ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 71

เฟิงฉิ้นหว่านแววตาจริงจัง การแสดงออกดูสงบนิ่งอย่างยิ่ง แต่จ้าวยี่กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“ข้าจะไปสอบปากคำด้วยตนเอง......”

“ใต้เท้า ตระกูลฉือแห่งเมืองหยางถือเป็นตระกูลที่มีหน้ามีตา หากคืนนี้ไม่สามารถสืบสวนหาข้อสรุปออกมาได้ พรุ่งนี้ก็คงต้องปล่อยคนไปสินะเจ้าคะ ? คนผู้นี้หากปล่อยไปแล้ว ก็คงไม่มีวันกลับมาอีกแน่” เฟิงฉิ้นหว่านพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

จ้าวยี่ขมวดคิ้วแน่น : “เฟิงฉิ้นหว่าน หรือเจ้าอยากจะไปสอบปากคำด้วยตัวเองล่ะ ?”

“หากใต้เท้าเชื่อใจข้าน้อย ไม่เกินหนึ่งชั่วยาม ข้าน้อยจะสอบปากคำของฉือเหลียนออกมาได้อย่างกระจ่างอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ”

“เจ้าไม่ใช่เจ้าหน้าที่ ไม่มีสิทธิ์สอบปากคำ”

“ใต้เท้า เรื่องด่วนผ่อนปรนกันได้ เกาหนานเองก็ไม่ได้ทำตามระเบียบขั้นตอนในการสอบสวนไม่ใช่หรือเจ้าคะ ?” แววตาของเฟิงฉิ้นหว่านสั่นคลอนเล็กน้อย และปรากฏรอยยิ้มจาง ๆ ออกมา

จ้าวยี่ลุกขึ้นทันที : “เจ้าขู่ข้าหรือ ?”

“ฉิ้นหว่านมิกล้า เพียงแค่พูดเรื่องจริงเท่านั้น”

“เจ้า......” แววตาของจ้าวยี่เต็มไปด้วยความโกรธเคือง เรื่องของเกาหนาน เกินหลักการของเขา ตอนนี้เฟิงฉิ้นหว่านหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีกครั้ง ถึงขั้นพูดจาข่มขู่เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจที่มากขึ้น ทำให้เขาไม่อาจระงับความโกรธในใจไว้ได้อีกต่อไป

“ใต้เท้าจ้าว ฉิ้นหว่านทราบดีว่าท่านโกรธ รอให้เรื่องคลี่คลายแล้ว ฉิ้นหว่านยินดีรับโทษ เพียงแต่โอกาสในตอนนี้จะปล่อยให้หลุดมือไปไม่ได้ สายน้ำไปหวนคืนมาอีก ขอใต้เท้ารีบตัดสินใจ”

จ้าวยี่กัดฟันกรอด ความโกรธคุกรุ่นอยู่ในแววตา : “เจ้า......”

เฟิงฉิ้นหว่านยืดอก และจ้องตากับจ้าวยี่อย่างไม่เกรงกลัว : “ใต้เท้า นรกว่าเปล่า ปีศาจร้ายขึ้นมาเดินอยู่บนโลกมนุษย์ ใต้เท้าเป็นคนซื่อตรง ถือว่าหาได้ยากยิ่ง แต่ใช้วิธีที่จัดการกับมนุษย์มาจัดการกับปีศาจนั้น ถือว่าเปล่าประโยชน์ ใต้เท้าจะทนดูหญิงสาวจำนวนมากขนาดนั้น ต้องทนทุกข์ทรมานต่อไปได้หรือเจ้าคะ ?”

สีหน้าของจ้าวยี่หม่นหมองลงทันที สักพัก จึงเอ่ยปากขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ข้าให้เวลาเจ้าเพียงครึ่งชั่วยามเท่านั้น !”

แววตาของเฟิงฉิ้นหว่านเป็นประกาย และปรากฏแสงสว่างวาบขึ้นมา : “ฉิ้นหว่านจะไม่ทำให้ใต้เท้าผิดหวังแน่นอนเจ้าค่ะ”

เฟิงฉิ้นหว่านมุ่งหน้าไปที่เรือนจำในทันที จ้าวยี่นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยสีหน้าหมองหม่น ความคิดซับซ้อนเป็นพิเศษ

ฟู่ลั่วเฉินเดินออกมาจากด้านหลังม่านบังตา เขาสวมใส่ชุดสีขาว ยืนอยู่ภายใต้แสงเทียนที่สาดส่อง อยู่ในห้องโถงใหญ่ของที่ว่าการอำเภอ ทำให้ดูมีประกายที่อบอุ่น : “สุดท้ายใต้เท้าจ้าวก็ยอมอะลุ้มอล่วยแล้ว ?”

“ท่านชาย......” จ้าวยี่ลุกขึ้นคำนับ “ท่านชายอย่าล้อข้าน้อยเล่นอีกเลย”

“ข้าไม่ได้ล้อเล่น ใต้เท้าเป็นสุภาพบุรุษ และสุภาพบุรุษมักจะหลอกลวงด้วยวิธีการที่เหมาะสม เฟิงฉิ้นหว่านรู้ถึงความคิดของท่าน ที่ต้องการทวงคืนความยุติธรรมให้กับหญิงสาวผู้บริสุทธิ์ในหอเซียวเซียงจุ๋น ดังนั้นจึงมีความกล้าหาญเช่นนี้”

จ้าวยี่หัวเราะอย่างขมขื่นแล้วส่ายหัว : “แม่นางเฟิงผู้นี้ จะประมาทไม่ได้จริง ๆ ท่านชาย แม่นางเฟิงลงมืออย่างไร้แบบแผน อีกทั้งข้าน้อยมองนางก็รู้สึกว่า มีทั้งความยุติธรรมและความชั่วร้ายในเวลาเดียวกัน ท่านชายคิดจะเก็บคนผู้นี้เอาไว้ข้างกายจริงหรือ ?”

“หากมีประโยชน์ก็ย่อมต้องเก็บไว้แน่นอน” ฟู่ลั่วเฉินนั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้าง ๆ และเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ใต้เท้าจ้าว ช่วงหลังจากนี้ เกรงว่าท่านคงต้องงานยุ่งสักหน่อยแล้ว”

“ท่านชายโปรดชี้แนะ”

“ข้อแรก หากฉือเหลียนมีปัญหาจริง ตระกูลฉือเองก็คงไม่อาจขาวสะอาดได้ ท่านต้องรีบหาวิธีควบคุมคนของตระกูลฉือให้ได้โดยเร็วที่สุด เช่นนี้จึงจะตัดสินคดีหอเซียวเซียงจุ๋นได้ ข้อสอง ในเรือนจำ เมื่อเกาหนานตาย หลี่หยวนจะต้องตั้งคำถามแน่นอน ท่านจะต้องเตรียมการรับมือให้พร้อม ข้อสาม ในหอเซียวเซียงจุ๋น มีหญิงสาวจำนวนมากที่ได้รับการระบุตัวตนชัดเจนแล้ว ข้าส่งคนแอบติดต่อกับครอบครัวของหญิงสาวเหล่านั้นเรียบร้อยแล้ว ให้พวกเขามารวมตัวกันที่หลินผิง เพื่อทวงถามความยุติธรรม”

เมื่อได้ยินข้อสุดท้าย สีหน้าของจ้าวยี่ก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ : “ท่านชาย ข้อที่สามของท่านดูจะไม่ค่อยเหมาะสมหรือไม่ ? คดีหอเซียวเซียงจุ๋นนับว่าเป็นเรื่องใหญ่แล้ว ถ้าหากปล่อยให้ลุกลามบานปลาย เกรงว่าจะยิ่งทำให้ฝ่าบาททรงกริ้ว !”

“สถานการณ์ในตอนนี้ พวกเราไม่อาจปล่อยให้สงบได้”

“ท่านชาย ข้าน้อยโง่เขลา จึงไม่เข้าใจนัก”

พัดในมือของฟู่ลั่วเฉินขยับเล็กน้อย ปรากฏความอำมหิตขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลา : “หลี่หยวนเปรียบเสมือนมือที่องค์ชายสามสอดเข้ามาในกรมอาญา ดูเหมือนมือข้างนี้จะไม่ค่อยซื่อสัตย์นัก อาศัยโอกาสนี้กำจัดเขาซะ”

เฟิงฉิ้นหว่านเคยติดต่อกับหลี่หยวนผู้นั้น ซ้ำยังให้เขาช่วยพาตัวจ้าวยี่ออกไป เพื่อให้นางวางยาพิษเกาหนานได้อย่างสะดวก สัญญาณทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่า เฟิงฉิ้นหว่านใช้แผนการเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากหลี่หยวน

แต่เป้าหมายสูงสุดของเฟิงฉิ้นหว่านก็คือ ชิงตระกูลเฟิงกลับไปจากเขา สุดท้ายแล้วหลี่หยวนจะมองเห็นความจริง ถึงตอนนั้น หากเขาต้องการจัดการกับเฟิงฉิ้นหว่าน ก็คงง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ

หน้าผากของจ้าวยี่มีเหงื่อเย็นเยียบไหลออกมา จากนั้นเขาจึงพยักหน้า : “ในเมื่อท่านชายตัดสินใจแล้ว เช่นนั้นข้าน้อยก็จะให้ความร่วมมืออย่างถึงที่สุด เพียงแต่ข้าน้อยมีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่เข้าใจ”

“เรื่องใด ?”

“ท่านชายคิดจะจัดการเฟิงฉิ้นหว่านเช่นไร ?”

มือที่กวัดแกว่งพัดของฟู่ลั่วเฉินหยุดลง

“ท่านชาย เฟิงฉิ้นหว่านอายุยังน้อยแต่ความคิดลึกล้ำ สิ่งที่นางทำในตอนนี้ บางเรื่องข้าน้อยเองก็ยังไม่เข้าใจ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อครู่ท่านชายก็พูดเองว่า การทำดีสารพัดของเฟิงฉิ้นหว่านก่อนหน้านี้ เป็นไปได้ว่าเพราะต้องการใช้ชื่อเสียงของท่านชายเพื่อแสวงหาทรัพย์สิน ถึงแม้จะไม่รู้แผนการทั้งหมดของนาง แต่เพียงข้อนี้ข้อเดียว ก็สร้างปัญหาได้ไม่รู้จบแล้ว”

รัศมีในตัวของฟู่ลั่วเฉินดูเย็นลงทันที : “ข้าย่อมมีแผนการของข้า”

“ท่านชาย หากไม่ตัดไฟเสียแต่ต้นลม จะนำมาซึ่งความวุ่นวายได้นะขอรับ”

เขามองออกอย่างชัดเจนว่า ที่ท่านชายต้องการจัดการกับหลี่หยวน ปิดตายข้อมูลทุกอย่างเอาไว้ในหลินผิง ก็เพื่อปกป้องแม่นางเฟิงผู้นั้นสินะ ?

ท่านชายมักสงบนิ่งเสมอ อีกทั้งยังมีความคิดลึกล้ำเป็นพิเศษ เขาไม่รู้ถึงจุดประสงค์ที่ท่านชายปกป้องเฟิงฉิ้นหว่าน และไม่กล้าซักถามให้มากความ หวังเพียงว่าคงมีความหมายลึกซึ้งบางอย่าง

“รู้แล้ว”