ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 103

"แต่ว่า การลงโทษก็ยังต้องมีอยู่ ลงโทษเจ้าห้ามกินข้าวหนึ่งวัน!"

เซี่ยจินอานก็ยอมแล้ว ไม่กินข้าวหนึ่งวันก็ไม่หิวตายเสียหน่อย ยังดีกว่าไม่มีลิ้นเป็นไหนๆ

หลังจากผ่านความโกลาหลทั้งหมดนี้ ทุกคนก็แยกย้ายกันไป มีเพียงเซี่ยจินอานเท่านั้นที่ตามพ่อบ้านกลับไปในลานของเขา

ให้สาวใช้สองคนกลับไป เฝ้าสังเกตทุกการกระทำของหวงอานเอาไว้

พ่อบ้านพาเซี่ยจินอานไปยังห้องโถงรับแขก สาวใช้เดินยกน้ำชาเข้ามาให้ในห้อง กลิ่นชาหอมกรุ่นลอยออกมาจากถ้วยชา

"พูดมาเถิด เจ้าตามข้ามามีเรื่องอะไร?" พ่อบ้านกล่าวถาม

เซี่ยจินอานยิ้มออกมา "ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่อยากจะถามท่านเกี่ยวกับเรื่องของหวงอาน"

ตอนแรกที่ได้ยินชื่อนี้ พ่อบ้านรู้สึกไม่คุ้นเคยเล็กน้อย ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยแล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้นึกขึ้นได้ว่าคนคนนี้เป็นใคร

"บ่าวรับใช้ชายที่วางยาพิษเจ้าเมื่อไม่นานมานี้คนนั้น?"

เซี่ยจินอานพยักหน้าหน้า

เหตุการณ์นี้ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว เพราะอะไรจู่ๆเซี่ยจินอานถึงได้เอ่ยถึงหวงอานได้ นี่ทำให้พ่อบ้านรู้สึกไม่เข้าใจเล็กน้อย

"เพราะอะไรเจ้าถึงต้องสอบถามเกี่ยวกับคนคนนี้?"

เซี่ยจินอานจิบน้ำชาไปหนึ่งคำ ค่อยเป็นค่อยไป กล่าวอย่างไม่ใส่ใจไยดีว่า: "ก็แค่อยากรู้ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลของเขา"

พ่อบ้านไม่สงสัยในตัวนาง "เจ้ารอข้าครู่หนึ่ง"

พ่อบ้านเดินไปออกจากห้องโถงรับแขก ไม่เกินเวลาครึ่งก้านธูป พ่อบ้านก็กลับเข้ามา พร้อมกับแฟ้มข้อมูลในมือ และยื่นมันให้กับเซี่ยจินอาน

"ข้อมูลของบ่าวรับใช้ชายทั้งหมดในจวนอยู่ในนี้หมดแล้ว เจ้าค้นหาเอาเองเถิด" พ่อบ้านกล่าว

เซี่ยจินอานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าพ่อบ้านจะส่งมอบของแบบนี้ให้กับนางโดยตรง นี่ก็ถือว่าเป็นการเชื่อใจในตัวนางอย่างหนึ่งกระมัง

เซี่ยจินอานหรี่ตาลงเล็กน้อย เช่นนั้นคนที่ผิดปกติก็คือแม่ครัวคนนี้ แต่ว่าตอนนี้นางไม่รู้ว่าแม่ครัวคนนี้ชื่ออะไร ต้องการจะตรวจสอบนาง เกรงว่ายังต้องไปห้องครัวด้านหลังสักรอบหนึ่งก่อนแล้ว

เซี่ยจินอานเหลือบมองข้อมูลของหวงอานอีกครั้ง สุดท้ายก็หยุดสายตาเอาไว้ที่ตัวอักษรสองคำหวงชิว

นี่ทำให้นางนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้กะทันหัน ในตอนแรกที่หวงอานถูกขังอยู่ในห้องมืดเล็ก ตอนที่นางไปเยี่ยมเขา ราวกับจะเคยได้ยินเขาเรียกชื่อ "ชิวชิว"

หวงชิวคนนี้น่าจะเป็นบุคคลที่มีประโยชน์คนหนึ่ง

พ่อบ้านเห็นเซี่ยจินอานมองลงไปแล้วครุ่นคิด สัญชาตญาณบอกกับเขาว่ามันต้องมีเรื่องอะไรอยู่ในนี้แน่ๆ ดังนั้นจึงกล่าวถามว่า: "เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

เซี่ยจินอานได้สติกลับมาแล้วกล่าวว่า: "ไม่มีอะไร ก็แค่ข้าพบกับเรื่องสนุกเรื่องหนึ่งเข้าแล้ว แต่ว่า ตาเฒ่าคนในจวนแห่งนี้ ท่านจำเป็นต้องตรวจสอบให้ละเอียดอีกรอบหนึ่งแล้ว"

พ่อบ้านได้ยินคำพูดประโยคนี้ ก็หัวเราะออกมา "พวกเขาอยากจะสืบเรื่องในจวนเซ่อเจิ้งหวาง ก็ปล่อยให้พวกเขาสืบไป หลายปีขนาดนี้แล้ว หากพวกเขาสามารถปล่อยข้อมูลที่เป็นประโยชน์ออกไปได้เพียงเล็กน้อย จวนเซ่อเจิ้งหวางคงจะไม่สงบเงียบเช่นนี้หรอก"

หลังจากฟังคำพูดเหล่านี้แล้ว เซี่ยจินอานก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้น: "ท่านรู้เรื่องเหล่านี้อยู่แล้ว?"