ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 20

แววตาของซูหลานฉายแววหวาดกลัว และเถียงว่า "ข้าไม่ได้ทำ ข้าไม่ได้ต้องการชีวิตเจ้า ข้าแค่ แค่ใส่สลอดไปเล็กน้อยเท่านั้น"

"พี่ชายของข้าเคยบอกข้าไว้ว่า คนเราไม่อาจมีจิตใจที่จะทำร้ายคน แต่เจ้ายืนอยู่ตรงหน้าข้าชัดๆ ไม่สามารถแก้แค้นให้พี่ชายข้าได้ ข้าไม่สบายใจนัก! ข้าแค่ใส่สลอดเล็กน้อยเพื่อที่จะทำให้เจ้าทรมานเล็กน้อยเท่านั้น"

เซี่ยจินอานมองซูหลานด้วยสีหน้าที่เหมือนโกหก คิ้วขมวดแน่นรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างนั้น

กลิ่นของสลอดมีปริมาณไม่มากนัก หากคนกินเข้าไปเยอะอย่างมากก็แค่วิ่งเข้าห้องน้ำอยู่สองวัน

แต่นางได้กลิ่นของสารหนู ในปริมาณที่มาก แค่คำเดียวก็ถึงชีวิตได้

คาดว่ามื้อเที่ยงนี้คงถูกคนวางยาพิษก่อนที่ซูหลานจะใส่สลอด

เซี่ยจินอานลูบคางตัวเอง และคิดอย่างรอบคอบว่า มีคนในจวนนี้ที่ต้องการชีวิตของตัวนางเอง!

แต่นางไม่ได้มีความแค้นกับใครเลยนี่?

ซูหยาวมีจิตใจที่ละเอียดอ่อนเสมอ สังเกตเห็นว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงได้ดึงซูหลานให้คุกเข่าลงทันที

"แม่นางเซี่ย ไว้ชีวิตด้วย"

เซี่ยจินอานมองไปที่คนสองคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยความหวาดกลัว และกล่าวว่า "พวกเจ้าลุกขึ้นก่อน"

ต่างก็เป็นคนทั้งนั้น จะคุกเข่าทำไม

แต่ทั้งสองคนกลับไม่กล้ายืนขึ้น

เซี่ยจินอานถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ คนโบราณยากที่จะปรนนิบัติจริงๆ แนวคิดเรื่องความสูงศักดิ์และต่ำต้อยนั้นมากเกินไป

"ข้าเชื่อว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า ลุกขึ้นเถอะ!"

เมื่อทั้งสองได้ยินประโยคนี้ มองหน้ากัน จากนั้นได้ลุกขึ้นยืนอย่างลังเล

เซี่ยจินอานมองไปที่ใบหน้าเล็กๆ ที่หน้าซีดเผือดของซูหลาน และพูดว่า "เจ้าไปทำอาหารที่ห้องครัวมาใหม่ ทำให้เหมือนปกติ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น"

ซูหลานได้ยินประโยคนี้ ก็ตบหน้าตัวเองให้กลับมามีสติ แล้วเดินออกไป

การสนับสนุนที่ชอบธรรมของครอบครัว ทำให้พวกเขาไม่ต้องกังวล และสามารถบุกเข้าไปในสนามรบได้อย่างปลอดภัย

ดังนั้นสำหรับครอบครัวของทหาร เซี่ยจินอานจึงรักษาบุคลิกที่เคารพอยู่เสมอ!

ความโกรธแค้นที่มีต่อซูหลาน ก็เพราะความจริงนี้จึงกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลย

หากนางมีสมาชิกในครอบครัวที่จบชีวิตลงอย่างอนาถ เพราะความโง่เขลาของผู้อื่น

นางคงใช้มือสังหารคนผู้นั้นด้วยตัวเอง!

เซี่ยจินอานได้สติกลับมา และพูดกับซูหยาวว่า "วันนี้ข้าจะไม่ออกไปข้างนอกแล้ว ช่วงนี้เจ้าระวังให้ดี จะมีใครมาแอบดูสถานการณ์ในเรือนของเราบ้างไหม"

"เรามาดูกันดีกว่าว่าใครกันแน่ที่ต้องการจะฆ่าข้าให้ตายจนแทบจะรอไม่ไหม!"

ซูหยาวมองไปที่เซี่ยจินอานที่หรี่ตาลงเล็กน้อย กลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากร่างกายคล้ายกับท่านอ๋องอยู่มาก