ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 235

หยุนฝู้เฉินเหลือบมองเซี่ยจินอาน และกล่าวเบาๆ "คนจากยุทธภพอาจจะเป็นศัตรูเก่าของเจ้า"

เซี่ยจินอานตกตะลึง

แม่งเอ๊ย อาจมีความเป็นไปได้จริงๆ! ก่อนหน้านั้นเจ้าของเดิมได้ปกปิดตัวตนไว้เป็นอย่างดี ดังนั้นโดยธรรมชาติจึงไม่มีศัตรูมาหาถึงที่และตอนนี้ตัวตนของนางได้ปรากฏออกมาออกมาแล้ว และนี่ไม่ใช่เป็นเป้าที่มีชีวิตของการแก้แค้นหรือ?

คนที่สนใจเจ้ามากที่สุดคือใคร? แน่นอนว่าเป็นศัตรูของเจ้า! ทุกย่างก้าวของเจ้าจะถูกพวกเขาจับตามอง รู้ความเคลื่อนไหวของนางก็คงไม่ถือว่ามากเกินไป

เซี่ยจินอานได้แค่กลืนน้ำลายลงไป

เยสเข้ ในอนาคตคงไม่ใช่ถูกไล่ฆ่าอยู่ทุกวันหรอกนะ?!

อารมณ์ของเซี่ยจินอานคือวุ่นวายรู้สึกไม่สบายใจ แต่อารมณ์ของหยุนเทียนยิ่นและหยุนจวินเฮ่อก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่!

หลังจากที่หยุนจวินเฮ่อได้รับข่าวคนที่ตัวเองส่งออกไปได้พังอย่างย่อยยับนั้น สีหน้าได้เป็นสีดำราวกับก้นหม้อ ในขณะเดียวกันความหวาดกลัวของเซี่ยจินอานก็ลึกซึ้งยิ่งขึ้น!

และหยุนเทียนยิ่นได้โกรธมากจนได้โยนสิ่งของที่อยู่ในห้องทรงอักษร หลังจากที่โยนจนเหนื่อยมือทั้งสองก็ได้วางบนโต๊ะเขียนอักษร และดวงตาที่แดงก่ำมองไปที่แห่งหนึ่ง!

"ดีมากประมุขของสำนักซื่ออิ่ง ดีมากเซ่อเจิ้งหวาง!" หยุนเทียนยิ่นกัดฟัน

หลิวกงกงหัวหน้าขันทีอยู่ด้านข้า ตั้งแต่เด็กก็ได้คอยปรนนิบัติของข้างกายฮ่องเต้ เป็นหนึ่งในคนสนิทไม่กี่คนของฮ่องเต้ หลังจากเห็นหยุนเทียนยิ่นระบายลมเสร็จ ถึงได้กล่าวว่า "ฝ่าบาททรงใจเย็นๆ ก่อนพ่ะย่ะค่ะ สิ่งเร่งด่วนที่สุดคือการแยกเซ่อเจิ้งหวางและเซี่ยจินอานออกจากกัน"

"คำพูดเช่นนี้จะว่าอย่างไร?"

"วันนี้เซ่อเจิ้งหวางได้ช่วยเซี่ยจินอานให้พ้นผิด เซี่ยจินอานจะต้องรู้สึกซาบซึ้งต่อเซ่อเจิ้งหวางอย่างแน่นอน ตอนนี้เซี่ยจินอานยังได้อาศัยอยู่ในจวนอ๋อง เกรงว่าจะถูกเซ่อเจิ้งหวางจัดการได้แล้ว! ถึงตอนนั้นทั้งสำนักซื่ออิ่งเกรงว่าจะกลายเป็นสิ่งของที่อยู่ในกระเป๋าของจวนเซ่อเจิ้งหวาง!" 刘公公กล่าวชักชวน

เมื่อหยุนเทียนยิ่นได้ยินเช่นนี้ในใจถึงได้มีการตอบสนองกลับมา

ตะเกียบในมือของหยุนฝู้เฉินหยุดลง จากนั้นได้ส่ายหน้า "ไม่เห็น"

เซี่ยจินอาน "...ข้าหมายความว่า หน้ากากนี้บนใบหน้าของท่านทานอาหารไม่สะดวก โคลงหน้ากากที่ข้าซื้ออันนั้นได้เปิดตรงส่วนปากพอดี การทานอาหารดื่มชาก็ไม่ได้ชักช้าจนเสียการเสียงานไป ท่านลองเปลี่ยนใส่ดูนะเจ้าค่ะ"

นางไม่เชื่อคำพูดของหยุนฝู้เฉิน หน้ากากนั้นหายไปตอนที่อยู่ในเรือนของเขา เขาจะต้องเก็บมันขึ้นมาแน่นอน ก็แค่ไม่รู้ว่าได้ทิ้งมันไปหรือไม่

หยุนฝู้เฉินไม่ตอบ แต่เขาก็รู้ว่าหน้ากากนี้ของเขาเองในเวลาทานอาหารมันไม่สะดวกนัก บางทีอาจจะเปลี่ยนมัน?

เซี่ยจินอานเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อว่า "สัญญาของท่านกับข้าได้ครบหนึ่งเดือนแล้ว ส่วนพิษในร่างกายของท่านถูกข้าได้ระงับไว้แล้ว แม้ว่าบางครั้งอาจยังกำเริบขึ้นมาได้ แต่พิษในร่างกายจะไม่สามารถแพร่กระจายได้"

หยุนฝู้เฉินพยักหน้า "อืม ชีวิตของเจ้าปลอดภัยแล้ว"