ได้ยินดังนั้น เซี่ยจินอานก็เบิกตากว้าง กำลังจะโต้แย้ง แต่ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของหยุนฝู้เฉินดังมาจากด้านหลัง "นางไม่กล้า นอกเสียจากว่านางอยากตาย"
เซี่ยจินอานรู้สึกสบายใจ แม้ว่าชายคนนี้จะใจร้ายและโหดเหี้ยม แต่ไอคิวของเขาก็ยังออนไลน์อยู่ ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ได้หันหน้ามามอง กลับพบว่าหยุนฝู้เฉินกำลังจ้องนางอย่างเขม็ง ด้วยการมองผ่านหน้ากากอสูรดุร้ายอันน่าสยดสยอง สายตาของเขาลึกซึ้งและเฉียบคม แต่กลับไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมาแม้แต่น้อย
เมื่อชาติก่อนและชาตินี้ เซี่ยจินอานเคยเห็นดวงตาและสายตาที่เยอะแยะไปหมด ความเกลียดชัง ความไม่เต็มใจ ความโลภ ความไร้เดียงสา และเขียนเต็มไปด้วยกลไกของ......
แต่ไม่เคยมีดวงตาคู่ไหนที่สว่างสดใสแต่ลึกล้ำเหมือนดวงตาของหยุนฝู้เฉินเช่นนี้ ราวกับเป็นมหาสมุทรสีดำ ที่เต็มไปด้วยความเรื่องราว แต่กลับไม่สะทกสะท้าน เขาเหมือนจะมองทะลุทุกอย่างได้ และเหมือนไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น
เซี่ยจินอานพลันอยากรู้ว่า ภายใต้หน้ากากมีใบหน้าแบบไหน ถึงจะคู่ควรกับดวงตาคู่นี้
หลังจากเหม่อลอยไปชั่วขณะ เซี่ยจินอานก็ตอบสนองขึ้นมา ส่วนหยุนฝู้เฉินกำลังรอให้นางอธิบาย
"ใบสั่งยานี้......"
"ท่านอ๋อง ผู้หญิงคนนี้มีจิตใจที่ไม่บริสุทธิ์ นางเป็นพวกกบฏต่ออาณาจักร นางต้องเป็นพวกสอดแนมที่อาณาจักรของข้าศึกส่งมา เพื่อทำร้ายท่าน ท่านอ๋องอย่าเชื่อเรื่องไร้สาระของนางนะพ่ะย่ะค่ะ!"
เซี่ยจินอานยังไม่ทันที่จะพูดจบ พ่อบ้านก็ตัดบทนางอย่างร้อนรน
เซี่ยจินอานพูดไม่ออก ถ้าข้าเป็นกบฏจริงๆ แล้วทำไมข้ายังต้องช่วยท่านอ๋องของเจ้าด้วย กินอิ่มแล้วไม่มีอะไรทำหรือ?
"สอดแนม? หึหึ......"
หยุนฝู้เฉินยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม ทั้งห้องไม่มีใครกล้ารับคำ เงียบมากจนแม้แต่เสียงที่เข็มหล่นลงมาก็ยังสามารถได้ยิน
"เจ้าล่ะ? เจ้าว่าอย่างไร?" หยุนฝู้เฉินหันหน้าไปมองเซี่ยจินอาน
"ข้าไม่ได้กบฏนะ และใบสั่งยาก็ไม่มีปัญหา ถ้าท่านไม่เชื่อ ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด" เซี่ยจินอานตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
"เหลวไหล ยานี้เห็นได้ชัดว่ามีพิษร้ายแรง!" พ่อบ้านตื่นตระหนกขึ้นมาทันที "ท่านอ๋อง......."
แต่หยุนฝู้เฉินกลับโบกมือขัดจังหวะพ่อบ้าน "โอ้? แล้วเจ้าจะรักษาข้าต่อไปอย่างไร?"
"ข้าสามารถบรรเทาอาการของท่านได้เท่านั้น จากนั้น......"
สตรีนางนี้ แค่คาดเดาก็กล้ารักษาท่านอ๋องแล้ว ยังกล้าพูดว่ามีคนวางยาอีก!!
"ต่อสิ" หยุนฝู้เฉินไม่สนใจพวกเขา ได้เพียงส่งสัญญาณให้เซี่ยจินอานพูดต่อ
เซี่ยจินอานยังคงพูดอย่างเรียบเฉย แม้ว่าจะไม่แน่ใจ แต่น้ำเสียงกลับไม่สงสัยหรือลังเลแม้แต่น้อย "ตอนนี้ข้าตั้งใจว่าจะใช้การแช่ยาพร้อมด้วยการฝังเข็มของก่อนหน้านี้ ข้าจะล้างพิษให้ท่านห้าวันต่อหนึ่งครั้ง เพื่อระงับอาการป่วยชั่วคราว ยาแก้พิษไม่สามารถนำออกมาในขณะนี้ แต่ว่าข้ากล้าพูดว่า ถ้ามีใครในโลกนี้สามารถช่วยท่านได้ นั้นต้องเป็นข้าแน่นอน"
ดวงตาของเซี่ยจินอานเปล่งประกายด้วยความมั่นใจ แม้ว่าร่างกายของนางจะเต็มไปด้วยน้ำ ผมและเสื้อผ้ายุ่งเหยิง และใบหน้าก็สกปรกเพราะเปื้อนเลือด แต่ความมั่นใจนั้น ยากที่จะถูกใครมองข้าม
"ท่านอ๋อง คำพูดของผู้หญิงคนนี้ไม่น่าเชื่อถือ ท่านอ๋อง......" พ่อบ้านดูเหมือนจะกังวลมาก จึงคุกเข่าลง และดึงใบสั่งยาตะโกนเสียงดังว่า "ท่านอ๋องโปรดคิดให้รอบคอบ!!"
หยุนฝู้เฉินยืนขึ้น แล้วเดินไปอยู่ตรงหน้าของเซี่ยจินอาน และยืนนิ่งอยู่ตรงหน้านาง---- "กำหนดเวลา"
"นี่......ข้าไม่แน่ใจ" เซี่ยจินอานรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย โรคของหยุนฝู้เฉิน นั้นไม่ธรรมดาแน่นอน ระบบไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะอัพเกรดได้ หากไม่มีระบบ โรคแบบนี้ต่อให้อยู่ในยุคปัจจุบัน ค่าของความยากก็สูงมากมาก นางไม่มั่นใจเลยจริงๆ
เมื่อได้ยินคำตอบของนาง หยุนฝู้เฉินก็เงียบไป ครู่หนึ่ง เขาดูเหมือนจะตัดสินใจแล้ว สายตาคู่นั้นมาบรรจบกับนาง---- "ข้าให้เจ้าแค่เดือนเดียว"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอเซี่ยจินอาน
น่าติดตาอ่าน แต่ตอนหลัง จบคือจบ ขอขอบคุณที่สรุปให้...
ทุกคนไม่ต้องเสียอารมณ์ที่ตัดจบแบบนี้เข้าไปดูเรื่องนี้ในแอปเสียตังค์แล้ว...ตัดจบแบบนี้เหมือนกัน...
เรื่องนี้สนุกมากก ทั้งความฟิน ตลก ไม่ปวดตับ แต่เสียตรงที่ตอนจบ ตัดจบง่ายไป ยังมีหลายอย่างที่ไม่กระจ่าง 1. พระเอกหน้าเป็นยังไง? ทำไมต้องใส่หน้ากากตลอดเวลา หน้าตาไม่ดี? เป็นแผลเป็นบนใบหน้า? หรือเกิดจากปมอะไร 2. ครอบครัวของเซี่ยจินอาน น่าจะมีบรรยายต่ออีกหน่อย สมควรได้รับกรรมมากกว่านี้ 3. เสิ่นหลีซู องค์หญิง และหมอผู้หญิงที่ชอบพระเอก ควรบรรยายว่าจะมีจุดจบเป็นแบบไหน 4. จุดจบของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน...
กำลังลุ้นอยู่ดีๆ ตัดจบจนปวดใจ แต่ก็ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ...
จบแบบรีบไปหน่อยเลยหรือเปล่า....สุกมาตั้งแต่ต้น..น่าจะแปลข้ามฟากไปเลยอ่ะ...
เป็นเรื่องที่สนุก เนื้อเรื่องตลก น่ารักดี แต่ตอนจบคือหักมุมจบแบบง่ายเกินไปหน่อยนะคะ...