ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 102

หลังจากที่เสิ่นหลีซูไปแล้ว ทุกคนรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องโถงนี้ดูผ่อนคลายลงไปไม่น้อย

เพียงแต่ว่าเซี่ยจินอานยังมีข้อสงสัยอยู่ในใจ สีหน้าจึงซับซ้อนอย่างมาก

นางมองไปทางหยุนฝู้เฉิน จ้องมองตรงไปยังสายตาของเขา พบว่าดวงตาสีอำพันของเขากลับสงบนิ่งผิดปกติ

นางคิดใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ระงับความสงสัยในใจเอาไว้

เห็นว่าเรื่องนี้ได้รับการจัดการเสร็จแล้ว เดิมทีเซี่ยจินอานต้องการจะจากไป

กลับได้ยินเสียงเย็นชาของหยุนฝู้เฉินกล่าวขึ้นว่า: "ข่มขู่ข้าเสร็จก็คิดจะจากไปหรือ? เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้? ให้ข้าเลือกมา เซี่ยจินอานเจ้าช่างบังอาจยิ่งนัก!"

การกล่าวโทษที่เกิดขึ้นมากะทันหัน ทำให้ทุกคนตัวสั่นสะท้าน

ทำไมจู่ๆถึงโกรธขึ้นมาได้ล่ะ?

แต่ในความเป็นจริงหยุนฝู้เฉินอดกลั้นความโกรธเอาไว้นานแล้ว

ตั้งแต่ที่นางบอกว่าจะจากไป และยังพูดคำว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ออกมาอีก ในใจหยุนฝู้เฉินก็อัดอั้นไฟโกรธเอาไว้แล้ว แต่เนื่องจากก่อนหน้านี้มีคนนอกอยู่ด้วย เขาเลยไม่ได้แสดงออกมา

แต่ว่าตอนนี้เรื่องยุ่งเหยิงได้รับการจัดการอย่างชัดเจนแล้ว บัญชีระหว่างพวกเขาสองคนก็ต้องสะสางกันเสียที!

ยโสโอหังเช่นนี้ หากไม่ยับยั้งเอาไว้บ้าง อนาคตนางจะไม่มีความยำเกรงต่อสิ่งใดเลยหรอกหรือ!

เซี่ยจินอานมองไปทางหยุนฝู้เฉินด้วยใบหน้างุงงง ไม่เข้าใจสถานการณ์ไปชั่วขณะหนึ่ง!

"เจ้าโอหังดีนี่นะ ดูท่าคงมีเพียงการดึงลิ้นเท่านั้นถึงจะทำให้เจ้าทำตัวดีขึ้นมาได้"

ดวงตาของหยุนฝู้เฉินจ้องตรงไปที่เซี่ยจินอาน มีความโกรธแฝงอยู่ข้างใน

พ่อบ้านกับซูหลานสาวใช้สองคนคุกเข่าลงไปพร้อมกัน

"ท่านอ๋องโปรดคิดใคร่ครวญด้วย!"

เซี่ยจินอานด่าพ่อว่าแม่ในใจ ความสามารถในการคิดบัญชีภายหลังของผู้ชายคนนี้อยู่ในระดับขั้นสุดยอดจริงๆ

"เมื่อครู่นี้ข้าถูกสถานการณ์บีบบังคับ" เซี่ยจินอานกล่าวอธิบาย

หยุนฝู้เฉินยิ้มเย้ยหยัน: "ตอนนี้ข้าก็ถูกสถานการณ์บีบบังคับเช่นกัน! ไม่ลงโทษเจ้ายากที่จะทำให้ผู้คนยำเกรงได้!"

"ท่านอ๋อง คุณหนูเซี่ยไม่ได้ตั้งใจ ขอท่านอ๋องโปรดอภัยให้คุณหนูเซี่ยในครั้งนี้ด้วย" พ่อบ้านกล่าว

"ข้าผิดไปแล้ว ท่านอ๋องท่านอย่าโกรธเลยนะ!" เซี่ยจินอานกล่าวอย่างน้อยใจ

สายตาของหยุนฝู้เฉินหวั่นไหวเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร

"ต่อไปข้าจะไม่ข่มขู่ท่านอีกแล้ว! ข้าจะเชื่อฟังท่านหมดเลย ท่านให้ข้าไปทางตะวันออกข้าจะไม่ไปทางตะวันตก ท่านให้ข้าไปไล่ตามสุนัข ข้าจะไม่ไปไล่ไก่!" เซี่ยจินอานชูสามนิ้วขึ้นมา ทำสัญลักษณ์ของการสาบาน

คนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นทั้งสามคน ตกตะลึงในใจเช่นกัน

คุณหนูเซี่ยช่างสามารถยืดได้หดได้จริงๆ!

หยุนฝู้เฉินเก็บไอความเย็นรอบตัว เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ราวกับรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

เดิมทีเขาก็แค่ต้องการจะขู่ให้นางกลัวเท่านั้น ป้องกันไม่ให้ในอนาคตจะได้คืบเอาศอกจนเกินไป แล้วมันจะควบคุมได้ยาก

"ในเมื่อมีคนขอร้องแทนเจ้า และเจ้าก็รู้สึกผิดด้วยตนเอง ข้าก็จะไม่ลงโทษด้วยการดึงลิ้นเจ้าแล้ว"

เซี่ยจินอานได้ยินคำพูดประโยคนี้แล้ว รู้สึกเบาใจไปเปลาะหนึ่ง ในที่สุดก็รักษาลิ้นเอาไว้ได้แล้ว

เพียงแต่ว่าหยุนฝู้เฉินยังกล่าวต่อไปว่า--------