รู้ถึงรูปร่างลักษณะและฐานะที่แท้จริงของท่านชายโดยสิ้นเชิง

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ยิ่งรู้สึกว่าฐานะชายชาตรีนี้ที่ท่านชายแบกรับไว้มากเกินไปจริงๆ

จ้าวยี่ฟังแล้วไม่เข้าใจความหมายของประโยคนี้ แต่ฟู่ลั่วเฉินกลับเข้าใจ ขมวดหว่างคิ้วเข้าด้วยกัน:

“เจ้าไปรวบรวมรายชื่อที่ได้รับบัตรเชิญแล้วนำมาให้ข้า”

หยุนซวนดวงตาเป็นประกาย: “นายท่าน ท่านคิดจะแย่งบัตรเชิญของใคร ไม่ต้องรวบรวมรายชื่อ ข้าไปแย่งมาให้ท่านเลยก็จบเรื่องแล้ว รับรองว่าท่านได้เข้าไปแน่นอน”

“ให้เจ้าไปรวบรวมรายชื่อ!” ฟู่ลั่วเฉินกวาดสายตาเย็นชาออกไป

หยุนซวนทำความเคารพอย่างรีบร้อน: “เจ้ารู้แล้ว”

พูดจบก็รีบวิ่งออกไปทางข้างนอกอย่างรวดเร็ว หากช้ากว่านี้อีกหน่อย ท่านชายจะต้องลงมือแล้ว

อย่าถามว่าเพราะอะไรเขาถึงชัดเจนเช่นนี้ เพราะทั้งหมดนี่คือประสบการณ์ที่ได้รับมาหลายปี!

จ้าวยี่มองดูบัตรเชิญที่อยู่บนโต๊ะวางคดี ยื่นมือออกไปเตรียมจะหยิบขึ้นมาเพื่อสังเกตอย่างละเอียด ลวดลายนั่นแท้จริงแล้วแปลกใหม่ไม่เหมือนใครจริงๆ

ฟู่ลั่วเฉินเหลือบตาขี้น สายตาที่เย็นชาจ้องมองไปยังนิ้วของจ้าวยี่ที่กำลังจะวางลงไป

จ้าวยี่รู้สึกเย็นแค่เพียงหลังมือเท่านั้น นำมือทั้งสองข้างเก็บกลับมาอย่างทำตัวไม่ถูก: “ท่านชาย ถ้าเช่นนั้นบัตรเชิญนี้เก็บไว้ให้ท่าน?”

ฟู่ลั่วเฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เก็บสายตากลับมา: “ตรวจสอบรายชื่อแล้วจะส่งคืนให้ใต้เท้าจ้าว ท่านเก็บเอาไว้ที่ตนเองเถอะ”

“ถ้าเช่นนั้นข้าควรจะไป หรือจะไม่ไปดีละ?”

“ใต้เท้าจ้าวมีความอยากรู้อยากเห็นในหอหญิงงามเมืองหรือไม่?”

ฉินฮั๋วเหนียนเดินเข้ามา แววตาของเฟิงฉิ้นหว่านเปล่งประกายขึ้นมา ส่งสัญญาณให้หยุนฉีถอยออกไปก่อน

“ท่านอาฉิน จัดการทุกอย่างเกือบเสร็จเรียบร้อยแล้วหรือ?”

“ตามที่คุณหนูกำชับ ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว รอเพียงแค่ถึงเวลากลางคืนก็เรียบร้อยแล้ว”

“อืม” ภายในใจของเฟิงฉิ้นหว่านก็มีความรอคอยอยู่บางๆ

ฉินฮั๋วเหนียนอดไม่ได้ที่จะถามความกังวลภายในใจออกมา: “คุณหนู เมื่อสักครู่นี้ข้าเห็นบัตรเชิญพวกนั้นที่ท่านส่งออกไปแล้ว กลับไม่ได้เชิญท่านชายฟู่ท่านนั้น?”

“สิ่งของที่ส่งไปให้ถึงหน้าประตูโดยไม่มีค่าใช้จ่าย มักจะไม่มีกลิ่นหอมของการใช้ความพยายามทั้งหมดของตนเองแสวงหามา อีกทั้ง ท่านชายฟู่ท่านนั้นยังเป็นผู้มีฐานะสูงส่งในเมืองหลวง คนงาม วิวทิวทัศน์สวยงามอะไรแบบนั้นไม่เคยเห็นมาก่อน? หอหญิงงามเมืองที่ทำแล้วทำเล่าออกมาเพียงอย่างเดียวพวกนี้ คงไม่ถูกเขามองอยู่ในสายตา”

“ถ้าเช่นนั้นแผนการของคุณหนูจะมีการเปลี่ยนแปลงหรือไม่?”

“เพื่อทำลายความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ ข้าได้เชิญใต้เท้าท่านนั้นที่ฝ่าบาทส่งตัวมาสืบสวนหอเซียวเซียงจุ๋นมาด้วยแล้ว”

“ใต้เท้าที่ฝ่าบาทส่งมาตรวจการคนนั้นจะมาสถานที่แบบหอหญิงงามเมืองเช่นนี้?”

“ใต้เท้าที่ฝ่าบาทส่งมาตรวจการคนนั้นแซ่หลี่ ภายนอกเป็นคนที่ฝ่าบาทส่งตัวมาตรวจการ ความจริงแล้วกลับเป็นกลุ่มที่ขึ้นตรงกับองค์ชายสาม ครั้งนี้ที่เขามาดู ประการแรกคือมาดูว่าแท้ที่จริงแล้วหอเซียวเซียงจุ๋นเกิดอะไรขึ้น ประการที่สองคืออยากจะใช้โอกาสนี้ในการรวบสมาคมพ่อค้าทั้งหมดของเจียงหนาน ถึงแม้ว่าท่านพ่อของข้าจะถึงแก่กรรมไปแล้ว แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามเมื่อตอนยังมีชีวิตอยู่ก็เป็นหัวหน้าของสมาคมพ่อค้า ได้รับการเชื้อเชิญของข้า เขาจะต้องมาอย่างแน่นอน!”

หลักฐานลับของหอเซียวเซียงจุ๋นเป็นของจริง โดยภาพรวมแล้วไม่มีช่องทางหนีทีไล่ที่ยังหลงเหลืออยู่ องค์ชายสามสูญเสียตระกูลเกาไป ไม่มีทางทอดทิ้งสมาคมการค้าทั้งหมดของเมืองเจียงหนานไปอย่างเด็ดขาด

“เป็นเช่นนี้นี่เอง”

ขนตาของเฟิงฉิ้นหว่านสั่นเล็กน้อย: “ตามที่ข้ารู้ทั้งหมด องค์ชายสามพยายามกดขี่ท่านชายฟู่ท่านนี้อย่างเต็มที่ ใต้เท้าหลี่ที่องค์ชายสามส่งตัวมาท่านนี้ แน่นอนว่าจะต้องฟังคำสั่งขององค์ชายสาม ตอนนี้ข้าส่งบัตรเชิญให้เขา แต่ท่านชายฟู่กลับไม่มี อีกทั้งบนบัตรเชิญยังเชื้อเชิญผู้ที่มีชื่อเสียงสูงส่งและสง่างามของหลินผิง เจ้าว่าใต้เท้าหลี่ผู้นี้จะไปขี้โม้โอ้อวดหรือไม่?”

การบีบบังคับให้ฟู่ลั่วเฉินมาที่หอหญิงงามเมือง นี่เป็นเพียงแค่ก้าวแรก

ถ้าใต้เท้าหลี่สามารถทำตัวให้เป็นประโยชน์ได้แน่นอนว่าดีที่สุด แต่ถ้าไม่มีประโยชน์ แน่นอนว่านางยังมีแผนสำรองรออยู่