ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 218

"เสด็จพ่อทรงอยากจะดึงนางมาเป็นพวก ถ้าหากดึงนางเข้ามาอยู่ในค่ายของราชวงศ์ได้ ก็จะไม่กลายเป็นภัยคุกคามแล้ว" หยุนจวินเฮ่อพูด

เมื่อได้ยินประโยคนี้ มือของเสิ่นหลีซูก็กระตุกขึ้นมาในทันที และดวงตาที่ลู่ลงก็เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา

ผู้หญิงอย่างนางมีสิทธิ์อะไรถึงได้กลายมาเป็นเป้าหมายในการสร้างสัมพันธ์ของราชวงศ์!

"แต่เมื่อระยะนี้นางอาศัยอยู่ในจวนเซ่อเจิ้งหวางนะเพคะ และนางก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเซ่อเจิ้งหวาง นางจะสามารถยอมรับการประกาศอภัยโทษจากราชวงศ์ได้หรือเพคะ?"

คำพูดนี้ของเสิ่นหลีซูกลับได้เป็นการเตือนสติให้หยุนจวินเฮ่อนึกขึ้นมาได้ เขาลืมเสด็จอาคนนั้นของเขาไปเลยนะเนี่ย!

เซี่ยจินอานอาศัยอยู่ในจวนเซ่อเจิ้งหวางได้หลายวันแล้ว ไม่แน่ว่านางอาจจะบากหน้าไปอาศัยเสด็จอาแล้วก็ได้!

ไม่ใช่ว่าเสด็จอาคนนั้นมีกำลังเสริมเพิ่มขึ้นอีกอย่างนั้นเหรอ สำหรับเขาแล้วมันยังคงเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่หลวงมากจริงๆ

เสิ่นหลีซูกำลังแอบสังเกตการแสดงออกทางสีหน้าของหยุนจวินเฮ่อ โดยไม่พลาดการเปลี่ยนแปลงใดๆบนใบหน้าของเขาเลย

"จากคำอธิบายของไท่จื่อ ถ้ามีเซี่ยจินอานคนนี้เป็นสหาย เช่นนั้นนางจะเป็นกำลังเสริมที่หาได้ยากยิ่งนัก แต่ถ้าหากเป็นศัตรู เช่นนั้นนางก็จะเป็นคู่ต่อสู้ที่ไม่ควรมองข้าม" เสิ่นหลีซูพูดอย่างเงียบ ๆ

เมื่อได้ยินดังนั้น รูม่านตาของหยุนจวินเฮ่อก็สั่นไหวไปมา

เซี่ยจินอานเดาออกว่าผู้ลอบสังหารเมื่อคืนนี้เขาเป็นคนจัดการ และแน่นอนว่าทั้งสองคนนั้นไม่สามารถเป็นเพื่อนกันได้ แต่เป็นได้เพียงเป็นศัตรูกันเท่านั้น!

แต่ทว่าศัตรูแบบนี้ไม่สามารถเก็บเอาไว้ได้อย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นมันจะกลายเป็นภัยเงียบที่ใหญ่หลวงไม่ช้าก็เร็ว!

ดวงตาทั้งสองข้างที่หรี่ลงเล็กน้อยของหยุนจวินเฮ่อกำลังรวบรวมจิตอาฆาตที่แข็งแกร่งอยู่!

เมื่อเสิ่นหลีซูเห็นดังนั้น ก็วาดริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย

เสิ่นหลีซูจึงพูดว่า "นี่เพิ่งจะวันแรกเองนะ องค์หญิงก็ทนไม่ไหวแล้ว แล้วอีกยี่สิบวันข้างหน้าองค์หญิงจะทำอย่างไรล่ะเพคะ?"

หยุนฉีฝูยื่นแส้ให้นางกำนัลชั้นผู้ใหญ่ที่อยู่ข้างๆ หลังจากนั้นก็โบกมือให้นางกำนัลที่ได้รับโทษทแยกย้ายออกไป และในขณะที่นางกำลังพาเสิ่นหลีซูไปที่ห้องโถงด้านหน้า ระหว่างทางนางก็พูดอย่างไม่แค้นเคืองว่า "ทั้งหมดนี้ต้องโทษเซี่ยจินอานคนเดียว!"

เมื่อทั้งสองคนเดินเข้าไปในบ้านแล้วก็นั่งคุยกันถึงเรื่องมโนสาเร่ต่างๆ เสิ่นหลีซูจึงพูดว่า "หม่อมฉันได้ยินเรื่องนี้มาจากองค์ไท่จื่อแล้วเพคะ เซี่ยจินอานมีอำนาจและอิทธิพลที่แข็งแกร่งมาก ฝ่าบาทก็เลยไม่อยากใช้ไม้แข็งต่อสู้กับนางในตอนนี้ ดังนั้นองค์หญิงไม่ต้องไปหาเรื่องรบกวนเซี่ยจินอานอีกแล้วนะเพคะ"

หลังจากที่หยุนฉีฝูฟังจบ นางก็พูดอย่างไม่พอใจว่า "แล้วข้าจะทำได้อย่างไร! ผู้หญิงคนนั้นทำให้ข้าต้องได้รับความเสียหายครั้งใหญ่ขนาดนี้! ข้าไม่อาจปล่อยนางไปได้อย่างเด็ดขาด!"

คนโง่ก็คือคนโง่จริงๆ นางไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากเลย ผู้หญิงคนนี้ก็จะไปสร้างปัญหาให้กับเซี่ยจินอานโดยอัตโนมัติแล้ว

แต่ทว่าเสิ่นหลีซูยังคงแสร้งทำเป็นกังวลใจและพูดว่า "แต่ตอนนี้องค์หญิงถูกกักบริเวณแล้วนะเพคะ อย่าก่อเรื่องยุ่งยากขึ้นมาอีกเลยนะเพคะ"

ใครจะรู้เล่าว่าพอหยุนฉีฝูฟังจบนางก็หัวเราะเยาะ แล้วพูดว่า "มันเป็นแค่การกักบริเวณเท่านั้นเอง ยังไงซะสายของข้าก็ยังอยู่ที่นั่น"